Του Γ. Γ.
Είναι η πρώτη φορά, εδώ και πολλά χρόνια που απουσιάζω από ένα «αλλιώτικο» πανηγύρι, που παρόμοιο δεν γίνεται σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας. Εχει ξεκινήσει από την Παρασκευή που μας πέρασε και σήμερα είναι το αποκορύφωμα του.
Αναφέρομαι στο «πανηγύρι του Ταύρου», που γίνεται σε μια περιοχή της Λέσβου.
Σε ένα χωριό εκεί, την Αγία Παρασκευή, έχουν έναν «άγιο» που πρέπει να είναι πολύ μερακλής. «Γέρο» τον αποκαλούν οι ντόπιοι, «άγιος Χαράλαμπος» είναι γραμμένος στα κατάστιχα του παπαδαριού.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γιορτάζουν την «χάρη» του. Είναι ο πιο αγαπητός «άγιος» που υπάρχει στο νησί. Ισως γιατί είναι ο μόνος που δεν του αρέσουν λιβανίσματα προσευχές και ψαλμωδίες αλλά γουστάρει πιόμα, χορό, μεζεδλίκια και άλογα. Τέσσερις μέρες κρατάει το νταβαντούρι για πάρτι του. Ξεκινάει Παρασκευή και τελειώνει την Τρίτη.
Την Παρασκευή το πρωινό είναι αφιερωμένο στο ζωντανό που θα σφάξουν στο όνομα του. Αυτό είναι ένας ταύρος νιάτο, μέχρι 3 χρονών, βαρβάτος και να μην έχει μπει ποτέ σε ζυγό.
Το πρωί αρχίζουν τα κλατσιμπατσίβανα να βαρούν ντόπια άσματα και ο κόσμος να σουλουπώνει τον ταύρο.
Του κρεμούν ένα στεφάνι και λούλουδα στον λαιμό, του βάφουν τα κέρατα του με χρυσόσκονη βουρτσίζουν τις τρίχες του, και το σεργιάνι στους μαχαλάδες του χωριού αρχίζει. Μπροστά παν οι μουσικάντηδες που βαρούν τον «κιόρογλου» -ένα τοπικό άσμα, με καταγωγή από τα βάθη της Μικράς Ασίας-, μετά ο παπάς του χωριού που ρίχνει «αγιασμό» απ’ όπου περνάν και ακολουθεί πίσω ένα τσούρμο πιτσιρικάδες που κρατούν λάβαρα του «αγίου» και σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού.
Το Σάββατο πάνε τον ταύρο στο ξωκκλήσι του «αγίου» και βγαίνει σε δημοπρασία ποιος θα είναι ο εκτελεστής του. Οποιος δώσει τα ποιο πολλά λεφτά του δίνει και την χαριστική βολή. Ο παπάς διαβάζει το σχετικό τροπάριο και το ζώο εκτελείτε.
Οι παρευρισκόμενοι χαράζουν με το αίμα τους ένα σταυρό στο μέτωπο τους που το θεωρούν «ευλογία» και κάποιες γυναικούλες παίρνουν το αίμα του ταύρου σε μπουκαλάκια στο σπίτι τους «για να τους ευλογεί ο άγιος και να έχουν καλή σοδειά».
Μιλάμε για ένα τελετουργικό που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα απ’ αυτά που αναφέρονται σε παγανιστικές τελετές.
Πέρα απ’ αυτά όμως ο «Γέρος» γουστάρει καβαλάρηδες, αλόγατα και ιπποδρομίες. Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον σκηνικό. Να γυρνάν έφιππες παρέες στο χωριό, με τους οργανοπαίχτες μπροστά, να χορεύουν ψιλοφτιαγμένοι από αλκοόλ και διάθεση άνθρωποι και άλογα.
Ρίξτε μια ματιά στο βίντεο που παραθέτω. Δεν περιγράφονται αλλιώς αυτές οι καταστάσεις.
Αναφέρομαι στο «πανηγύρι του Ταύρου», που γίνεται σε μια περιοχή της Λέσβου.
Σε ένα χωριό εκεί, την Αγία Παρασκευή, έχουν έναν «άγιο» που πρέπει να είναι πολύ μερακλής. «Γέρο» τον αποκαλούν οι ντόπιοι, «άγιος Χαράλαμπος» είναι γραμμένος στα κατάστιχα του παπαδαριού.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή γιορτάζουν την «χάρη» του. Είναι ο πιο αγαπητός «άγιος» που υπάρχει στο νησί. Ισως γιατί είναι ο μόνος που δεν του αρέσουν λιβανίσματα προσευχές και ψαλμωδίες αλλά γουστάρει πιόμα, χορό, μεζεδλίκια και άλογα. Τέσσερις μέρες κρατάει το νταβαντούρι για πάρτι του. Ξεκινάει Παρασκευή και τελειώνει την Τρίτη.
Την Παρασκευή το πρωινό είναι αφιερωμένο στο ζωντανό που θα σφάξουν στο όνομα του. Αυτό είναι ένας ταύρος νιάτο, μέχρι 3 χρονών, βαρβάτος και να μην έχει μπει ποτέ σε ζυγό.
Το πρωί αρχίζουν τα κλατσιμπατσίβανα να βαρούν ντόπια άσματα και ο κόσμος να σουλουπώνει τον ταύρο.
Του κρεμούν ένα στεφάνι και λούλουδα στον λαιμό, του βάφουν τα κέρατα του με χρυσόσκονη βουρτσίζουν τις τρίχες του, και το σεργιάνι στους μαχαλάδες του χωριού αρχίζει. Μπροστά παν οι μουσικάντηδες που βαρούν τον «κιόρογλου» -ένα τοπικό άσμα, με καταγωγή από τα βάθη της Μικράς Ασίας-, μετά ο παπάς του χωριού που ρίχνει «αγιασμό» απ’ όπου περνάν και ακολουθεί πίσω ένα τσούρμο πιτσιρικάδες που κρατούν λάβαρα του «αγίου» και σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του χωριού.
