Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι...

Της Π. Μ.

"Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι. Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας. Αιώνες μοναξιάς.Τώρα μη. Μη με σταματάς.Τώρα και εδώ για πάντα και παντού.

Ονειρεύομαι Ελευθερία. Μέσα απ' του καθένα την πανέμορφη ιδιαιτερότητα να αποκαταστήσουμε του Σύμπαντος την αρμονία. Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά. Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία.

Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ. Μεγάλα όνειρα στον ουρανό. Εργάτες με δικά τους εργοστάσια συμβάλλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.

Ονειρεύομαι γιατί ξέρω και μπορώ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους "ληστές". Οι φυλακές τους "τρομοκράτες". Η μοναξιά τους "απροσάρμοστους". Το προιόν την "ανάγκη". Τα σύνορα τους στρατούς. Όλα η ιδιοχτησία.

Βία γεννάει η βία. Μη ρωτάς. Μη με σταματάς. Είναι τώρα να αποκαταστήσουμε του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη. Να κάνουμε ποίημα τη ζωή. Και τη ζωή πράξη. Είναι ένα όνειρο που μπορώ, μπορώ, μπορώ.

Σ' αγαπώ.Και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω. Απλώνω τα χέρια στον έρωτα,στην αλληλεγγύη, στην ελευθερία. Όσες φορές χρειαστεί και από την αρχή. Υπερασπίζομαι την αναρχία".

Κατερίνα Γώγου "Έρωτας Θανάτου".

Η Κατερίνα Γώγου είναι ο συνδετικός κρίκος δύο γενεών. Αυτής που νίκησε και ηττήθηκε και αυτής που προσπαθεί να νικήσει την ήττα της προηγούμενης. Τη δικής μας εννοώ. Αυτή που δεν ξέρει πως να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά της ηττοπάθειας και δέχεται απανωτά χτυπήματα από την αστική τάξη. 

Ευτυχώς, η Γώγου είναι και σήμερα παρούσα. Με τα ποιήματά της. Όπως ήταν και στο χθες που μας κατατρύχει σήμερα.
Ναι, δεν αρκούν λίγοι στίχοι για να έρθει η μεγάλη νίκη, όμως αρκούν για να σε κρατήσουν ξύπνιο. Έτοιμο, υποψιασμένο, αφού, όπως μας προειδοποιεί και συμβουλεύει: "Στο μυαλό είναι ο στόχος".

Δεν είναι η ήττα το οικονομικό μοντέλο που ακολουθείται, είναι η αποδοχή της ιδέας ότι αν κάποιος σου κοστίζει λιγότερο νεκρός ή τσακισμένος, είναι λογικό να στέκεσαι και να τον βλέπεις να βασανίζεται μέχρι τελικής πτώσης. Αρκεί να σωθείς εσύ, μόνος, γατζωμένος στη ζωή από όλες σου τις υπαναχωρήσεις.

Αφήνω και αυτό εδώ με αγάπη.