Να τρομοκρατήσουμε τώρα τους τρομοκράτες του κράτους και του παρακράτους

Τώρα  δεν υπάρχουν ενδείξεις, παρά χειροπιαστά στοιχεία και αποδείξεις  πως η εξουσία των αστών και το πολιτικό σύστημα που τους υπηρετεί έχουν κηρύξει πια και επίσημα τον πόλεμο σε όλα τα μέτωπα ενάντια στον εργαζόμενο λαό και  σε όσους αντιστέκονται στα βάρβαρα τους σχέδια.

Με στόχο και μόνο να περάσουν με κάθε τρόπο την μεσαιωνική κοινωνία της εκμετάλλευσης που θα ζήσουν από δω και πέρα οι επερχόμενες γενιές, βάζουν  σε εφαρμογή τακτικές ίδιες και απαράλλακτες με εκείνες που εφάρμοσε το μετεμφυλιακό κράτος,  θέτοντας τους αγωνιστές της αντίστασης και της δημοκρατίας στην καραντίνα του κυνηγητού του κράτους και των παρακρατικών συμμοριών.

Τότε  τα Τάγματα Ασφαλείας ονομάστηκαν και επίσημα σε χωροφυλακή και αστυνομία και ξεκίνησαν ένα άνευ  προηγουμένου  μακελειό και διώξεων στους  ηρωικούς αγωνιστές της απελευθερωτικής ΕΑΜικής αντίστασης.

Σήμερα ο στρατός του κοινωνικού πολέμου της ασφάλειας, της αστυνομίας, και των ΜΑΤ σε συνεργασία με τους ιδεολογικούς και πολιτικούς  απόγονους των δοσίλογων και των  αλητών επιτίθεται τσακίζοντας  τα σώματα των αντιφασιστών αγωνιστών που αντιστέκονται, αλληλοσυμπληρώνοντας πότε ο ένας και πότε ο άλλος το ρόλο που τους έχει αναθέσει ο συντάκτης του κεντρικού σχεδίου. 
  
Τότε τα έκτατα στρατοδικεία αποφάσιζαν θανατικές ποινές, φυλακίσεις, πολύχρονες εξορίες και καταδίκες στους  αγωνιστές,  παρασημοφορώντας τους  προδότες και τους συνεργάτες.

Σήμερα τα δικαστήρια της δημοκρατίας τους , απαγγέλουν κατηγορίες στους νέους αγωνιστές των ανθρώπινων ιδανικών και της αλληλεγγύης, επιβραβεύοντας τους  μακελάρηδες της συμμορίας ελέω κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης  και της  αναγκαιότητας βεβαίως για την συντριβή  της εξέγερσης των ανυπότακτων και των καταπιεσμένων που έρχεται.

Τότε η Μέρλιν , η Μπουμπουλίνας ,και τα τόσα άλλα κάτεργα της Κομαντατούρ.Σήμερα η ΓΑΔΑ, τα αστυνομικά τμήματα, κι όλοι οι τόποι μαρτυρίου των βασανισμένων μεταναστών και αγωνιστών.

 Πόση νομιμότητα μπορούμε να επικαλεστούμε  μπροστά σε αυτή την κατάσταση και πόσο
 εκδημοκρατισμό χωράει  τώρα πια αυτός ο μηχανισμός του πολέμου, της τρομοκρατίας  των διώξεων και των βασανιστηρίων από την μεριά του κράτους;

Το ερώτημα δεν είναι καθόλου ρητορικό και απευθύνεται στην επίσημη Αριστερά που συχνά-πυκνά αισθάνεται την ανάγκη να διαδηλώνει παρέα με τους« ένστολους» υπερασπιζόμενη  τα δικαιώματά τους σαν «εργαζόμενο» κομμάτι της  κοινωνίας ή και ακόμα άλλες φορές για τον «εκδημοκρατισμό» τους που κατά την γνώμη μας φαντάζει μηδαμινός μέχρι απίθανος.

Και αν έτσι έχουν τα πράγματα τώρα που βιώνουμε από πρώτο χέρι τα έργα και τις ήμερες του κράτους και  των φασιστών λακέδων του, ποιά άλλη θα πρέπει να είναι η απάντηση από το :

Να τρομοκρατήσουμε τώρα τους τρομοκράτες του κράτους  και του παρακράτους;