Γιατί με τους απεργούς χαλυβουργούς:

  chrismos.

-Για τον ανένδοτο αγώνα τους που είναι φάρος αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς.

-Για τους 11 νεκρούς εργάτες στο Πασαλιμάνι, όταν η χωροφυλακή χτυπάει άοπλη διαδήλωση τον Αύγουστο του 1923.

-Για τον 1 νεκρό, τους 11 τραυματίες και 150 συλληφθέντες τον Απρίλη του 1924 σε Αθήνα και Πειραιά

-Για τους 30 τραυματίες καπνεργάτες στα γεγονότα της Καβάλας το Νοέμβριο του 1924

-Για τους 6 δολοφονημένους αγρότες στο Θεσσαλικό κάμπο το Γενάρη του 1925

-Για τους 4 δολοφονημένους εργάτες το 1927 στο Αγρίνιο

-Για τους 6 δολοφονημένους εργάτες το 1928 στην Ξάνθη

-Για τον 1 δολοφονημένο εργάτη και τους 30 τραυματίες της Ελευσίνας το Μάρτη του 1929

-Για τους 11.400 που συνελήφθησαν με το «ιδιώνυμο» που ψήφισε ο Βενιζέλος στις 25 Ιουλίου του 1929

-Για τον 1 δολοφονημένο και τους πολλούς τραυματίες στα γεγονότα της Νιγρίτας το Φλεβάρη του 1932

-Για τους χιλιάδες ναυτεργάτες που τον Ιούνη του 1932 ξεκινάνε από τον Πειραιά να ανεβαίνουν στην Αθήνα. Τους χτυπάει η αστυνομία στο Γκάζι όπου διαλύονται όπως είχαν προσυννενοηθεί και ξαναμαζεύονται στην Κλαυθμώνος όπου καταλαμβάνουν το υπουργείο Ναυτικών. Ο υπουργός πανικόβλητος αποδέχεται όλα τα αιτήματα.

-Για τις 337 απεργίες που γίνανε από Γενάρη έως Οκτώβρη του 1933 από τις οποίες οι 221 λήξαν με νίκη των εργατών.

-Για τους λιμενεργάτες που στις 8 Μαΐου 1934 στην Καλαμάτα ξεκινάνε απεργία για να μη γίνει μείωση της αμοιβής τους και να μη ξεκινήσει να δουλεύει ο νέος απορροφητήρας σταριού από τα πλοία. Στρατός περιπολεί από το πρωί στη πόλη και έχουν στήσει οπλοπολυβόλα στο λιμάνι για να διασφαλιστεί ότι ο απορροφητήρας θα λειτουργήσει. Από τις έξι το πρωί έχουν μαζευτεί οι εργάτες στο λιμάνι και στις οκτώ ξεκινάει η «απορρόφηση». Έντεκα εργάτες μπαίνουν σε μια βάρκα για να φτάσουν στο καράβι που ξεφορτώνει. Ο στρατός ανοίγει πυρ, σκοτώνει δύο και τραυματίζει άλλους δύο. Ξεκινάει σύγκρουση στην προκυμαία. Στο τέλος οι εργάτες κάνουν πορεία κουβαλώντας τους δύο νεκρούς. Όλη η Καλαμάτα βγαίνει στο δρόμο. Στην κεντρική πλατεία η χωροφυλακή σκοτώνει άλλους δύο και τραυματίζει δεκάδες με τα οπλοπολυβόλα. Η σύγκρουση γενικεύεται. Σπάνε τράπεζες, καταλαμβάνουν το σπίτι του ιδιοκτήτη των μύλων και το ισοπεδώνουν, τέλος ορμάνε στο απόσπασμα της χωροφυλακής και τους παίρνουν τα όπλα. Η πορεία μεγαλώνει κι άλλο. Ο στρατός σκοτώνει άλλους τρεις και διαλύει την πορεία. Στις 11 Μαΐου η κυβέρνηση συμβιβάζεται με τα αιτήματα των ναυτεργατών.

