Ενα θέμα με το οποίο έχουμε ασχοληθεί αρκετές φορές είναι η αντιδραστική θεωρία της καταδίκης της βίας "απ' όπου και αν προέρχεται". Θεωρούμε, λοιπόν, σκόπιμο να ξαναπαραθέσουμε ολόκληρο τον επίλογο του βιβλίου του συντρόφου Τάσου Κατσαρού "Οι αντάρτες δεν προσκυνούν" που αναφέρεται αναλυτικά και από ταξική πλευρά σ' αυτό το θέμα
"ΚΟΨΕ ΤΟ ΡΟΔΟ ΠΡΙΝ ΜΑΡΑΘΕΙ"
Στη σύγχρονη πολιτική ζωή, ένα ζήτημα που επανέρχεται στην επιφάνεια είναι ο ρόλος της πολιτικής βίας στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών.
Η βία που είναι θεσμοθετημένη και νομικά κατοχυρωμένη από το καθεστώς, θεωρείται φυσιολογική και θα πρέπει να είναι, αν όχι απαραίτητα αρεστή, τουλάχιστον ανεκτή από τους πολίτες μιας πολιτισμένης κοινωνίας.
Όσον αφορά στην πρόσφατη ιστορική περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και πιο συγκεκριμένα την περίοδο της Αντιφασιστικής Αντίστασης και του εμφυλίου πολέμου στη χώρα μας, είναι φανερό ότι γίνεται μια προσπάθεια απαξίωσης της έννοιας της ένοπλης Αντίστασης, όπως και προσπάθεια συμψηφισμού της επαναστατικής βίας των μαζών, που παλεύουν για την επιβίωσή τους και για την απελευθέρωση της χώρας τους και της βίας των πιο βαθιά συντηρητικών δυνάμεων, που για να διατηρήσουν τα όποια προνόμιά τους δεν δίστασαν να συνεργαστούν με όλους τους κατακτητές που πέρασαν από αυτόν τον τόπο.
Την ίδια στιγμή μάλιστα που έβλεπαν με τα μάτια τους να πεθαίνουν το χειμώνα του ’41-’42 δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι από την πείνα και μετέπειτα να δολοφονούνται με τον πιο άγριο τρόπο, ακόμα και νεογέννητα βρέφη.
Αυτή η ισοπέδωση «της κακής βίας από όπου κι αν προέρχεται» - το είχε ίσως πρωτοπεί ο Γεώργιος Παπανδρέου που εξίσωνε τη βία των Τ.Α. με αυτήν του Ε.Λ.Α.Σ.
Ήταν ο ίδιος όμως άνθρωπος που λίγους μήνες μετά ήρθε στην Ελλάδα με τα τανκς των Αγγλων για να αιματοκυλίσει το λαό της Αθήνας με τα γνωστά σε όλους Δεκεμβριανά.
Είναι λοιπόν ίδια η βία των ποινικών φασιστών του Δάγκουλα, που με μαχαίρια έκοβαν τα δάχτυλα των θυμάτων τους για να τους αρπάξουν τα δαχτυλίδια, με την αντιφασιστική βία των ανταρτών που πολεμούσαν για την ελευθερία του τόπου τους;
Προφανώς όχι. Είναι σαν να εξισώνουμε τη δράση του Κολοκοτρώνη με αυτήν του Νενέκου.
Κάποιοι σημερινοί στρατευμένοι ιστοριογράφοι προσπαθούν να συμψηφίσουν ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου