Η πολλαπλή επικινδυνότητα της Χρυσής Αυγής

της Ζέττας Μελαμπιανάκη
Αν κανένας συγκρίνει πρόσφατες δημοσκοπήσεις με αυτές ακριβώς ένα χρόνο πριν, θα νομίσει ότι οι μετρήσεις έγιναν σε μια άλλη χώρα. Η διαφορά, δεν βρίσκεται μόνο στα θετικά, όπως η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ  η εξαφάνιση του ΛΑΟΣ και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ. Αναδεικνύεται στη συγκυρία ένα πολύ επικίνδυνο φαινόμενο: η άνοδος της Χρυσής Αυγής από 1,5% στο 12% μέσα σε ένα μόλις χρόνο!
Ο στόχος αυτού του κειμένου δεν είναι να ασχοληθεί με την γενικότερη κατάρρευση-αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού (αν και όλες οι εξελίξεις είναι σχετικές μεταξύ τους). Το θέμα μας  και το πρόβλημά είναι η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Γιατί συμβαίνει αυτό. Είναι ερώτημα που χρειάζεται απάντηση, αν σκοπεύουμε να ανιχνεύσουμε δρόμους για να σταματήσει η άνοδος των ναζιστικής συμμορίας που, δημοσκοπικά τουλάχιστον, σήμερα καταγράφεται τρίτο κόμμα στην ελληνική κοινωνία.
Πολλοί θα συμφωνήσουν ότι χρειάζεται απάντηση το ερώτημα αυτό, και πολλοί θα πουν ότι η απάντηση είναι απλή: σε εποχές κρίσης, πάντοτε και –κυρίως- αναπόφευκτα, ο φασισμός βρίσκει αντικειμενικά έδαφος και σηκώνει κεφάλι.

Επομένως, εφ όσον η άνοδός του οφείλεται στην αντικειμενική κατάσταση, η πτώση του θα έρθει όταν αυτή αλλάξει, βελτιωθεί, περάσει η κρίση.
 Το κλειδί για την παραπάνω αντίληψη είναι η λέξη «αντικειμενικά». Η περιγραφή της ανόδου των νεοναζί με αυτό τον τρόπο εμπεριέχει μια μοιρολατρική αποδοχή ότι δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα σήμερα γιατί στο τέλος τέλος είναι γέννημα των αντικειμενικών συνθηκών.

Η αποδοχή της αντίληψης του «αντικειμενικού κακού» είναι επικίνδυνα απλουστευτική. Πρόκειται για μια προσέγγιση που παραβλέπει πρώτα απ’ όλα τα μαθήματα της ιστορίας. Που αγνοεί ότι την περίοδο του μεσοπολέμου, δόθηκαν μεγάλες μάχες...  Η συνέχεια στην ιστοσελίδα μας