-Για τους δολοφονημένους αγρότες σταφιδοπαραγωγούς της Πελοποννήσου όπου μετά το συνέδριο τους στις 28 Ιουλίου του 1935 περιμένουν την απάντηση του σταφιδικού οργανισμού. Στις 20 Αυγούστου απαντάει, οι αγρότες δεν δέχονται και συνεχίζουν με συλλαλητήρια ως τις 22 Αυγούστου.

Στην Κυπαρισσία την Κυριακή 25 Αυγούστου διαδηλώνουν έφιπποι με καδρόνια και μαύρες σημαίες και κατευθύνονται προς το εργοστάσιο του σταφιδικού. Ο στρατός που περιμένει δεν υπακούει και ενώνεται με τους διαδηλωτές. Καταλαμβάνουν το εργοστάσιο και το τηλεγραφείο από όπου στέλνουν τελεσίγραφο στη κυβέρνηση. Τα ίδια ακριβώς γίνονται και στα Φιλιατρά, στο Μελιγαλά, στο Ληξούρι, τον Πύργο. Στη Πύλο οι χωροφύλακες σκοτώνουν δύο αγρότες. Μόλις μαθαίνεται, ξεσηκώνονται όλα τα χωριά της περιοχής. Αποφασίζουν να συγκεντρωθούν όλοι στο Μελιγαλά και να βαδίσουν προς την Καλαμάτα αφού θα έχουν καθαρίσει την περιοχή. Τους περιμένουν δύο μεραρχίες στρατού, με πολεμικά πλοία και χωροφύλακες με πολυβόλα. Ξεκινάνε το επόμενο πρωί οπλισμένοι από τα Φιλιατρά. Ο στρατός περιμένει έξω από την Πύλο. Καταλαμβάνουν την πόλη. Την άλλη μέρα κουβαλώντας τους νεκρούς της χτεσινής μάχης συνεχίζουν προς Καλαμάτα, οπού τελικά νικάει ο στρατός. Συλλαμβάνονται χιλιάδες.

-Για τους σταφιδεργάτες και λιμενεργάτες που στις 4 Αυγούστου 1935 στο Ηράκλειο απεργούν. Διεκδικούν συλλογικές συμβάσεις, 8ωρο, αυξήσεις και συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες. Τους συμπαραστέκονται και οι υπόλοιποι εργάτες. Στις 4 το απόγευμα έχουν συγκέντρωση. Εμφανίζεται μεγάλη δύναμη της χωροφυλακής με διοικητή τον Παπαευσταθίου, τον δολοφόνο της Καλαμάτας. Φοβούνται ότι θα γίνουν τα ίδια για αυτό ορμάνε και αφοπλίζουν τους χωροφύλακες. Πάνε στη νομαρχία. Η χωροφυλακή είχε βάλει κρυφά πολυβόλα στη ταράτσα. Στις 9 αρχίζουν να πυροβολούν. Πολλοί νεκροί, οι χωροφύλακες ρίχνουν σε ότι κινείται και η συγκέντρωση διαλύεται. Η κυβέρνηση διατάζει δύο αντιτορπιλικά να πάνε στο λιμάνι του Ηρακλείου. Το βράδυ οι κάτοικοι λεηλατούν δυο οπλοπωλεία και οχυρώνονται στα προάστια. Δευτέρα πρωί νέα δύναμη χωροφυλακής τολμάει να μπει στην πόλη. Τους αφοπλίζουν και παίρνουν και δύο οπλοπολυβόλα. Φτάνει δύναμη στρατού από το Ρέθυμνο. Ο διοικητής μη μπορώντας να κάνει τίποτα υποχρεώνει τους εργοδότες να δεχτούν τα αιτήματα. Την επόμενη γίνεται συλλαλητήριο κηδεία των νεκρών. Κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος. Μετά από καιρό αρχίζουν οι συλλήψεις και οι εξορίες.

