Η προστασία της ιδιωτικότητας είναι μια συνθήκη αμιγώς υποθετική και θεωρητική.

Μια απάντηση στον προβληματισμό που είχαμε διατυπώσει σε περασμένη ανάρτησή μας γιατί δηλαδή αποδόθηκε στην φερόμενη δράστη με το βιτριόλι, το βαρύτατο κακούργημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας με πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, ενώ η κατηγορία που έπρεπε να την βαρύνει, ήταν το αδίκημα της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης, δίνει με ανάρτησή στον λογαριασμός της στο f/b η δικηγόρος Ηλέκτρα Κούτρα.

Θεωρούμε ενδιαφέρουσα την τοποθέτησή της και την παραθέτουμε:

Όποιος/α ψάχνει το λόγο για τον οποίο η βιτριόλα κατηγορήθηκε για απόπειρα ανθρωποκτονίας (αντί του εγκλήματος της βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης, στο οποίο θα μετατραπεί η κατηγορία όταν καταλαγιάσει το ενδιαφέρον του κοινού) θα τον βρει στον κατάλογο εγκλημάτων για τα οποία επιτρέπεται και είναι νόμιμη (υπό αυστηρές προϋποθέσεις) η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών για τη διακρίβωση ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων.

Όποιος/α νομίζει ότι δεν τον αφορά η περίπτωση του πάρτυ των παράνομων άρσεων απορρήτου, που δεν μπορεί κανείς ποτέ να βρει ότι έλαβαν χώρα (εκτός αν κατηγορηθεί), κάνει λάθος.

Αν δεν μάθεις ότι έγινε ένα έγκλημα σε βάρος σου, κανείς δεν θα τιμωρηθεί. Σε μια χώρα που δεν μπορείς να μάθεις αν παρακολουθήθηκες άδικα, η προστασία της ιδιωτικότητας είναι μια συνθήκη αμιγώς υποθετική και θεωρητική.