Η Χρυσή Αυγή και το σαβουάρ βιβρ των εφοπλιστών

Η Χρυσή Αυγή και το σαβουάρ βιβρ των εφοπλιστών. Η πρακτική είναι γνωστή. Αυτοκίνητα σταθμεύουν στην είσοδο, μια ομάδα κρούσης, ο επικεφαλής ζητά τον διευθυντή προσωπικού ή το αφεντικό, προηγείται αναγνωριστική συζήτηση, θα διώξεις τους ξένους και θα σου φέρουμε εμείς Έλληνες, μην ανησυχείς, θα δουλέψουν με το ίδιο μεροκάματο, κάτω από 20 ευρώ.
Γράφουν οι ίδιοι σχετικά: «Είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με ανώτατα διοικητικά στελέχη. Τους εξηγήσαμε ότι κατανοούμε τις δυσκολίες δημιουργίας και διατήρησης επιχειρήσεων τέτοιου μεγέθους -ιδίως στις σημερινές συνθήκες της αγοράς, με μια στυγνή φοροεισπρακτική (και μόνο) οικονομική πολιτική από το κράτος και μια νοσηρή παρερμηνεία του συνδικαλισμού από τους εργατοπατέρες της αριστεράς- και εκτιμούμε τη συνεισφορά τους τόσο στα κρατικά έσοδα, όσο και σε θέσεις εργασίας».

Υπάρχει όμως ένας κλάδος της οικονομίας, όχι τυχαίος, στον οποίο οι μπροστάρηδες της οργάνωσης συμπεριφέρονται κάπως διαφορετικά. Ένας κλάδος όπου τα τελευταία τριάντα χρόνια πετάχτηκαν εκτός χιλιάδες Έλληνες και στη θέση τους ήρθαν φτηνοί εργάτες από χώρες του τρίτου κόσμου. Όλα έγιναν με επίσημες συμφωνίες. Με τη νομοθετική στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κυβερνήσεων. Οι εργοδότες αυτού του κλάδου αντιμετωπίζονται με τον μεγαλύτερο σεβασμό. Λέγεται και γράφεται, τελευταία όλο και πιο συχνά, ότι κάποιοι από αυτούς χρηματοδοτούν τις δράσεις της. Μιλάμε βέβαια για τον κλάδο της ναυτιλίας.

Το θέμα έφερε στην επιφάνεια τον περασμένο Σεπτέμβριο το Συνδικάτο Γάλακτος, Τροφίμων, Ποτών Ν. Εύβοιας. Στηλιτεύοντας την πρακτική της οργάνωσης που αναφέραμε στην αρχή, σημείωνε: «Επιπρόσθετα ας μας πει η Χρυσή Αυγή: Σε όλες τις περιπτώσεις ζητάει οι θέσεις εργασίας να πάνε στους Έλληνα αντί στους μετανάστες; Για το καμποτάζ, που χρόνια αγωνίζονται οι ναυτεργάτες και έχει να κάνει με τη διατήρηση ελληνικού πληρώματος στα πλοία και με ζητήματα εθνικής άμυνας, τι λέει η Χρυσή Αυγή; Βέβαια οι ναυτεργάτες δεν είναι ρατσιστές, αλλά υπερασπίζονται την ύπαρξη ελληνικού πληρώματος πρώτα και κύρια για την ασφάλεια τη δικιά τους και των επιβατών. [...] Το 2007 το πλήρωμα του Sea Diamond., που βυθίστηκε στη Σαντορίνη, δεν μιλούσε την ίδια γλωσσά, ενώ η πλειοψηφία του δεν ήταν ναυτεργάτες αλλά ενοικιαζόμενοι εργάτες που ανήκαν σε δουλεμπορικό γραφείο».

Πράγματι, κάνοντας χρήση ευνοϊκού νόμου για τα κρουαζιερόπλοια, τον οποίο είχε θέσει σε εφαρμογή ο Μ. Κεφαλογιάννης, ο εφοπλιστής Κωστάκης Λοϊζος είχε ναυτολογήσει, σε σύνολο 391 ναυτεργατών, 117 Ελληνες και 274 Ασιάτες, κυρίως από το Νεπάλ και τη Βιρμανία.
600 εργάτες από 27 διαφορετικές εθνικότητες αποτελούσαν το πλήρωμα στο κρουαζιερόπλοιο Zenith, που την άνοιξη του 2010 έκανε τουρ στο Αιγαίο. Κανένας σταθμός δεν ανέφερε αυτά τα στοιχεία στο τηλεδικείο που στήθηκε για τη δράση του ΠΑΜΕ στο λιμάνι του Πειραιά ενάντια στην υποδούλωση των ναυτικών. Ούτε κανείς μπήκε στον κόπο να εξηγήσει τι σημαίνει η ελευθερία των εφοπλιστών να διαμορφώνουν τις συνθήκες εργασίας στα καράβια. Όχι μόνο για τα δικαιώματα των ναυτεργατών, αλλά και για την ασφάλεια των επιβατών.