-Για τον αυτοκινητιστή Τάσο Τούση που οι χωροφύλακες χτύπησαν στο ψαχνό και ηταν ο πρώτος νεκρός απεργός του Μάη του '36 στη Θεσσαλονίκη

-Για τους νεκρούς που ακολούθησαν τον Τούση το Μάη του 36 στη Θεσσαλονίκη: Β. Σταύρου, Ιντο Σενόρ, Γ. Πανόπουλος, Αγλαμίδης, Σαλβατόρ Ματαράσο, Δημ. Λαϊλάνης, Σ. Διαμαντόπουλος, Γιάννης Πιτάρης, Ευθύμης Μάνος, Μανώλης Ζαχαρίου, Αναστασία Καρανικόλα.

-Για τους εργάτες στην κατεχόμενη Ελλάδα (οι μόνοι στην Ευρώπη) που το 1942 ξεκινάνε απεργιακές κινητοποιήσεις, τέτοιας μορφής που η κυβέρνηση όχι μόνο δεν εφαρμόζει το νόμο περί εκτέλεσης των απεργών, αλλά υποχωρεί και δίνει 50% αυξήσεις.

-Για αυτούς που το Φλεβάρη του '43 διαδήλωναν κατά της πολιτικής επιστράτευσης. Σε μία από αυτές, μετά από αιματηρές συγκρούσεις εισβάλουν στο υπουργείο Εργασίας και το καίνε.

Στις 3 Μαρτίου του 1943 μετά από μάχη με 12 νεκρούς ξαναμπαίνουν στο υπουργείο και το διαλύουν κυριολεκτικά αποτρέποντας την επιστράτευση.

-Για τη δολοφονία του Μήτσου Παπαρήγα το Φλεβάρη του 1949 του κομμουνιστή εκλεγμένου Γενικού Γραμματέα της ΓΣΕΕ που το κράτος είχε συλλάβει από τον Ιούλη του 1947.

-Για τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου φοιτήτρια της Παντείου και μέλος της ΚΝΕ η οποία δολοφονήθηκε στην πύλη του Εργοστασίου της ΕΤΜΑ στις 28 Ιουλίου 1980 μοιράζοντας προκηρύξεις στους εργάτες του εργοστασίου καλώντας σε κινητοποιήσεις.

-Για όλους όσους αναγκάζονται να δουλεύουν 4ωρα, 3ημερα κτλ

-Για τους 500000 Ι.Υ. που οι πληρωμές τους καθυστερούσαν.

-Για τον Δημήτρη Κοτζαρίδη γραμματέα του Παραρτήματος Συνδικάτου Οικοδόμων στο Βύρωνα, στον οποίο η αποπνικτική ατμόσφαιρα που προκάλεσε η ρίψη καπνογόνων και η χρήση πυροσβεστήρων από την αστυνομία και τους ασφαλίτες προβοκάτορες κατά των διαδηλωτών στις 20/10/2011, οδήγησαν στο θάνατο.

-Για όλους όσους δουλεύουν ανασφάλιστοι.

-Για τους ανέργους.

-Για όλους όσους υποχρεωθήκαν να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις

-Για όλους αυτούς που χάνονται κάθε χρόνο στον αγώνα για το μεροκάματο και περνάνε στα ψιλά γράμματα.

-Για να σπάσει η νοοτροπία της "υποταγής" και του "τίποτα δε μπορεί να γίνει".

-Για να δυναμώσουν όλες οι εστίες αντίστασης και η αλληλεγγύη.

-Για να νικήσει το ΔΙΚΙΟ.

-Γιατί "μας προσμένουν οι μεγάλοι κι οι απέραντοι δρόμοι, μας προσμένουν κι όλα αυτά που δεν ήρθαν ακόμη"