Η δολοφονία γίνεται παραμονές της δίκης του και παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως «αυτοκτονία», για να φανεί ότι δήθεν «δεν είχε την τόλμη» να αντιμετωπίσει το στρατοδικείο· με σκοπό να κλονιστεί το αγωνιστικό φρόνημα χιλιάδων αγωνιστών που γέμιζαν τις φυλακές και τα ξερονήσια και να σπιλώσει την προσωπικότητα του κομμουνιστή ηγέτη.
Η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι που είχαν όφελος να μη γίνει η δίκη ήταν το αμερικανόδουλο καθεστώς και οι προστάτες του, που θα ξεσκεπάζονταν για το ρόλο τους στο ματοκύλισμα του λαού.
Ένας ακόμα λόγος για τη σκηνοθεσία της «αυτοκτονίας» ήταν ότι η κυβέρνηση ήθελε να αποφύγει την κατακραυγή καταδικάζοντας τον νόμιμα εκλεγμένο ηγέτη της εργατικής τάξης της χώρας.
Ο Μήτσος Παπαρήγας ανήκε στην παλιά φρουρά των σκαπανέων του εργατικού – κομμουνιστικού κινήματος. Όσοι τον γνώρισαν τον περιέγραφαν ολιγόλογο, μπεσαλή και παλικάρι. Αναλάμβανε τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες δουλειές και τις έφερνε σε πέρας με συνέπεια, μη λογαριάζοντας αντιξοότητες και και προσωπικές θυσίες.
Γεννήθηκε στο Βόλο το 1896. Η πολυμελής οικογένειά του ήταν φτωχή κι έτσι από νωρίς αναγκάστηκε να τραβήξει το δρόμο της βιοπάλης δουλεύοντας σιδεράς. Το 1919 συμμετέχει στη χορωδία της Σοσιαλιστικής Εργατικής Νεολαίας Βόλου. Η εφηβεία του εξελίσσεται μέσα στην πολυτάραχη δίνη της δεκαετίας 1912-22. Χρόνια πολέμου, «μεγάλη ιδέα», ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου