Μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ ο Α. Σαμαράς ανήμερα της επετείου της μεταπολίτευσης μπορεί να αναφέρθηκε «στις μεγάλες δημοκρατικές κατακτήσεις της εποχής εκείνης, που φέρουν τη σφραγίδα του Κωνσταντίνου Καραμανλή», αλλά το πνεύμα της ομιλίας του θύμιζε περισσότερο την προηγούμενη φάση του πατριάρχη της Δεξιάς.
Η ΝΔ του Σαμαρά με την ακροδεξιά στροφή της παραπέμπει άμεσα πια στην ΕΡΕ του Καραμανλή της προδικτατορικής περιόδου, το κόμμα που λειτούργησε ως εγγυητής του μετεμφυλιακού αυταρχικού καθεστώτος.
Βασικό στοιχείο η κατά μέτωπο επίθεση στον κόσμο της δουλειάς. Οι υποσχέσεις για ανάπτυξη που θα φέρει δουλειές συνδέονται άμεσα με το δόγμα «νόμος είναι το δίκιο του εργοδότη», όπως ξεκάθαρα δήλωσε στους βουλευτές του ο Σαμαράς λέγοντας «υπάρχει δικαιοσύνη ... Η ασυδοσία των συντεχνιών και των ισχυρών, αλλά και η ατιμωρησία των παράνομων, τέλος! Δείξαμε στο προαύλιο της Χαλυβουργίας ότι εννοούμε αυτά που λέμε».
Η ανάπτυξη που τάζει ο Σαμαράς προϋποθέτει εργαζόμενους χωρίς κανένα δικαίωμα και έχει σαν πυλώνα το κλίμα εκβιασμού που γεννά η μαζική ανεργία και απόλυτη ελευθερία στις απολύσεις. Θυμίζει έντονα την ανάπτυξη της ΕΡΕ, με τους δείκτες να ευημερούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, μαζικής μετανάστευσης, απουσίας οργανωμένης υγείας, παιδείας και ασφάλισης.
Φυσικά, αυτού του είδους η ανάπτυξη προϋποθέτει και όξυνση του κρατικού αυταρχισμού, κάτι που δεν λείπει από τις υποσχέσεις του Σαμαρά.
Στην ίδια ομιλία επανέλαβε πως «θα προχωρήσουμε πολύ σύντομα σε όλες εκείνες τις αλλαγές και τα μέτρα για να σταματήσει η εγκληματική ασυδοσία των κουκουλοφόρων. Για να αποκαλυφθεί ποιοι είναι και ποιοι βρίσκονται από πίσω τους».
Θα ήταν κουραστική επανάληψη να αναφερθεί ότι φυσικά όλα αυτά δεν αφορούν τους εκατοντάδες ασφαλίτες που χαφιεδίζουν στις πορείες. Είναι υπόσχεση ασυδοσίας των κατασταλτικών μηχανισμών, κρατικών και παρακρατι¬κών.
Είναι ενδεικτικό ότι όταν ένας πολίτης, ο Π. Καπετανόπουλος, ζητά τον λόγο για τη δημόσια κακοποίηση συλληφθέντα από αστυνομικούς, βρίσκεται κατηγορούμενος με ένα σεβαστό αριθμό κατηγοριών.
Απαραίτητο συμπλήρωμα όλων αυτών και ο ρατσιστικός λόγος και η διαρκής ανακύκλωση της αποπροσανατολιστικής ρητορείας για «λαθρομετανάστες». Είναι χαρακτηριστική η ατάκα του Σαμαρά πως «έχουν γεμίσει οι μετανάστες τα νηπιαγωγεία και οι Έλληνες δεν μπορούν να μπουν στον παιδικό σταθμό. Αιτό τέρμα», που είπε σε προεκλογική συζήτηση με πολίτες στο enikos με τον Ν. Χατζηνικολάου (6/6/2012), μια κουβέντα που αν την έγραφε αθλητής στο twitter, μάλλον θα έβλεπε και αυτός τους Ολυμπιακούς από σπίτι του.
Για το γεγονός ότι τα νηπιαγωγεία είναι λιγότερα από όσα χρειάζεται η χώρα φυσικά, ούτε λόγος. Και τι λόγος να γίνει, όταν τότε φτάνει κάνεις στο ευαίσθητο θέμα των σχέσεων με το Μνημόνιο, την ΕΕ και την τρόικα συνολικά.
Στην ομιλία του ο Σαμαράς τοποθετήθηκε όσο πιο κομψά μπορούσε λέγοντας «πρώτα θα δείξουμε ότι η χώρα σέβεται τους στόχους, που είναι και δικοί μας στόχοι. Ύστερα θα δείξουμε ότι μπορούμε να εφαρμόσουμε όσα πρέπει να γίνουν» κ.ο.κ. Γι' αυτό άκουγε άλαλος τον Μπαρόζο την περασμένη Πέμπτη να λέει «δεν αρκούν τα λόγια, οι πράξεις είναι σημαντικές».
Παρά την αποφασιστικότητα που θέλει να δείχνει ο Σαμαράς, έχει να αντιμετωπίσει και τον εύθραυστο χαρακτήρα της κυβέρνησης, καθώς ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δεν είναι διατεθειμένοι να μοιραστούν εξίσου με τη ΝΔ το κοινωνικό κόστος της απρόσκοπτη; συνέχισης της πολιτικής του Μνημονίου.
Αντιδράσεις συναντά κι από δυνάμεις του κόμματος του, από το χώρο της ΔΑΚΕ και της λεγόμενης λαϊκής Δεξιάς που τον στήριξε απο-ασιστικά, για να τον δει μετεκλογικά σε ρόλο σκληρού μνημονιακού να εναγκαλίζεται τους κλασικούς νεοφιλελεύθερους του παλιού κλίματος Μπακογιάννη.
Δείγματα αυτού του κλίματος είναι η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ ιδιωτικού τομέα για «ινδιάνους υπουργούς» που θυσιάζουν τα πάντα για εξευμενίσουν την τρόικα, τη Μερκελ κ.λπ. Δεν είναι τυχαίο απ' αυτή την άποψη ότι αναβλήθηκε η εκλογή γραμματέα της ΝΔ, που ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη, καθώς δεν είχε εξασφαλιστεί η εκλογή στελέχους φιλικού στην ηγεσία.
Τα αποτε λέσματα των δυο εκλογικών αναμετρήσεων με τίποτα δεν μπορούν να ερμηνευθούν σαν λευκή επιταγή για περισσότερο Μνημόνιο. Μάλλον κάποιοι καταλαβαίνουν περισσότερο πως είναι προκλητικό να μιλάς για ασυδοσία δείχνοντας αυτούς που αρνούνται να δουλεύουν στη φωτιά της Χαλυβουργίας για 500 ευρώ. Πολύ περισσότερο όταν τις ίδιες μέρες επιχορηγείται με 11,5 εκατ. ευρώ το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο (ΜΦΙ), όπου προεδρεύει ο αδερφός του Σαμαρά, Αλέξανδρος.
Πηγή: Γιώργος Κρεασίδης - "Πριν"
Δημοσίευση σχολίου