Η μουσική,όπως και ο έρωτας, η φιλία,τα βιβλία, ο κινηματογράφος, η ζωγραφική, το θέατρο, η λογοτεχνία, η ποίηση, είναι μια σπουδαία ανθρώπινη έκφραση, γιατί έχει τη δύναμη να μας επιβεβαιώνει διαρκώς πως διερχόμαστε μέσα από κάτι και όχι μέσα από το τίποτα.
Αυτός ο άνθρωπος είναι μουσική λογοτεχνία. Είναι αυτός ο χαρακτηριστικός τόνος της φωνής του, είναι το παίξιμο της κιθάρας σαν να χτυπά βολές κατά ριπάς, είναι ο τραγουδιστής των χαμένων στη ζωή.
Και για αυτό τον λατρεύω.Είχα διαβάσει και είχα σημειώσει τι είχε πει ο ίδιος για τον εαυτό του:"Sometimes I am two people.Johnny is the nice one.Cash causes all the trouble.They fight".
Φορούσε μαύρα και αλλά και με τους δαίμονες του που ήταν πολλοί.
Το τραγούδι αυτό το ακούω κάθε φορά που αναζητώ έμπνευση. Για τους λιγοστούς εκείνους που φορούν μαύρα ακόμη και δεν έχουν σκοπό να πάψουν να τα φορούν.
Δημοσίευση σχολίου