Να τα πούμε;

 ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ 

Αρχιμηνιά κι αρχή χρονιά
Μητσοχουντίδης κυβερνά,
κι αρχή καλός μας χρόνος
δεξιά είναι στο θρόνο.

Ρουβάδες, Μπακογιάννηδες

κι όλη η αχρηστίλα

μας φτύνουνε κατάμουτρα

στη δεξιά μαυρίλα.

Κι ο μπατσούλης έρχεται
κι όλους μας "καταδέχεται".

Κρατάει γκλοπ, μπότα φορεί,
ασπίδα κράνος και στολή,
και βαράει και γυμνώνει
την μαυρίλα του, εκτονώνει.

Κι ο ασφαλίτης παρακεί
κρατά εικόνα και χαρτί
χαρτί και καλαμάρι
δες και με, το "παλικάρι". 

Το καλαμάρι έγραφε
δελτίο ειδήσεων έγραφε
και η τιβι ομίλει
το μυαλό μην ανατείλει...

Σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε
μπάτσος να μην κοπιάσει,
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού, 
μ' αγώνες να γεράσει.

Υ.Γ: Αραγε τί άλλαξε από το 1892 όταν το κουβέρνο της εποχής έδινε τις πρωτοχρονιάτικες ευχές του  (δια πένας Γ. Σουρή); «Στους υπουργούς και βουλευτάς της πλειονοψηφίας/ χρόνους πολλούς κι ευδαίμονας, λουφέ κι υπερτροφίας/ Και στους Ρωμηούς που ξέχασαν το χρώμα της στερλίνας/ ένα σακκί με θησαυρόν αφράτης καβαλίνας».