Να τελικά που στην κυριολεξία δικαιώνεται το σύνθημα που έχει συνταράξει δρόμους και πλατείες τα τελευταία χρόνια : «Η Χούντα δεν τελείωσε το ‘ 73».
Θα ήταν άσκοπο και ανώφελο η οργή να πνίξει τη λογική. Μια κοινοβουλευτική δικτατορία των προεδρικών διαταγμάτων, των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, των επιστρατεύσεων και της καταστολής αποφάσισε ότι πλέον δεν έχει χροίαν κανενός μανδύα νομιμοποίησης.
Η εκτροπή είναι πια εδώ. Συνεχής. Παρούσα. Αδιάλειπτη. Η αστική δημοκρατία έχει ουσιαστικά καταρρεύσει.
Δεν είναι απλώς το ζήτημα ενός εργασιακού ολοκαυτώματος σε έναν δημόσιο οργανισμό όπως η ΕΡΤ. Δεν είναι μόνο η βάναυση καταπάτηση του δικαιώματος των πολιτών, ανεξαιρέτως πολιτικής τοποθέτησης, για την ελεύθερη πρόσβαση στην ενημέρωση και στον πολιτισμό. Είναι η ολοκληρωτική αντίληψη που τρέφει στα σπλάχνα της μια τρικομματική συμμορία η οποία αντιγράφει ότι πιο μελανό και σκοτεινό από τις πιο απροκάλυπτες στρατιωτικές δικτατορίες. Ο κίνδυνος της συνολικής εκτροπής είναι ορατός. Όμως εδώ υπάρχει κάτι θετικό. Εδώ υπάρχει η ελπίδα. Η αντίσταση και τα μηνύματα αλληλεγγύης από όλη την Ελλάδα στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους της ΕΡΤ είναι η θρυαλλίδα που μπορεί να αλλάξει το τοπίο. Η αντίδραση του κόσμου, των εργαζομένων, όλων όσοι είδαν τους αγώνες τους να τσακίζονται το περασμένο διάστημα είναι η χαραμάδα από την οποία μπορεί να τρυπώσει τοφως για να διαλύσει το μνημονιακό σκοτάδι. Η λαοθάλασσα του προαυλίου της ΕΡΤ είναι αυτή που μπορεί να αποτελέσει των εφιάλτη της τρικομματικής συμμορίας.
Αυτό που έχουν ξεχάσει οι πλιατσικολόγοι που κατοικοεδρεύουν στο Μαξίμου, είναι ότι ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Ότι κάποτε έρχεται η ώρα που οι ίδιοι πέφτουν μέσα στο λάκκο που σκάβουν για τους άλλους. Αυτοί, οι πολιτικοί της πορδής με τα λεφτά και την εκλογική πελατεία κληρονομιά από τον μπαμπά. Κάτι θλιβερά αρρωστημένα υποκείμενα που έχουν μετατραπεί σε πολιτικά ζόμπι και επιδιώκουν να καταστήσουν και μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού βρικόλακες.
Ακόμη και η πολιτική της Θάτσερ ωχριά σε αυτόν τον τομέα μπροστά στα αίσχη της κυβέρνησης Σαμαρά. Αλλά είπαμε. Τι νόημα έχει η οργή να πνίγει τη λογική και να ασχολείται με κάποια θλιβερά υποκείμενα. Αυτό που έχει σημασία πια είναι τα όνειρα να πάρουν εκδίκηση. Τα όνειρα για μια κοινωνία ελεύθερη, με ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Τα όνειρα που θα γίνουν οι εφιάλτες τους.
Τα πολλά λόγια αυτήν την ώρα είναι φτώχεια. Αυτήν την ώρα σημασία έχει όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι επιστρατευμένοι, όλοι οι σκεπτόμενοι και αγωνιζόμενοι να βρεθούν τώρα ενωμένοι σαν γροθιά στο πλευρό των εργαζομένων της ΕΡΤ. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τους νικήσουμε και μόνο στο δρόμο. Οι απεργίες στον Τύπο και ε όλον τον παραγωγικό ιστό αύριο και μεθαύριο μπορούν να γίνουν το πρώτο βήμα της ανατροπής. Τώρα είναι η ώρα της δράσης και της μάχης και τέτοιες ώρες δεν είναι ώρες ούτε για μεμψιμοιρίες, ούτε για ανέξοδες αναλύσεις. Όλοι στο δρόμο για να πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.
Μάκης Γεωργιάδης
ΧΙ – VI - 2013
Δημοσίευση σχολίου