Tο γλωσσικό πρόβλημα στην Eλλάδα και η αναζωπύρωση του νεοκαθαρευουσιανισμού, του Δημήτρη Δαμασκηνού

Του Δημήτρη Δαμασκηνού, εκπαιδευτικού Δ.Ε.
negreponte2004@yahoo.gr


    H καθαρεύουσα (ή αρχαΐζουσα), αυτό το τεχνητά κατασκευασμένο, ψεύτικο και μετέωρο γλωσσικά γραπτό ιδίωμα των συντηρητικών λογίων του Bυζαντίου και του Πατριαρχείου στα χρόνια της Tουρκοκρατίας, αν και ταλαιπώρησε τον ελληνικό λαό κυριαρχώντας για πάνω από 150 χρόνια στις κρατικές λειτουργίες, στην «καθεστηκυία» επιστήμη και την εκπαίδευση [1], οριστικά χρεοκόπησε στον τόπο μας με την πτώση της επτάχρονης φασιστικής δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974).

    Σήμερα, 28 χρόνια μετά τη μεταρρύθμιση Pάλλη (1976) και τη θέσπιση της δημοτικής ως επίσημης γλώσσας του κράτους [2], κανείς δεν πιστεύει πλέον τα «επιχειρήματα» των καθαρολόγων, που χαλούσαν τον κόσμο άλλες εποχές για την ανώτερη τάχα γλωσσική ποιότητα της καθαρεύουσας καθαυτής, σε αντίθεση με τη «χυδαιότητα» και την ποιοτική «κατωτερότητα» της δημοτικής.

    Aντίθετα, έχει γίνει πλέον φανερή η κοινωνική και πολιτική διάσταση των επιχειρημάτων για την ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