Λίγες σκέψεις πριν αποχαιρετήσουμε το 2022

Του Γ. Γ

Να αποχαιρετήσουμε το 2022 με μια ανάρτηση τηλεγραφικού απολογισμού.

Ηταν μια δύσκολη χρονιά από όλες τις απόψεις, μιλώντας πάντα για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση. Λίγες οι χαμογελαστές στιγμές, πολλές οι καταθλιπτικές και μελαγχολικές. 

Τα όσα προκάλεσε η κυβερνητική εγκληματική διαχείριση της θανατηφόρας πανδημίας, η βάρβαρη ταξική πολιτική της Ν.Δ., που είχε σαν αποτέλεσμα την παραπέρα φτωχοποίηση του λαού και η αδυναμία του εργατικού κινήματος να ορθώσει αποφασιστικά και αποτελεσματικά το ανάστημά του στην καπιταλιστική επέλαση, ήταν τα χαρακτηριστικά της χρονιάς που πέρασε. 

Από κοντά έλαβε τεράστιες διαστάσεις η λεηλασία του δημόσιου χρήματος από τους "άριστους" των απευθείας αναθέσεων, καθώς και κάθε είδους λαμογιά "νόμιμη" ή "παράνομη" (νόμιμα μας ληστεύουν οι τραπεζίτες, οι πάροχοι ενέργειας, και καυσίμων), από εξουσιαστές και παρατρεχάμενους τους. 

Η χρονιά που κλείνει μας βρίσκει με ένα πολιτικό υπηρετικό πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης απ' τα πιο διεφθαρμένα, αδίστακτα, σκληρά και ανάλγητα που έχουμε παρακολουθήσει από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. 
Τα οικονομικά σκάνδαλα διαδέχονται το ένα το άλλο, οι δεξιοί "ιδιοκτήτες της χώρας" έπεσαν σαν τα κοράκια πάνω στις σάρκες του λαού, θησαυρίζοντας οι ίδιοι, εξαθλιώνοντας τον κόσμο της εργασίας και τους απόμαχους της δουλειάς.    

Οι μάσκες της αστικής "δικαιοσύνης", ξεσκίστηκαν και αποδείχτηκε ολοκάθαρα ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά θεραπαινίδα της παρασιτικής κομπραδόρικης καθεστωτικής ελίτ και του ένστολου προστατευτικού μηχανισμού του συστήματος. 
H μπόχα από την σαπίλα του καθεστώτος που αναδείχτηκε από την αποκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών έγινε ασφυκτική.          

Εκτός απ' όλα αυτά, μπροστά μας, επίσης έχουμε ένα κρεσέντο αστυνομικής καταστολής, και μπατσάδικης ατιμωρησίας. Τα Εξάρχεια, είναι περιοχή υπό κατοχή, χημικά και δακρυγόνα στους απεργούς της "Μαλαματίνα", άγριο ξύλο και μαζικές συλλήψεις στα Προσφυγικά Λεωφόρου Αλεξάνδρας, κάθε λαϊκή κινητοποίηση αντιμετωπίζεται με κτηνωδία από τους αφιονισμένους ένστολους προστάτες του συστήματος. 

Η κρατική ασυδοσία και αστυνομική ατιμωρησία γνωρίζει νέες "δόξες".
Οι μπάτσοι - δολοφόνοι του Νίκου Σαμπάνη αντί να προφυλακιστούν, δέχονται την απροκάλυπτη συμπαράσταση από τον υπουργό καταστολής και "παρκάρουν" σε δουλειές γραφείων, μέχρι να αναλάβουν οι "λειτουργοί της Θεμιδας" να τους παραδώσουν "πεντακαθαρίδηδες" στην κοινωνία. 
Οι μπάτσοι που συμμετείχαν στην δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου αθωώνονται. ενώ ο Χορταριάς αποφυλακίζεται. 
Οι κατηγορούμενοι για βιασμό μπάτσοι στο Α.Τ Ομόνοιας, δεν προφυλακίζονται, ενώ οι καθεστωτικοί μηχανισμοί φτάνουν σε τέτοια όρια προκλητικότητας ώστε να αφήνουν να κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσα μας και ο μπάτσος που δολοφόνησε εν ψυχρώ τον 16χρονο Ρομά Κ. Φραγγούλη.
Την στιγμή που με αστυνομικοδικαστικές σκευωρίες βρίσκονται ολοφάνερα αθώοι, προφυλακισμένοι για μήνες, όπως ο "Ινδιάνος" και ο Πάνος Καλαϊτζής, οι δικαστές δίνουν ανασταλτικό χαρακτήρα στην ποινή που επιβλήθηκε στον μπάτσο μαστροπό και βιαστή της υπόθεσης Ηλιούπολης.

Ταυτόχρονα έχει στηθεί μια μηχανή για να συσκοτιστεί η δολοφονία του Βασίλη Μάγγου, με τον πατέρα του νεολαίου να δίνει ένα τιτάνιο αγώνα για να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι μπάτσοι του παιδιού του. 
Παράλληλα η κρατική εκδικητικότητα έχει οδηγήσει τον πολιτικό κρατούμενο Θάνο Χατζηάγγελου να διανύει την 12 μέρα απεργίας πείνας και δίψας, με την κατάσταση του να επιδεινώνεται συνεχώς και πλέον να κινδυνεύει η ίδια η ζωή του.

Προφανώς θα μου διαφεύγουν και άλλα γεγονότα για να περιγράψω πιο ολοκληρωμένα την πραγματικότητα που βιώνουμε. 

Φυσικά όμως δεν έχει και τόσο σημασία απλώς να κάνεις αναφορά στην υπάρχουσα κατάσταση. 
Η ευχή και ο αγώνας μας είναι ο καινούργιος χρόνος να αποτελέσει αφετηρία για την ανάπτυξη ενός μαζικού λαϊκού κινήματος που θα χρησιμοποιήσει μορφές πάλης που θα είναι νικηφόρες απέναντι στους μηχανισμούς του ταξικού μας αντιπάλου. 
Είδαμε τόσες δεκαετίες που μας έχει οδηγήσει η αντίληψη του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, η λογική της "ανάθεσης" στο να αποφασίζουν άλλοι για μας, χωρίς εμάς και να αποτελούμε πιόνια στην πολιτική τους σκακιέρα. Τώρα πρέπει να αλλάξουμε ρότα. 

Ας ευχηθούμε και πάνω απ' όλα ας αγωνιστούμε ώστε το 2023 να βάλουμε τα θεμέλια της ανασυγκρότησης του εργατικού και επαναστατικού κινήματος, ώστε να μην είναι μακριά η μέρα που "θα ρθει ανάποδα ο ντουνιάς", που έγραφε και ο κομμουνιστής Κώστας Βάρναλης.

Καλή και αγωνιστική χρονιά να έχουμε συντρόφισσες/οι