Η μπόχα που αναδύεται από όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό, έχει και ένα θετικό. Και δεν μιλάμε απλώς για τα ιστορικά μαθήματα που παραδίδονται, του τύπου ότι ο πατέρας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει κατηγορηθεί ότι όταν ήταν πρωθυπουργός έπαιρνε μίζες από τους πλουτοκράτες, για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους, όπως είπε ο Τσίπρας, ή ότι ο πατέρας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ έκανε δουλειές με την χούντα και δημιούργησε περιουσία, όπως ισχυρίστηκε ο Κ. Μητσοτάκης.
Το ουσιαστικό για μας είναι ότι για άλλη μια φορά φάνηκε όλη η σαπίλα του πολιτικού συστήματος. Να παρακολουθείς τώρα μια εμετική αντιπαράθεση που επικεντρώνεται στο ότι ο ένας αστός πολιτικός κάνει διακοπές σε κότερα και η κυβέρνησή του κάνει ρουσφέτια σε κολλητούς φίλους της, και στο ότι ο επίδοξος πρωθυπουργός έχει εξοχικό στην Τήνο μεσοτοιχεία με τον κ. Χριστοφοράκο, σπίτι στο Παρίσι και ο οικογενειακός προϋπολογισμός του χρηματοδοτείται από άγνωστη οφσορ, δεν τον λες και υψηλού επιπέδου διάλογο.
Να εστιάζεται όλη η διαμάχη ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, στο πιο κόμμα διαθέτει τα λιγότερο διεφθαρμένα στελέχη και αν ήταν πιο καταδικαστέα η τακτική του Μητσοτάκη να καλύπτει τον φίλο του παιδεραστή Νίκο Γεωργιάδη, ή του Τσίπρα να αποδέχεται τις άστοχες τοποθετήσεις του Πολάκη σε ένα υποψήφιο ευρωβουλευτή της Ν.Δ, δεν το λες και σοβαρές διαφορές μεταξύ των κομμάτων εξουσίας. (Αξιοσημείωτη είναι πάντως η εκδήλωση αμερικανοδουλείας του Μητσοτάκη να στηρίξει δημόσια την μαριονέτα των ΗΠΑ και επίδοξο πραξικοπηματία Γουαϊδό).
Επί της ουσία δηλαδή, αυτό που επιχειρούν ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ είναι μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού του κόσμου της εργασίας. Θέλουν να εμπεδώσουν σ' αυτό που ονομάζεται "μαζική συνείδηση", ότι για τα δεινά που υπομένει ευθύνονται οι "διαχειριστές" και όχι το σάπιο, διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα. Λες και η ικανότητα και η εντιμότητα του υπηρετικού πολιτικού προσωπικού τω αστών είναι αυτά που καθορίζουν την λειτουργία του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος.
Να το θέσουμε και διαφορετικά. Αντε και να υποθέσουμε ότι ο "άγιος" Παϊσιος έκανε το "θαύμα" του και όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι ήταν ικανότατοι και υποδείγματα ηθικής. Τι διαφορά θα έχει ένας υπουργός ο οποίος εκτελεί άψογα και με ζήλο τα καθήκοντα του, είναι άμεμπτου ηθικής, όταν υπογράψει και επιβάλλει μια απόφαση η οποία ληστεύει τα εργατικά εισοδήματα, πλειστηριάζει λαϊκές περιουσίες πετώντας στον δρόμο φτωχούς δανειολήπτες, κάνει την υγεία εμπόρευμα π.χ, με έναν άλλο υπουργό που "λαδώνεται" για να εξυπηρετήσει καπιταλιστές; Ουσιαστικά καμιά. Οπότε δεν αρκούν οι ¨ηθικοί" διαχειριστές του συστήματος. Το ίδιο θέλει κατεδάφιση.
Οπως ήταν αναμενόμενο οι χρήστες του twitter σχολίασαν την συζήτηση στο κοινοβούλιο. Ας πάρουμε μια γεύση
Δημοσίευση σχολίου