Ο μεγιστάνας του Τύπου, ο Τσαρλς Φόρεστ Κέιν, είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, αλλά πεθαίνει ολομόναχος μέσα στον απέραντο πύργο του, το ξακουστό «Ζαμαντού», αφήνοντας να πέσει από τα χέρια του μια γυάλινη σφαίρα γεμάτη χιόνι και ψιθυρίζοντας μια λέξη «Ρόουζμπαντ», που σημαίνει μπουμπούκι του ρόδου. Μια ομάδα δημοσιογράφων παρακολουθεί μια σύνθεση κινηματογραφικών επικαίρων γύρω από την πολυτάραχη ζωή του Κέιν, αλλά δεν μπορούν να βρουν την αιτία της ανόδου και της πτώσης του Κέιν. Ετσι, ένας από αυτούς, ονόματι Θόμψον, αναλαμβάνει μια έρευνα αναζητώντας την έννοια της λέξης «ρόουζμπαντ», επειδή πιστεύει ότι τα τελευταία λόγια ενός ανθρώπου περικλείουν ολόκληρη τη ζωή του. Αρχίζει λοιπόν την έρευνα.
.
Συναντά διαδοχικά όλα τα πρόσωπα του στενού περιβάλλοντος του Κέιν. Τη δεύτερη γυναίκα του, τον αρχισυντάκτη των εφημερίδων του Κέιν, τον καλύτερό του φίλο και τον υπηρέτη Ρέιμοντ. Μέσα από τις μαρτυρίες του, που φυσικά είναι υποκειμενικές, αρχίζει να φαίνεται όλο και πιο καθαρά ο χαρακτήρας, η προσωπικότητα, τα λάθη, ο απίστευτος εγωισμός και το πάθος του πολίτη Κέιν. Στα μεγάλα έργα της έβδομης τέχνης ανήκει η ταινία του Ορσον Γουέλς «Πολίτης Κέιν». Οταν ο Γουέλς γύριζε τον «Πολίτη Κέιν» δεν μπορούσε παρά να στηριχτεί σε ελάχιστες εμπειρίες που είχε. Την ταινία την ολοκλήρωσε το 1941, μια ταινία - σταθμό, που όμως τότε δεν είχε εμπορική επιτυχία. Μια εξαιρετική ταινία που παρόλο που γυρίστηκε στα 1941, όχι μονάχα αντέχει στο χρόνο αλλά βλέπεται με ξεχωριστό ενδιαφέρον και αφήνει να φανεί το μεγάλο ταλέντο του Ορσον Γουέλς. Πλάι του ο Τζόζεφ Κότεν
ΠΗΓΉ"Ριζοσπαστης"
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ζαναντου ρε σύντροφοι, όχι Ζαμαντού...
Δημοσίευση σχολίου