30% Ανεργία – Εξέγερση τώρα!

«Αισίως», όπως μας ανακοίνωσε η Eurostat στις αρχές Φλεβάρη, «είμαστε πια πρωταθλητές» στην ανεργία. Η Ελλάδα, με 26,8% (στατιστικά Δεκεμβρίου) αφήνει πίσω της, δεύτερη και καταϊδρωμένη την Ισπανία, παίρνοντας την πρωτιά ανάμεσα στα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε.

Φυσικά, δίπλα στο σχεδόν 1.500.000 ανέργων που μας ανακοινώνουν επίσημα, δεν προσμετράνε όσους ημιαπασχολούνται με 2-3 «χαρτζιλίκια» τη βδομάδα, όσους «ωφελούνται» από τα προγράμματα της ελαστικής εργασίας-δουλείας όπως τα «κοινωφελή» 5μηνα, ή όσους, όντες απογοητευμένοι, δε βρίσκουν κανένα λόγο πλέον να είναι εγγεγραμμένοι σε έναν ΟΑΕΔ που δεν τους προσφέρει τίποτα. Για να μη μιλήσουμε δε, για τους εργάτες που παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι, βιώνοντας την ίδια εξαθλίωση με έναν άνεργο, για τους εργάτες που περιμένουν αποφάσεις δικαστηρίων, εγκλωβισμένοι σε πτωχευτικές διαδικασίες κι εγκαταλελειμμένα εργοστάσια…

Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε, πως σήμερα η εργατική τάξη -εργαζόμενη κι άνεργη- αλλά κι όλα τα λαϊκά στρώματα συνολικά, μικροαστοί, αγρότες, φοιτητές, βιώνουν συνθήκες μιας πρωτοφανούς κοινωνικής καταστροφής. Οι δρόμοι καθημερινά γεμίζουν με ανθρώπους-συντρίμμια χωρίς όρους ύπαρξης, με απελπισμένους χρόνιους άνεργους, με άστεγους, με εξαρτημένους, με ψυχικά νοσούντες και καταθλιπτικούς, με αυτόχειρες.

Το Μνημόνιο 3 είναι «εδώ», για να ξεθεμελιώσει ότι παρέμεινε «όρθιο» στα τελευταία χρόνια της κρίσης. Με 25.000 απολύσεις στο Δημόσιο, με τη διάλυση της Υγείας και της Παιδείας, με ιδιωτικοποιήσεις της δημόσιας περιουσίας, με κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων και ισοπέδωση μισθών και δικαιωμάτων. Κι επειδή οι καταπιεσμένοι έχουν «συναντηθεί» από καιρό με τα όρια τους, δεν έχουν άλλο τρόπο να εφαρμόσουν τα ανθρωποκτόνα μέτρα τους, παρά μόνο με τον αυταρχισμό και την ωμή βία και καταστολή: επιστρατεύοντας απεργούς όπως στις συγκοινωνίες και στους ναυτεργάτες, προαναγγέλλοντας την επαναφορά της «ανταπεργίας» κι άλλων αντεργατικών μέτρων, σπέρνοντας την τρομολαγνία με «κυνήγια μαγισσών» και βασανίζοντας –απροκάλυπτα- νεολαίους συλληφθέντες μέσα στα αστυνομικά κολαστήρια, κινητοποιώντας τις φασιστικές συμμορίες ενάντια στους εργάτες.

Αλλά μέχρι πότε; Τα γκλομπς των μπάτσων, οι λεπίδες των παρακρατικών, οι συλλήψεις και οι φυλακές, ούτε θα ταΐσουν τους πεινασμένους, ούτε θα σταθεροποιήσουν την αδύναμη κυβέρνηση τους, ούτε θα γλιτώσουν το κράτος τους.

Γι’ αυτό, τώρα είναι περισσότερο από ποτέ απαραίτητο, να ενοποιήσουμε τους αγώνες και τις αντιστάσεις της τάξης μας, να οργανωθούμε όλο το άνεργο δυναμικό σε ένα μαχητικό και ανατρεπτικό κίνημα ανέργων μαζί με την υπόλοιπη εργατική τάξη μέσα σε ακηδεμόνευτες εργατικές συνελεύσεις.

Να πετάξουμε από πάνω μας γραφειοκρατικές λογικές και τη σκουριά των ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ (άλλωστε είδαμε πόσο εύκολα η ΓΣΕΕ μετατράπηκε ανοιχτά σε εργοδότη και εταιρεία ενοικίασης εργαζομένων μέσα από τα προγράμματα “κοινωφελούς” εργασίας). Να οργανώσουμε τη Γενική Απεργία Διαρκείας, τη Γενικευμένη Εξέγερση, για να ανατρέψουμε τα μνημόνια, τη τρικομματική κυβέρνηση αλλά και κάθε κυβέρνηση, τα αφεντικά και το κράτος. Δεν έχουμε να χάσουμε παρά μόνο τις αλυσίδες μας!

 Άνεργοι/ες από τις γειτονιές της Αθήνας