Η περίπτωση του Αρκά είναι κάτι παραπάνω από θλιβερή.
Σαν ένας από τους εκατοντάδες χιλιάδες θαυμαστές του, σαν άτομο που λάτρεψα, γέλασα, προβληματίστηκα από τις αριστουργηματικές πρώτες του σειρές "Κόκκορας", "Show Business", "Ισοβίτης", σαν άτομο που αγόραζα από τις αρχές της δεκαετίας ακόμα του '90, την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία για να διαβάσω στο περιοδικό Εψιλον, που κυκλοφορούσε μαζί της την ανεπανάληπτη σειρά κόμικ που έγραφε "Οι Χαμηλές Πτήσεις", σήμερα δεν νιώθω απλώς απογοητευμένος, αλλά προδομένος.
Τον Αρκά -που απ' ότι ξέρω κανείς δεν γνωρίζει ποιος είναι στην πραγματικότητα- δεν τον χαρακτήριζα έναν απλό σκιτσογράφο με καυστικό χιούμορ και διεισδυτική ματιά. Τον θεωρούσα έναν σύγχρονο φιλόσοφο. Μπορούσε μέσα από τα σκίτσα του να μας πει τόσα πολλά που θα αδυνατούσαν να το κάνουν μακροσκελής πολιτικές αναλύσεις.
Τον σημερινό Αρκά, αγαπημένο της φασιστικής εφημερίδα "Στόχος" και του "Μακελειού", δεν τον αναγνωρίζω και δεν μπορώ να αντιληφθώ σε τι οφείλεται η κατρακύλα του. Εχει μεταμορφωθεί σε έναν εντεταλμένο προπαγανδιστή που κάνει άθλια κηρύγματα αντικομμουνισμού εκφράζοντας απροκάλυπτα φασιστικές απόψεις.
Και όλα αυτά συνοδευμένα με ένα μείγμα μισογυνισμού, σεξισμού χυδαιότητας.
Ποιος να το φανταζόταν ...
Δημοσίευση σχολίου