1η Γενάρη 1994: Η επανάσταση των Ζαπατίστας

Πρωτοχρονιά του 1994. Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Στρατός των Ζαπατίστας (EZLN) εφορμά από τις ζούγκλες και τα βουνά της επαρχίας Τσιάπας του Μεξικού με μερικές χιλιάδες αυτόχθονες Ινδιάνους της περιοχής να σηκώνουν τα όπλα σχεδιάζοντας και διακηρύσσοντας τις νέες εφόδους των καταπιεσμένων για την κατάκτηση των ιδανικών τους. 
Για την ανάκτηση της γης τους, για ελευθερία, για αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη.  

Η «παραφωνία» μιας ένοπλης εξέγερσης την ώρα του απόλυτου θριάμβου του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου και τους σκότους στο οποίο βύθιζε την ανθρωπότητα το «τέλος της ιστορίας», είναι κραυγαλέα.

Με τα δεδομένα της εποχής η έναρξη ενός τέτοιου αντάρτικου μοιάζει με μια τρέλα. Με μια ρομαντική παρόρμηση και με μια αχτίδα φωτός η οποία απειλείται άμεσα με εξαφάνιση στη μελανή οπή του καπιταλισμού ο οποίος βαδίζει ολοταχώς στην παγκοσμιοποίηση. 

Η υλική αλλά πάνω από όλα η ιδεολογική υπεροπλία του αντιπάλου είναι αδιαμφισβήτητη. Πόσο μάλλον σε μια χώρα ακραίων ανισοτήτων όπως το Μεξικό όπου ακόμη και μερικά χρόνια πριν το έτος ορόσημο 1994, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία γηγενείς κάτοικοι της επαρχίας Τσιάπας ομολογούσαν πως οι ιθαγενείς απαγορευόταν να κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια χωριών και πόλεων. Ήταν αναγκασμένοι να περπατούν στο δρόμο διακινδυνεύοντας την ίδια τη ζωή τους κάθε φορά που περνούσε αμάξι ή αυτοκίνητο.

Τα κατάλοιπα της φεουδαρχικής κοινωνίας ήταν τόσο ισχυρά ώστε οι γυναίκες οι οποίες εργάζονταν στα λατιφούντια και τις απέραντες γαίες των «κασίκες» – δηλαδή των μεγαλογαιοκτημόνων – υπόκεινται στο δίκαιο της «πρώτης νύχτας του γάμου». Ήταν δηλαδή επί της ουσίας αντικείμενα και ιδιοκτησία του γαιοκτήμονα ο οποίος απολάμβανε δικαίωμα χρήσης στο γυναικείο σώμα  το οποίο έπρεπε να χάσει την παρθενία του από τον ίδιο την προηγούμενη νύχτα από τον γάμο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