Του Γ.Γ.Παρακολούθησα την αντιπαράθεση που υπήρξε χτες, στον τηλεοπτικό σταθνό Kontra μεταξύ του δημοσιογράφου του Documento, Μάριου Αραβαντινού και του βουλευτή της Ν.Δ., Δημήτρη Καιρίδη, καθώς και την συνέχεια που δόθηκε σήμερα σ' αυτή την προστριβή, με ανάρτηση που έκανε στον λογαριασμό του στο f/b ο εργαζόμενος στο έντυπο που εκδίδει ο Κώστας Βαξεβάνης.
Αποφάσισα να γράψω δυο σκέψεις.
Τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο δεν τυχαίνει να τον γνωρίζω προσωπικά αλλά σαν αναγνώστης των κειμένων του, στην εφημερίδα, που δουλεύει θα έλεγα ότι είναι ένας καλός γραφιάς με προοδευτικές αντιλήψεις.
Ερχόμαστε τώρα στον βουλευτή του κυβερνητικού κόμματος ο οποίος μας συστήνεται "ως καθηγητής που έχει διδάξει στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του εξωτερικού". Θα προσπεράσω την αναίδεια και την υπεροψία με την οποία αντιμετωπίζει τους συνομιλητές του. Αυτό μπορεί να το χαρακτηρίσεις σαν ένα ψηφοθηρικό τρόπο παρουσίας, στο δεξιό ακροατήριο που απευθύνεται. Θυμήθηκα όμως κάτι άλλο. Ενα δημόσιο παραλήρημα ρατσισμού που έκανε στο παρελθόν μετατρεπόμενος από πανεπιστημιακός δάσκαλος σε μέλος της Κου Κλουξ Κλαν, χωρίς κουκούλα, της εποχής που ακολούθησε μετά τον Αμερικάνικο εμφύλιο πόλεμο.
Οταν ακούς ένα "διαπρεπή επιστήμονα", με "πανεπιστημιακές περγαμηνές", όπως παρουσιάζεται ο βουλευτής της Ν.Δ Δημήτρης Καιρίδης, να διαχωρίζει τους πρόσφυγες από την Ουκρανία, απ' όλους του υπόλοιπους, κάνοντας λόγο για «λευκούς χριστιανούς που προέρχονται από εμάς» και «όχι για αλλόθρησκους από τα βάθη της Αφρικής», κατατάσσοντας τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου, από τις σφαίρες του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, ανάλογα με το χρώμα και την θρησκεία τους, αντιλαμβάνεσαι το πολιτικό υπόβαθρο και των υπολοίπων βουλευτών της Ν.Δ.
Δημοσίευση σχολίου