Νίκος Ζαχαριάδης: Την τιμή σου κάνεις δεν μπορεί να στην αφαιρέσει. Την τιμή σου μπορείς μονάχα να την χάσεις

Πρέπει να δημιούργησαν ενδιαφέρον δυο κείμενα που αναρτήσαμε για τον Ν. Ζαχαριάδη. Θα προσπαθήσουμε όσο πιο σύντομα μπορέσουμε  να δημοσιεύσουμε την αλληλογραφία του πρώην γ.γ του ΚΚΕ με τον Αλέξη Πάρνη, όπως υπάρχει στο βιβλίο του τελευταίου «Γεια χαρά Νίκος. Η αλληλογραφία μου με τον Νίκο Ζαχαριάδη», σε ότι αφορά την αποκήρυξη του Αρη Βελουχιώτη από το ΚΚΕ.

Το δεύτερο αίτημα που πήραμε στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο είναι να αναδημοσιεύσουμε το κείμενο του δικηγόρου Δημήτρη Πλιακογιάννη το οποίο δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα antapocrisis.gr

Αυτό είναι εύκολο και το υλοποιούμε άμεσα.

Νίκος Ζαχαριάδης: Την τιμή σου κάνεις δεν μπορεί να στην αφαιρέσει. Την τιμή σου μπορείς μονάχα να την χάσεις

Νίκος Ζαχαριάδης.

Σαν χτες, το 1973, αυτοκτονεί κρεμασμένος, εξόριστος στο Σοργκούτ της Σιβηρίας από την σοβιετική ηγεσία, ο μεγαλύτερος ηγέτης του ΚΚΕ και του κομμουνιστικού κινήματος της Ελλάδας, από τους επικίνδυνους άντρες στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια.

Στο τελευταίο του γράμμα γράφει: “Την τιμή σου κάνεις δεν μπορεί να στην αφαιρέσει. Την τιμή σου μπορείς μονάχα να την χάσεις”.

Εξόριστος στο Νταχάου. Ηγέτης στον Μεσοπόλεμο, χτίζει το Κόμμα που θα είναι έτοιμο στην ναζιστική κατοχή, ξεκαθαρίζει τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις. Επιστρέφει από την εξορία μετά το τέλος της Κατοχής, όπου πρέπει να διαχειριστεί την αγγλική επιβουλή της χώρας, την σοβιετική αδιαφορία και την τιτοϊκη προδοσία. Μετά την ήττα του Εμφυλίου, θα ηγηθεί της ανασυγκρότησης του Κόμματος. Το 1950 το ΚΚΕ, μετά από στρατιωτική ήττα, καταλαμβάνει σοβαρές θέσεις στις δημοτικές εκλογές. Το 1958 εκλεγει σχεδόν 70 βουλευτές η ΕΔΑ, το νόμιμο τμήμα του ΚΚΕ. Οι σοβιετικοί φοβούνται οτι θα σπάσει η εύθραυστη ισορροπία με τους Αμερικανούς, με τους οποίους έχουν δώσει τα χέρια.

Δεν ήθελαν έναν ισχυρό άντρα σε ένα τσαούση και ένοπλο λαό. Αυτές τις αντιφάσεις όμως κανείς δεν τις αναδεικνύει, παρόλο που αυτά σκιαγραφούν το λίπασμα των μελλοντικών επαναστάσεων. 

Αντίθετα, οι ηρωοποιήσεις και οι ωραιοποιήσεις άλλων, που πήγαιναν εκδρομές στο Χρουστσόφ, λέγοντας πόσο λάθος ήταν ο Ζαχαριάδης και ο Στάλιν, μόνο συσκοτίζουν τη συνεισφορά του κομμουνιστικού κινήματος στις παγκόσμιες επαναστάσεις : αυτή η κάστα αυτοκρατορικών απεσταλμένων, που καθόριζαν το κόμμα λόγω των συνδέσμων τους στη Σοβιετια, ήταν η αναστροφή όψη του ραγιαδισμού. Μέχρι πριν μερικούς μήνες, ακόμα η αριστερά βγάζει εγκώμια, το ΚΚΕ αποκαθιστά και άλλα φαιδρά…

Ο Ζαχαριάδης πραγματεύτηκε τελικά την ιθαγένεια και ανεξαρτησία ενός επαναστατικού κινήματος, ως προβολή της ανεξαρτησίας του λαού που πάλευε. Ήταν γι αυτό επικίνδυνος για τις σχέσεις που διαμορφώθηκαν, ξηλώθηκε από το Σοβιετικό Κέντρο, πέθανε σε σοβιετική εξορία στο Σοργκούτ, κρεμασμένος, όποιος τον στήριξε κυνηγήθηκε από την ηγεσία του ΚΚΕ στο εσωτερικό και τις σοβιετικές αρχές εκτός, ως πολεμοκάπηλος, κινεζοφιλος πράκτορας, όργανο της Ασφάλειας. 

Ωστόσο, το μαρξιστικό λενινιστική κίνημα έζησε και κράτησε ζωντανή την μνήμη των ερωτημάτων του: Για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, ένα κόμμα που λογοδοτεί στο λαό του. Καθώς ούτε ο ίδιος μπόρεσε να τα κάνει, δίδαξε και με τα λάθη του.

Κυρίως όμως δίδαξε με την στάση του: όταν τον κυνήγησε το κόμμα, για το οποίο έδωσε όλη την ζωή του, δεν άλλαξε στάση και πέθανε πιστός. Οι γλείφτες του Ζαχαριάδη βέβαια έγιναν οι γλείφτες των επιγόνων. Όσοι βλέπουν την πολιτική ως χόμπι ή καριέρα, εκθειάζουν τους τότε σαλτιμπαγκους. 

Όσοι βλέπουν την πολιτική ως επαναστατική υπόθεση, διαβάζουν όλες τις ιστορικές στιγμές, διδάσκονται από την ασκήμια και δεν την κρύβουν κάτω από το χαλί.

Για όλα αυτά, Αθάνατος.

Όπως έλεγε και ο ίδιος

“Θα χουμε πάλι γιορτή στο χωριό μας”

” Όποιος σκύβει το κεφάλι, μία ζωή θα σέρνεται”.