Προβολή ταινίας στα Χανιά: Το λεωφορείο της συμφοράς (1980), του Σλόμποταν Σίζαν

"ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΧΝΩΝ" ολοκληρώνοντας φέτος το χειμώνα τον πρώτο κύκλο του αφιερώματος στον εξαιρετικό Βαλκανικό κινηματογράφο με τίτλο: "Εδώ είναι Βαλκάνια!" θα προβάλλει την Κυριακή, 16 Δεκεμβρίου 2018 σε δύο προβολές (στις 20.00μ.μ. και στις 22.00μ.μ.) στην κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου Χανίων (Ανδρέα Παπανδρέου 70, Χανιά) την κλασική ταινία Το λεωφορείο της συμφοράς (1980), του Σλόμποταν Σίζαν, η οποία ψηφίστηκε το 1996 ως η καλύτερη σερβική ταινία της περιόδου 1947-95 από τη γιουγκοσλαβική ακαδημία τεχνών και επιστημών.

Α' προβολή: 20.00μ.μ.-22.00μ.μ.

Β' προβολή: 22.00μ.μ.-24.00μ.μ.

Το λεωφορείο της συμφοράς (1980), του Σλόμποταν Σίζαν

Σύνοψη: Ένα λεωφορείο "σαραβαλάκι" γεμάτο με ασυνήθιστους επιβάτες, κωμική εικόνα μιας παρακμιακής εποχής, κατευθύνεται προς το Βελιγράδι λίγο πριν εκδηλωθεί η γερμανική εισβολή της άνοιξης του 1941.

Υπόθεση: Άνοιξη του 1941, παραμονές της εισβολής των Γερμανών στο Βελιγράδι, ένα παλιό λεωφορείο ξεκινάει από ένα χωριό με προορισμό την πρωτεύουσα μέσα από επαρχιακούς χωματόδρομους. Οι επιβάτες είναι ένας βετεράνος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, ένας γόης τραγουδιστής, δυο νεαροί τσιγγάνοι μουσικοί, ένα νιόπαντρο ζευγάρι, ένας κυνηγός με καραμπίνα, ένας άρρωστος που πηγαίνει στο νοσοκομείο και ένας κομψοντυμένος γερμανόφιλος λάτρης της τάξης και των Ναζί.

Iδιοκτήτης του λεωφορείου είναι ο κύριος Κρστιτς, που συν τοις άλλοις εμπορεύεται και γουρούνια, τα οποία μεταφέρει με το λεωφορείο μαζί με τους επιβάτες, ενώ ο γιος του, που είναι λίγο ελαφρός στο πνεύμα είναι ο οδηγός του λεωφορείου.

Στην πορεία οι ταξιδιώτες βιώνουν ορισμένες απρόσμενες καταστάσεις, συνέπεια της εμπόλεμης κατάστασης στην περιοχή. Πρώτα μια υποχρεωτική παράκαμψη εξαιτίας ενός νεοφτιαγμένου στρατοπέδου, έπειτα ένας χωρικός που οργώνει το δρόμο της παράκαμψης, ένα σκασμένο λάστιχο, μια κηδεία, μια οικογενειακή βεντέτα, μια ετοιμόρροπη γέφυρα, μια στρατιωτική περίπολος κι ένα χαμένο πορτοφόλι, θα βγάλουν στην επιφάνεια το χαρακτήρα του κάθε ενός επιβάτη, θα δοκιμάσουν τις σχέσεις τους, και παράλληλα θα καθυστερήσουν την άφιξη του λεωφορείου στην πρωτεύουσα, σε μια πρωτεύουσα που πλέον βρίσκεται στο έλεος των βομβαρδισμών.

Πρόκειται για μια ταινία-σταθμό στην ιστορία του γιουγκοσλαβικού κινηματογράφου, η οποία επηρέασε σε αρκετό βαθμό το έργο των μετέπειτα μεγάλων σκηνοθετών όπως ο Κουστουρίτσα. Το σκηνικό για το τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε στήνεται ήδη από την αρχή, όταν εμφανίζεται το παλιό σχεδόν σαράβαλο λεωφορείο και οι επιβάτες που περιμένουν στο σταθμό. Στην πορεία μέσα από πολλές κωμικοτραγικές καταστάσεις όλοι θα ξεδιπλώσουν τους χαρακτήρες τους: ο βετεράνος που νιώθει περήφανος για τον ίδιο και για το γιο του που έχει καταταγεί στο στρατό, ο γόης καλλιτέχνης που δε διστάζει να την πέσει στη νιόπαντρη κοπέλα, η οποία φαίνεται να έχει το πάνω χέρι στο γάμο αυτό, ο άτσαλος κυνηγός που άθελά του θέτει σε κίνδυνο τους υπόλοιπους συνεπιβάτες, κι ο κομψοντυμένος φιλογερμανός που κρατάει σημειώσεις ως ρουφιάνος και δε διστάζει να υποπτεύεται ως κλέφτες τους τσιγγάνους μουσικούς και να κάνει παρατηρήσεις στο νεαρό ζευγάρι για τους τρόπους τους.
Κοντά σ' αυτούς κι ο φιλοχρήματος ιδιοκτήτης του λεωφορείου, που δεν χάνει ευκαιρία να εκμεταλλευτεί οικονομικά τους επιβάτες του. Σε διάφορα σημεία της ταινίας, οι τσιγγάνοι μουσικοί παίζουν ένα συγκεκριμένο μουσικό θέμα, εν είδει χoρικού, με παραλλαγή στους στίχους περιγράφοντας κάθε φορά μια διαφορετική κατάσταση που βιώνουν οι ίδιοι και η χώρα στην ταραγμένη εκείνη περίοδο.

Στη χώρα μας η ταινία έγινε γνωστή με τον τίτλο "Το λεωφορείο της συμφοράς". Ο αυθεντικός τίτλος μεταφράζεται ως "Ποιος τραγουδάει εκεί πέρα". Απέσπασε ειδικό βραβείο επιτροπής στο φεστιβάλ του Μόντρεαλ.