(Αρθρο από την εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ)
Ζητούμενο η διεθνής αλληλεγγύη
«Δεν θα επιτρέψουμε να φτάσει η Γάζα στην ανθρωπιστική κρίση, απλά θα φροντίσουμε να μη ζει ο πληθυσμός της άνετα...»
Εχούντ Ολμέρτ
Πρωθυπουργός Ισραήλ
Λωρίδα της Γάζας, έτος 2008. Ενα κομμάτι γης τέσσερις φορές πιο πυκνοκατοικημένο από την Αττική, αποτελεί πλέον τη μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου. Οχι μόνο φυλακή αλλά και απομόνωση, αν σκεφτούμε ότι οι 1.5 εκατομμύριο κάτοικοί της (το 60% των οποίων είναι νέοι κάτω των 18) βρίσκονται από το περασμένο Σάββατο υπό ολοκληρωτικό αποκλεισμό.
Αυτό αποφάσισαν τα κοράκια του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον, αυτό και έγινε. Ετσι, από την «άνετη διαβίωση» της ανεργίας του 60% και της φτώχειας του 80%, η Λωρίδα της Γαζας πέρασε σε άλλες σφαίρες. Βρίσκεται αντιμέτωπη με το φάσμα της πείνας, των ασθενειών και του σκότους.
Από το περασμένο Σάββατο περισσότερος από το μισό πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας ζει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, το 40% δεν έχει πλέον τρεχούμενο νερό και αποχέτευση, τα καύσιμα παραδίδονται από τους Σιωνιστές με το σταγονόμετρο (τη Δευτέρα προμήθευσαν πετρέλαιο μόνο για τη διήμερη λειτουργία του μοναδικού σταθμού ηλεκτρικής ενέργειας της περιοχής, που σταμάτησε να λειτουργεί την περασμένη Κυριακή) και η Υπηρεσία Αρωγής Προσφύγων του ΟΗΕ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, δηλώνοντας ότι αδυνατεί να παράσχει τρόφιμα σε 860.000 κατοίκους.
«Ο κόσμος ψάχνει να βρει ψωμί, αλλά κανένας δεν ψήνει επειδή δεν υπάρχει καθόλου ηλεκτρισμός. Η επικοινωνία με τον έξω κόσμο είναι ανύπαρκτη, αφού και τα κινητά τηλέφωνα και τα λάπτοπ στερούνται ηλεκτρικής ενέργειας. Δεν υπάρχει νερό, γιατί οι αντλίες χρειάζονται ηλεκτρισμό. Τα πλυντήρια, οι κουζίνες, οι φούρνοι είναι άχρηστα. Ο κόσμος δε μπορεί να πάει στη δουλειά του, γιατί δεν υπάρχουν καύσιμα για τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία. Τα νοσοκομεία, με τις γεννήτριες να μένουν από καύσιμα, σταμάτησαν όλες τις χειρουργικές επεμβάσεις. Τα μωρά στις θερμοκοιτίδες θα πεθάνουν όσο εξαντλείται το ρεύμα. Οι ασθματικοί θα υποφέρουν χωρίς τα μηχανήματα και οι καρδιοπαθείς χωρίς βηματοδότες. Οι κλινικές και τα εργαστήρια θα χάσουν τα τεστ και τα εμβόλιά τους. Σύντομα, όλη η επικοινωνία με τον έξω κόσμο θα σταματήσει. Τι θα κάνουμε γι’ αυτό το θέμα;»
Η παραπάνω περιγραφή από το πρακτορείο Electronic Intifada δεν αποτελεί πολλές φορές ούτε καν την τελευταία είδηση στα πολυάσχολα με το θέμα του κομιστή του «ροζ DVD» ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια. Κι όταν όμως αποτελεί «είδηση», αυτή περνάει από τον παραμορφωτικό φακό της κυρίαρχης παραπληροφόρησης. Εξισώνοντας θύτες και θύματα.
Πάει καιρός από τότε που η «Διεθνής Κοινότητα» αποφάσισε να διαγράψει τη Λωρίδα της Γάζας από το χάρτη. Γιατί εκεί επικρατεί η «τρομοκρατική» Χαμάς που ο παλαιστινιακός λαός έκανε το «ανοσιούργημα» να την ψηφίσει πριν από δύο χρόνια. Στις πιο δημοκρατικές εκλογές που έγιναν ποτέ, θα συμπληρώσουμε (αυτό το παραδέχτηκε και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, που ήταν παρατηρητής), αλλά στην εποχή μας αυτό δεν έχει καμία σημασία. Η «δημοκρατία» είναι καλή, αρκεί να μη μπαίνει εμπόδιο στα συμφέροντα της ιμπεριαλιστικής παντοκρατορίας.
