Κι ενώ η μπόχα κοντεύει να μας πνίξει με όσα ακούμε και διαβάζουμε για τις κόντρες των δημοσιορουφιάνων το κράτος συνεχίζει την αποστολή του και δεν κουνιέται φύλλο. Πάλι αποθεματικά Ταμείων κατέληξαν σε τσέπες λαμογιών, η βουλή ψήφισε νομοσχέδιο που καταργεί σχεδόν εντελώς τον φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, (θα χαριστούν δηλαδή στους κεφαλαιοκράτες αυτής της χώρας πολλά δις ευρώ ενώ παράλληλα η πλειονότητα των νοικοκυριών θα επιβαρυνθεί με το ενιαίο τέλος της ακίνητης περιουσίας).
Γ’ αυτά τα καραμπινάτα σκάνδαλα δεν μιλάει κανένας. Αυτοί που κατέχουν της πολλή μεγάλες περιουσίες σε κινητά και ακίνητα είναι η πραγματική εξουσία του τόπου και αυτή είναι στο απυρόβλητο απ’ τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια.
Κι ο λαός; Αυτόν τον έχουν βάλει στο λούκι να ασχολείτε με το ποιος λέει την αλήθεια, ο Καμπουράκης ή ο Χίου, με το που βρήκε τα 5 εκατ ευρώ ο Θέμος και με το πώς απέκτησε την βίλα του στην Εκάλη ο Τριανταφυλλόπουλος.
Το μόνο καλό της υπόθεσης είναι ότι τώρα ποια δεν μπορεί να μένει σε κανέναν αυταπάτη για το ποιον αυτών που επαγγέλθηκαν ότι «σεμνά και ταπεινά» θα διαχειριζόταν το μέλλον του λαού αυτής της χώρας.
Εγινε και κάτι άλλο. Αποδείχτηκε ολοφάνερα ποιοι είναι αυτοί που έχουν αναλάβει την ενημέρωση –υποτίθεται- του Ελληνικού λαού. Γιατί όπως και να το κάνεις δεν υπήρχε περίπτωση διαφορετικά να διαβάσεις κείμενα του Αναστασιάδη να καρφώνουν στην ψύχρα τον εκδότη του «Παρόν», Μάκη Κουρή γράφοντας:
Μήπως μπορεί να μας απαντήσει σε δύο απλά ερωτήματα πριν απαντήσουμε εμείς;
1. Πώς «άνοιξε» την κυπατζίδικη φυλλαδίτσα του, ποιοε έβαλε τα 270 εκατ. Δραχ. τότε;
2. Τι δουλειές έχει σήμερα μέσω του τυπογραφείου του με τον δημόσο τομέα;».
Ουτε θα ακούγαμε τον Ζούγλα να χαρακτηρίζει τον πρώην συνέταιρο του «αλητήριο» «διαπλεκόμενο» κλπ, ούτε θα διαβάζαμε στην «Ελευθεροτυπία» όλα όσα γράφηκαν σε βάρος του Τριανταφυλλόπουλου.
Πλέον, παίζεται ένα πόκερ για δυνατούς παίχτες. Γιατί το σκάνδαλο έχει πάρει όχι μόνο πολιτικές αλλά και επιχειρηματικές διαστάσεις. Και γίνεται με μεθόδους καθαρά μαφιόζικες. Κρυφές συναλλαγές, αγοραπωλησίες, ομερτά, συμμαχίες που σπάνε και νέες που δημιουργούνται, σακούλες με «πακέτα» χαρτονομισμάτων, ένας τρελός χορός εκατομμυρίων λες κι είναι μαρουλόφυλλα, εκβιασμοί και κόντρα εκβιασμοί. Ενας κόσμος σάπιος, ανήθικος, αδίστακτος αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας. Ο κόσμος των επιχειρήσεων, της αστικής πολιτικής, των ΜΜΕ.
Ο κόσμος του καπιταλισμού. Και αυτός ο κόσμος δεν εκσυγχρονίζετε. Μόνο ανατρέπετε.
Δημοσίευση σχολίου