Το Σάββατο πάνε τον ταύρο στο ξωκκλήσι του «αγίου» και βγαίνει σε δημοπρασία ποιος θα είναι ο εκτελεστής του. Οποιος δώσει τα ποιο πολλά λεφτά του δίνει και την χαριστική βολή. Ο παπάς διαβάζει το σχετικό τροπάριο και το ζώο εκτελείτε.
Οι παρευρισκόμενοι χαράζουν με το αίμα τους ένα σταυρό στο μέτωπο τους που το θεωρούν «ευλογία» και κάποιες γυναικούλες παίρνουν το αίμα του ταύρου σε μπουκαλάκια στο σπίτι τους «για να τους ευλογεί ο άγιος και να έχουν καλή σοδειά».
Μιλάμε για ένα τελετουργικό που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα απ’ αυτά που αναφέρονται σε παγανιστικές τελετές.
Πέρα απ’ αυτά όμως ο «Γέρος» γουστάρει καβαλάρηδες, αλόγατα και ιπποδρομίες. Αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον σκηνικό. Να γυρνάν έφιππες παρέες στο χωριό, με τους οργανοπαίχτες μπροστά, να χορεύουν ψιλοφτιαγμένοι από αλκοόλ και διάθεση άνθρωποι και άλογα.
+ σχόλια + 5 σχόλια
Δεν σταματατε τα show με τα ανήμπορα ζωντανά λέω εγώ...ντροπή σας
Δεν ειναι καθολου ετσι φιλε μου.Αυτοι που εχουν τα αλογα μπορει οντως να τα παιδευουν 3 μερες τον χρονο αλλα την αγαπη και την φροντιδα που τους παρεχουν τον υπολοιπο χρονο ουτε που μπορεις να την φανταστει ενας ανθρωπος της πολης που εχει ενα σκυλο για να καλυπτει τα κενα του. Και το πιο σημαντικο ειναι οτι για μας δεν ειναι σοου με αλογα οπως νομιζεις αλλα ειναι κατι που μας συνδεει με το παρελθον μας και ειναι κομματι πλεον και την καθημερηνοτητας μας.Ειναι αρκετα δυσκολο να καταλαβεις τι θα πει παραδωση(με την κοινωνικη υποσταση του ορου) αν δεν την εχεις ζησει.Αυτο το εθιμο εχει επιβιωσει ισως και χιλιαδες χρονια στον τοπο μου.Αυτη η επιβιωση καπου ωφειλεται.Για σκεψου λιγο και ξεκολα απο τα "ευρωπαικα φιλοζωικα κλισε".
Το πανηγύρι τ' ΑιΣιμιού στο Μεσολόγγι το ξέρεις;; Ψάχτο λίγο, για να δεις πραγματικό λαϊκό πανηγύρι, μοναδικό στην Ελλάδα!!!!!!!!!!! Χωρίς ζωοθυσίες και τα τοιαύτα!!!!!!
Γιατι τι ενοχλουν οι ζωοθυσιες? Δεν σου ειπα οτι ειπα για να μετρησουμε τα πανηγυρια μας.Πραγματικο πανηγυρι δεν υπαρχει καθε τοπος εχει το δικο του.Κανενα δεν ειναι καλυτερο και αφου ειναι πανηγυρια και οχι gala ειναι σιγουρα ολα λαικα.Αν σου αρεσει πιο πολυ εκεινο στο μεσολογγι παω πασο δεν με νοιαζει κιολας αλλα αυτα για ανημπορα ζωα και ζωοθυσιες ειναι βλακειες.
Ο πρώτος είμαι...Τίποτα δεν μπορεί να μου δικαιολογήσει το στρές που περνάει το ζωντανό μέχρι να θανατωθεί,γιατί το καταλαβαίνει πως θα θανατωθεί.Για καμιά "παράδοση".Θα μπορούσαν κάποια πράγματα να τροποποιηθούν,πχ μια εικονική θυσία με ένα ομοίωμα ταύρου,δεν λέω να καταργηθούν οι παραδόσεις αλλά έλεος είμαστε στο 2012 ρε σεις.Παιδιά να γίνονται θεατές ωμής βίας και ανταγωνισμού για το ποιός θα είναι ο σφάχτης(πλειστηριασμός).Όσο για αυτό που λές ότι 3 μέρες παιδεύουν τα άλογα αλλά όλες τις υπόλοιπες μέρες τα αγαπάνε συγγνώμη φίλε μου αλλά εμένα προσωπικά δεν με πείθει.Δεν θα μπορούσα να υποβάλλω το άλογο σε τέτοιες καταστάσεις ούτε για μιά ώρα.Αλλά οκ αυτή είναι προσωπική άποψη,έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστο.Αυτό το"ευρωπαικά φιλοζωικά κλισέ" πολύ φασιστική αντίδραση.Τόλμησα να θίξω το έθιμο χιλιάδων χρόνων.Τα έθιμα φίλε δεν είναι κάτι σαν μουσείο που το κλειδωνεις και κόβεις εισιτήριο.Το έθιμο πηγάζει απο την κοινωνία και συνεχίζει να υπάρχει μέσα στην κοινωνία.Οφείλουμε να το εμπλουτίζουμε διατηρώντας την ουσία του.Εξέλιξη δεν σημαίνει απώλεια μνήμης.
Δημοσίευση σχολίου