Αντίθετα, στη Δυτική Οχθη, η κυβέρνηση, που αναγνωρίστηκε απ’ όλα τα «δημοκρατικά» κράτη, δεν έχει ψηφιστεί από κανέναν. Είναι μια κυβέρνηση «έκτακτης ανάγκης», που στήθηκε πριν από εφτά μήνες από τον παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, μετά από βάναυση παραβίαση του παλαιστινιακού συντάγματος. Κι αυτό, με το αιτιολογικό του «εμφύλιου πολέμου» που ο ίδιος – καθ’ υπόδειξη των Αμερικάνων και των Σιωνιστών – ξεκίνησε, αρνούμενος να συμφωνήσει σε μια κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» όπως για μήνες τον καλούσε η «τρομοκρατική» Χαμάς. Δεν συμφώνησε να κυβερνήσει μαζί με τη Χαμάς, γιατί η τελευταία δεν αποδεχόταν τους τρεις όρους που έβαζε το λεγόμενο Κουαρτέτο (ΗΠΑ, Ρωσία, ΕΕ, ΟΗΕ): 1. Αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ, 2. Αναγνώριση όλων των προηγούμενων συμφωνιών που συνήφθησαν μαζί του και 3. Αποκήρυξη της βίας. Ζητούσαν από τη Χαμάς να αναγνωρίσει επίσημα το Ισραήλ και να αποκηρύξει τη βία, όταν το τελευταίο δεν αναγνώρισε κανένα δικαίωμα των Παλαιστίνιων (επιστροφή προσφύγων, κτλ), δεν δεσμεύτηκε ούτε καν να γκρεμίσει το τείχος του αίσχους που χτίζει στη Δυτική Οχθη, ούτε να διαλύσει όλους τους ισραηλινούς εποικισμούς, ενώ συνέχιζε κανονικά τις στοχευμένες δολοφονίες και τις μαζικές συλλήψεις (στοιβάζοντας στις ισραηλινές φυλακές κοντά στους 10.000 Παλαιστίνιους).
Οι Σιωνιστές και τα παπαγαλάκια τους βέβαια ισχυρίζονται ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Επικαλούνται τις ρίψεις ρουκετών εναντίον των εποικισμών τους για να δικαιολογήσουν τη συλλογική τιμωρία του λαού της Γάζας. Εχουν το θράσος να προβάλλονται σαν υπερασπιστές της «νομιμότητας», όταν όλοι γνωρίζουν ότι οι εποικισμοί έχουν κριθεί παράνομοι ακόμα και από τον ΟΗΕ. Αλλα και να μην ήταν έτσι, ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους παλαιστίνιους μαχητές επειδή εκτοξεύουν ρουκέτες, όταν οι Σιωνιστές μπουκάρουν σε πόλεις και χωριά, σκοτώνουν και συλλαμβάνουν συλλήβδην (σύμφωνα με έρευνα της ισραηλινής «Χααρέτζ», οι μισοί που δολοφονήθηκαν από τον ισραηλινό στρατό τα τελευταία δύο χρόνια στη Λωρίδα της Γάζας ήταν άμαχοι), αρνούνται στους παλαιστίνιους πρόσφυγες το δικαίωμα να γυρίσουν στις εστίες τους, για να μη μιλήσουμε για την καθημερινή εκμετάλλευση των παλαιστίνιων εργατών στα ισραηλινά κάτεργα και την ταπείνωσή τους στα μπλόκα του στρατού κατοχής;
Τη στιγμή που η Γάζα αργοπεθαίνει – άσχετα με το πόσο θα κρατήσει ο ολοκληρωτικός αποκλεισμός – το ζητούμενο για όλους τους λαούς του κόσμου είναι η ενεργή συμπαράσταση και αλληλεγγύη. Δεν είναι δυνατόν «να νίπτουμε τας χείρας μας» μπροστά σε μια νέα γενοκτονία. Αν για τους ισχυρούς του πλανήτη («αριστερούς» και δεξιούς, «φιλελεύθερους» και μοναρχικούς, «κοσμοπολίτες» και εθνικιστές) το κράτος του Ισραήλ είναι σύμμαχός τους (και το δείχνουν με κάθε ευκαιρία), οι λαοί θα πρέπει να δείξουν με τη στάση τους ποιος είναι ο δικός τους σύμμαχος και να παλέψουν στο πλευρό του. Διαφορετικά, θα φέρουν το στίγμα της συνενοχής σε ένα έγκλημα που έχει και διάρκεια και ονοματεπώνυμο. Κανείς δε μπορεί να το παίζει ανυποψίαστος, όταν δίπλα του συντελείται μια γενοκτονία ενάντια σε ένα αγωνιζόμενο λαό που ξέρει να αντιστέκεται και που εδώ και χρόνια, με τη θυσία των παιδιών του, κρατά άσβεστο το φάρο της αντίστασης στη βαρβαρότητα.
Δημοσίευση σχολίου