Στα καράβια, ο ατίθασος πύργος ήταν τα κατώτερα πληρώματα. Αυτό καταλαβαίνω συζητώντας με έμπειρο ναυτικό με συμμετοχή στους αγώνες του κλάδου. Οι καπετάνιοι ήταν άνθρωποι των εφοπλιστών και το ανώτερο πλήρωμα απολάμβανε αρκετά προνόμια.
«Τη δεκαετία του '80 πέθανε το ναυτεργατικό κίνημα στην Ελλάδα» μου λέει. «Ο Παπανδρέου δεσμεύτηκε να τηρεί τις διμερείς συμβάσεις που είχαν συνάψει οι εφοπλιστές για τα ποντοπόρα πλοία τους με ξένες χώρες και που τους εξασφάλιζαν φτηνό εργατικό δυναμικό. Τα πλοία έγιναν βαβέλ γέμισαν με εργάτες που μίλαγαν διαφορετικές γλώσσες, διαλύθηκε η μαχητικότητα των πληρωμάτων». Πρωτόμπαρκοι, δίχως εμπειρία, ναυτολογημένοι από μεσίτες, δηλαδή σύγχρονους δουλεμπόρους. Μισθός 250 δολάρια το μήνα για 12ωρη καθημερινή εργασία. Εργατικότητα «χωρίς εργατοπατέρες». Το όνειρο του φασίστα.

Αυτά τα πληρώματα δυσκολεύουν το έργο πλοιάρχων και μηχανικών, που στην πλειοψηφία τους όμως υποκύπτουν στις πιέσεις των εταιρειών. Σήμερα στα ποντοπόρα, στα φορτηγά και στα γκαζάδικα, δουλεύουν το πολύ 2-3 Έλληνες σε κάθε πλοίο. Οι υπόλοιποι είναι ξένοι. Διασχίζεις τον ωκεανό και δεν μπορείς « πεις δυο κουβέντες. «Τα καράβια έγιναν νεκροταφεία». Ο καθένας στο δωμάτιό του, άντε να βλέπει καμιά τσόντα.

Από παλιά βέβαια η εργοδοσία προσπαθούσε να αλλοιώσει τη σύνθεση του πληρώματος, έφερνε δικά της παιδιά, είχε το ένστικτο να διασπάσει την ενότητα, το δέσιμο των εργατών. Σήμερα οι μισοί Έλληνες ναυτικοί απασχολούνται στα επιβατικά πλοία. Στην ακτοπλοΐα παραμένει ισχυρό το ναυτεργατικό κίνημα και εκεί θα δοθεί μάχη το επόμενο διάστημα.

Βουλή των Ελλήνων. Συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Ο Ηλίας Παναγιώταρος διαμαρτύρεται για τη φορολόγηση των πλοίων υπό ελληνική σημαία: «Ε, το πιο εύκολο που θα κάνουν οι έλληνες πλοιοκτήτες είναι να αλλάξουν τη σημαία για να γλιτώσουν τα λεφτά». Σε πρόσφατη συνεδρίαση ο βουλευτής Πειραιά Ν. Κούζηλος ρωτά τους υπουργούς Εμπορικής Ναυτιλίας και Οικονομικών: 1) Θα δοθούν εγγυητικές επιστολές από το κράτος για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ρευστότητας των ναυτιλιακών εταιρειών; 2) Με ποιον τρόπο προτίθενται να στηρίξουν τις ναυτιλιακές εταιρείες; Ειδικότερα, πρόκειται να ρυθμιστεί νομοθετικά το πλαίσιο που διέπει εν συνόλω τη ναυτιλία στην Ελλάδα, ώστε να καταστεί ευνοϊκότερο το κλίμα για επιστροφή ελληνικών σημαιών και ναύλων στη χώρα μας;

Γενική συνέλευση του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας. Στο βήμα ο πρόεδρος Μιχάλης Σακέλλης: «Αν θέλουμε πράγματι να προστατεύσουμε τη ναυτική εργασία οφείλουμε να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού πλοίου και να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο της αποχώρησης πλοίων από τις γραμμές μας (...) Το 1995 ξεκίνησε η ανανέωση του επιβατικού μας στόλου στην Αδριατική, και το 2000 στην Ακτοπλοΐα. Οι επενδύσεις βασίσθηκαν στην υποχρέωση της χώρας μας για την εφαρμογή του ευρωπαϊκού κανονισμού 3577/92 το 2004, η οποία όμως ποτέ δεν ολοκληρώθηκε».

Ο Κανονισμός καθιέρωνε την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές εντός Ε.Ε. και προέβλεπε τη σταδιακή άρση του καμποτάζ απαιτώντας από τα πλοία να ελέγχονται με βάση τη νομοθεσία του κράτους προέλευσης τους. Η Ναυτεμπορική σημείωνε στις 14/03/2013 ότι η τρόικα πιέζει για πλήρη απελευθέρωση στον κλάδο και ότι η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση νομοσχέδιο που προβλέπει τη μείωση της οργανικής σύνθεσης των πλοίων στην Αδριατική, αλλά και στην εσωτερική ακτοπλοΐα κατά τη χειμερινή περίοδο.

Στις χώρες της Ε.Ε οι οργανικές συνθέσεις είναι συνθέσεις ασφαλείας, με ελάχιστο πλήρωμα, κυρίως ναυτεργάτες τρίτης κατηγορίας. Η νομοθεσία της Ε.Ε δημιουργεί μηχανισμούς διακίνησης του εργατικού δυναμικού, περιλαμβάνοντας δουλεμπορικά κυκλώματα. Εκεί που δεν φτάνει το σαβουάρ βιβρ των πλοιοκτητών, των βιομηχάνων και των πολιτικών τους φίλων, φτάνουν τα χέρια που ειδικεύονται στις βρωμοδουλειές. Είτε διαλέγουν ξένους είτε έλληνες εργάτες.

Πηγή: Παναγιώτης Φραντζής- "Unfollow"