Δεν είναι ακριβώς θέμα απολύσεων, ή μόνο απολύσεων, όταν χιλιάδες δάσκαλοι μπαίνουν στην πρέσα της κινητικότητας για να καταλήξουν άνεργοι, ωρομίσθιοι, σε λογιστήρια νοσοκομείων και βοηθητικές διοικητικές εργασίες άσχετες με τις σπουδές, την εμπειρία και το λειτούργημά τους. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, πολύ πιο βάναυσο και καταστροφικό, ενδεικτικό του εθνικού κυνισμού εκείνων που μας κυβερνούν - και ο χαρακτηρισμός είναι επιεικής. Φυσικά το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι, με οικογένειες και υποχρεώσεις, πετιούνται στον Καιάδα δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Πολύ περισσότερο όταν η κατάσταση στην αγορά εργασίας καθιστά απαγορευμένη ακόμα και την ιδέα να βρουν ένα μισθό, ένα μεροκάματο, και πολύ περισσότερο μια δουλειά κοντά στο αντικείμενό τους.
Αλλά αυτό το κύμα διωγμού των δασκάλων σηματοδοτεί από μια άποψη μια νέα εποχή μέσα στην εποχή της βαρβαρότητας: Την εποχή του απόλυτου σκότους. Διότι: Όταν μια κυβέρνηση καταργεί χιλιάδες δασκάλους ως δασκάλους, όταν τους πετάει έξω από τα σχολεία, όταν βάζει λουκέτο σε σχολικές αίθουσες και εργαστήρια, όταν αφήνει δεκάδες χιλιάδες παιδιά χωρίς προοπτική εκπαίδευσης, όταν δεν διστάζει να ακρωτηριάζει την Παιδεία, τότε δυο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν. Ή έχουμε δικτατορία, που απεχθάνεται και φοβάται τους δασκάλους και το ελεύθερο πνεύμα που καλλιεργεί η μόρφωση, ή έχουμε κυβέρνηση με λίγη δημοκρατία και πολύ κυνισμό, ικανή για το χειρότερο.
Καλό είναι πάντως να θυμόμαστε, πριν καταλήξουμε σε ποια κατηγορία ανήκει η κυβέρνηση Σαμαρά, ότι μαζικές διώξεις δασκάλων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης έγιναν τελευταία φορά επί χούντας. Μόνο που τότε διώχτηκαν για λόγους κοινωνικών φρονημάτων, ενώ τώρα διώκονται για λόγους δουλικών φρονημάτων - των κυβερνώντων. Διότι μόνο η δουλικότητα απέναντι στους ηγεμόνες δανειστές μπορεί να εξηγήσει -και όχι βέβαια να δικαιολογήσει- την επίθεση στην Παιδεία με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνο για τους διώκτες, τους διωκόμενους, και τα παιδιά, αλλά για το σύνολο της κοινωνίας. Παλιά μαθαίναμε ότι όπου κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή. Τώρα μας μαθαίνουν με το ζόρι πως όταν κλείνουν σχολεία και κυνηγούν δασκάλους, δεν υπάρχει άλλο σκαλοπάτι να κατέβουν στου κακού τη σκάλα. Και θα πάρουν στον λαιμό τους την κοινωνία και τη χώρα αν δεν ανοίξουν τώρα τα κιτάπια για να λάβει ο καθένας αυτό που του αξίζει...
Δημοσίευση σχολίου