Του Γ. Γ.Μια απ' τις μεγάλες παθογένειες της αριστεράς, είναι ο λεγόμενος "κομματικός πατριωτισμός" και αρκετές φορές αντί να επικεντρωνόμαστε στον ταξικό μας αντίπαλο, και να προβάλλομαι στις αντιιμπεριαλιστικές - ταξικές θέσεις μας, αυτοκαταναλωνόμαστε, σε ανούσιες αντιπαραθέσεις οι οποίες δεν έχουν καμιά σχέση με τις ανάγκες της χρονικής συγκυρίας.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι πρέπει να βάζουμε κάτω από το χαλί τις διαφορετικές μας προσεγγίσεις, ειδικά όσο αφορά επίκαιρα ζητήματα και ειδικά τώρα με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Δεν θέλω να αναφέρω το συγκεκριμένο κείμενο και από ποιο χώρο που ευαγγελίζεται την αταξική κοινωνία προέρχεται και αποτέλεσε το ερέθισμα μου γι' αυτό το κείμενο. Οταν θα έχουμε αυτή την "πολυτέλεια", θα ήθελα πολύ να κάνουμε αυτή την συζήτηση και μάλιστα δημόσια. Σήμερα όμως μόνο προβληματική μπορεί να προκύψει.
Τηλεγραφικά όμως θα ήθελα να γράφω δυο κουβέντες και έχω δεδομένο ότι οι αποδέκτες τους θα τις διαβάσουν.
Ρε συναγωνιστές, κομμουνιστές αυτοαποκαλείστε και όχι ιεροκήρυκες κάποια "Ιεράς" Μητρόπολης. Δεν θα επαναλάβω τα όσα έγραφα πρόσφατα για το ποια πρέπει να είναι η στάση των κομμουνιστών απέναντι στους πολέμους, αλλά τουλάχιστον ας έχουμε καθαρό ότι όσοι ασπαζόμαστε τον μ/λ διαφέρουμε από τους πασιφιστές και τους αναρχικούς με το να μελετάνε κάθε πόλεμο ιστορικά και χωριστά και αναλόγως να τοποθετούμαστε.
Ας μην διστάζουμε να πούμε ότι εμείς οι κομμουνιστές δεν συγκαταλεγόμαστε στους απόλυτους αντιπάλους κάθε πολέμου. Και προφανώς υποστηρίζουμε τη διεξαγωγή επαναστατικών πολέμων, ταξικών πολέμων ενάντια στην αστική τάξη της κάθε χώρας, είμαστε δίπλα σε κάθε πόλεμο που στοχεύει στην ανατροπή της ταξικής καταπίεσης. Υποστηρίζουμε και συμμετέχουμε δηλαδή σε κάθε δίκαιο πόλεμο.
Δεν αρκεί απλώς να τονίζουμε την σωστή θέση ότι η εργατική τάξη, σε οποιαδήποτε χώρα κι αν βρίσκεται, δεν έχει κανένα όφελος, και δεν έχει κανένα λόγο να "διαλέξει" το μέρος κάποιου εμπλεκόμενου σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Το να γράφουμε μακρινάρια επικεντρωμένοι στις συμφορές που έφεραν οι πολεμικές συγκρούσεις στην ανθρωπότητα δεν το λες και κομμουνιστική θέση.
Διαβάστε λίγο τους θεωρητικούς μας και θα δείτε ότι το αποκορύφωνα της ταξικής πάλης, είναι η ένοπλη αναμέτρηση. Ο εμφύλιος πόλεμος δηλαδή με τις δυνάμεις που υποστηρίζουν την αστική δικτατορία κάθε καπιταλιστικής χώρας.
Δημοσίευση σχολίου