Τώρα έχουμε μια μερική ανατροπή στο σχεδιασμό για το πέρασμα του μνημόνιου 2. Και έναν πανικό, μια αναζήτηση μιας νέας τακτικής από την ολιγαρχία. Γιατί αυτή του Γιωργάκη δεν βγαίνει. Βεβαίως πρέπει να γίνουν πάρα πολλά, βεβαίως πρέπει να συζητηθούν πάρα πολλά. Βεβαίως τα δύσκολα είναι πάντα μπροστά μας. Όπως μπροστά μας μπορεί να βρούμε «νικηφόρες» αναλύσεις που οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα. Ότι π.χ. η φιλειρηνική τακτική των «αγανακτισμένων» της πλατείας ήταν αυτή που έφερε την νίκη. Και ότι ήταν αχρείαστη η αντιπαράθεση με τα σκυλιά του συστήματος. Τέτοια συμπεράσματα μόνο ήττα εγκυμονούν. Ο καθένας βέβαια έχει την συμβολή του σ’ αυτή τη μάχη. Και ο καθένας μπορεί να κάνει και τα λάθη του. Μέσα από μια γόνιμη συναγωνιστική αντιπαράθεση, που ασφαλώς πρέπει να γίνει, όλοι μπορούμε να βοηθηθούμε. Κερδισμένοι θα είμαστε όλοι. Και πάνω από όλα κερδισμένος θα είναι ο αγώνας. Οι κομματικές ή ακομμάτιστες εμμονές, η αντιπαράθεση με την μορφή της προβοροκατολογίας και των χαρακτηρισμών μόνο κακό μπορεί να κάνει στο κίνημα. Δεν θέλουμε να υπερασπιστούμε κανέναν, ούτε είμαστε δικηγόροι κανενός. Ούτε μας αρέσουν οι μέσοι όροι. Μια γνώμη εκφέρουμε που μπορεί να μη είναι και σωστή.
Δεν μας άρεσε καθόλου η τακτική ομάδας αναρχικών να επιδίδονται σε κυνήγι ελληναράδων ή να επιδίδονται σε πρόωρη και αχρείαστη σύγκρουση με τα ΜΑΤ. Όλοι μας πρέπει να παίρνουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας τις διαθέσεις του κόσμου, τι «παίζεται» κάθε φορά. Κανένας μας δεν κατεβαίνει να εκτονωθεί. Πρέπει να αναγνωρίσουμε όμως ότι μετά, όταν τα σκυλιά πήγαν να μας τσακίσουν, έδωσαν σκληρή μάχη και αναμφισβήτητα βοήθησαν. Δεν μας άρεσε ούτε και η «άκομψη» συμπεριφορά αρκετών από τους ειρηνοποιούς περιφρουρητές της πλατείας. Το κίνημα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Ούτε η πλατεία Συντάγματος είναι ιδιοκτησία κανενός. Λίγος σεβασμός προς όλους και προς των εαυτό μας μόνο καλό κάνει. Παρατηρήσαμε επίσης ότι σε δυνάμεις της αριστεράς που συμμετέχουν στο κίνημα της πλατείας αναπτύσσεται ραγδαία μια δαιμονολογία για τα καλυμμένα πρόσωπα και μια συνεχή αναζήτηση ασφαλιτών πίσω από αυτά. Να ξεκαθαρίσουμε ότι εμείς χωρίς μάσκες για τα δακρυγόνα στην διαδήλωση δεν πάμε. Είναι ένα από τα πιο απλοϊκά συμπεράσματα που βγάλαμε χρόνια τώρα και θα το κρατήσουμε. Καλύτερες μάσκες θα αναζητήσουμε. Σαν πρόβατα επί σφαγής δεν θα πάμε ποτέ.
Να αναφέρουμε εδώ δύο χαρακτηριστικά περιστατικά, από τα πάρα πολλά που θα έγιναν, που έχουν κάποια αξία. Απέναντι από την είσοδο του Ζάππειου όταν οι Δελτάδες κάνανε τις τελευταίες εφορμήσεις βγήκαν από το στενάκι καμιά δεκαριά νεαροί και τους επιτέθηκαν με πέτρες. Πριν από λίγο ήμασταν μαζί και αναζητούσαμε τρόπους άμυνας. Εμείς είχαμε υποχωρήσει πιο κάτω. Ακούω τον δίπλα μου να λέει σε δύο συντρόφους του «τους βλέπετε από βγήκαν αυτοί, προβοκάτορες είναι» Λέω ρε φίλε σιγά, τα παιδιά που πριν είμαστε μαζί είναι, τις μπλούζες τους έχουν σηκώσει δεν βλέπεις;
Το παραδέχεται και σταματάει. Σε ένα δευτερόλεπτο ο ένας από τους συντρόφους του, αγανακτισμένος από την καταστολή, επιτίθεται με μανία στους Δελτάδες. Πιο πίσω στην Πλάκα έχει μαζευτεί μια αρκετά μεγάλη ομάδα διαδηλωτών που δεν λέει να υποταχτεί στους Δελτάδες. Στήνει οδοφράγματα. Λέει μία κυρία -που είναι μαζί τους, και κρατάει ένα μπουκάλι μπίρα - για τους νεαρούς που στήνουν οδοφράγματα στη Φιλελλήνων: «Τους βλέπετε αυτούς με τις κουκούλες, δεν έχουν πιάσει ποτέ κανέναν από αυτούς. Είναι οι γνωστοί προβοκάτορες». Τα άκουσε βέβαια και σταμάτησε όταν της είπαν ότι γίνεται χειρότερη και από τους κουκουέδες. Λίγη προσοχή λοιπόν, περισσότερο πολιτική και λιγότεροι ή καθόλου χαρακτηρισμοί. Γιατί οι σκληρές μάχες είναι μπροστά μας. Γιατί κανένα κίνημα δεν χτίστηκε ποτέ με τα αποτυχημένα υλικά της δαιμονολογίας και της πρακτορολογίας. Οι δημοκράτες δεν μετατρέπονται ποτέ σε δημοκράτορες, ακόμα και αν έχουν όλες τις πλειοψηφίες του κόσμου.
Β.
Σημείωση: Το ΚΚΕ κάθισε 1,5 ώρα στο Σύνταγμα. «Για πρώτη φορά!!! Είναι και αυτό μια υπέρβαση» σχολίασε πικρόχολα ένας πρώην.
Δημοσίευση σχολίου