Το μόνο που αξίζει σ' αυτά τα κτήνη, είναι μια τιμωρία που θα σβήσει για πάντα τούτο το αισχρό χαμόγελο από τα χείλη τους...

Της Τ. Γ.

Οι φονιάδες της Ελένης Τοπαλούδη, χαμογελούν... 

Και τίποτα πιο αισχρό, άθλιο, απεχθές από τα χαμόγελα των βιαστών, των βασανιστών των δολοφόνων.... 

Χαμόγελα που σκοτώνουν ξανά και ξανά το θύμα τους, μα και τους αγαπημένους που πίσω άφησε, παντοτινά να θρηνούν... 

Χαμόγελα που ασχημαίνουν ακόμα και τη λέξη, που αντικατοπτρίζουν όλη τη μαυρίλα της ψυχής των φονιάδων... 

Ειρωνεία, μαγκιά, νταηλίκι, σαπίλα και σήψη.... Και πια τα γνωστά άλλοθι δεν αρκούν για τις πράξεις τους... 

Αδιάφορη οικογένεια, κακοποιημένα παιδιά, λάθος πρότυπα, όχι δεν είναι αρκετά για να δικαιολογήσουν τούτα τα τέρατα, που δεν έχουν ίχνος μετάνοιας, ντροπής, πένθους, για τα εγκλήματα τους... 

Κι αν πίσω, τίποτα πια δεν θα φέρει την Ελένη, και ποτέ η πραγματική λύτρωση δεν θα ' ρθει για τους δικούς της, το μόνο που αξίζει σ' αυτά τα κτήνη, είναι μια τιμωρία που θα σβήσει για πάντα τούτο το αισχρό χαμόγελο από τα χείλη τους...