Ξέρω ότι μπορεί να μην σας λέει κάτι και όντως μπορεί να αφορά έναν πολύ στενό κύκλο ανθρώπων.
Αλλά επί 4 χρόνια καθόμαστε απέναντι σε ένα έδρανο από δικηγόρους που πληρώνονται από τις βουλευτικές αποζημιώσεις και τον κοινοβουλευτικό προϋπολογισμό ως επιστημονικοί συνεργάτες. Λίγοι άνθρωποι προσπαθήσαμε και προσπαθούμε, με μόνο πόρο κάτι που έρχεται από μέσα μας και μας κάνει να σηκωνόμαστε για τον Κορυδαλλό και το Εφετείο, να γυρίσουμε έναν συσχετισμό δύναμης που κανονικά θα ήταν καταθλιπτικός: για μια λαϊκή οικογένεια στην Αμφιάλη, κάποιους Αιγύπτιους μεροκαματιάρηδες στο Κερατσίνι και κάποιους εργάτες στο Πέραμα και τη Ζώνη.
Και τώρα, ο συσχετισμός δύναμης αρχίζει να αποκαθίσταται. Η κάνουλα της χρηματοδότησης κλείνει. Οι μετακλητοί θα γυρίσουν στις υπηρεσίες τους. Ο συρφετός των 100 περιφερόμενων στις ναζιστικές συγκεντρώσεις χάνει τη δουλίτσα του.
Και όπως λέει κι ένα τραγούδι, τελείως άσχετο με την περίπτωσή μας:
"ούτε ένας χαφιές δουλειά να μη βρίσκει,
κι έτσι στρατιά ολάκερη θε να χουμε ανέργων,
Χριστούλη μου τι όμορφη που ειναι η προφητεία αυτή."
"Ηττήθηκε ο φασισμός;" θα ρωτήσετε. Ανατράπηκε ο καπιταλισμός;
Όχι όχι, σίγουρα. Τα ακούω όλα αυτά με εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ας χαμηλώσω λίγο τη μουσική να σας ακούσω καλύτερα.
Δημοσίευση σχολίου