Ήταν φθινόπωρο του 2011. «Χαλυβουργία Ελλάδος» στον Ασπρόπύργο. Μέσα στην εντατικοποίηση της παραγωγής που οφειλόταν στις συσσωρευμένες παραγγελίες και την αύξηση των εξαγωγών, η εργοδοσία επικαλούμενη την «κρίση», στέλνει τελεσίγραφο στους εργάτες απαιτώντας να αποδεχτούν πέντε ώρες δουλειάς τη μέρα και αντίστοιχα μείωση στους μισθούς τους. Τους εκβιάζει πως αν δεν συμφωνήσουν θα απολύσει 180 άτομα και τους δίνει προθεσμία λίγες μέρες μέχρι να απαντήσουν. Μια μέρα πριν τη λήξη της προθεσμίας απολύει αιφνιδιαστικά 18 εργάτες.
Οι χαλυβουργοί ενωμένοι και συσπειρωμένοι στο σωματείο τους σβήνουν τις μηχανές του εργοστασίου. Συμμετέχοντας μαζικά στη συνέλευση αποφασίζουν να απαντήσουν στις απειλές και τους εκβιασμούς της εργοδοσίας με απεργία διαρκείας. Το ημερολόγιο γράφει 31 Οκτώβρη 2011. Από τη μέρα αυτή αρχίζει να γράφεται μια από τις πιο ένδοξες σελίδες στην ιστορία του ταξικού εργατικού κινήματος της χώρας μας.
Εναντίον των απεργών χαλυβουργών επιστρατεύτηκε κάθε μέσο που είχαν στη διάθεσή τους η εργοδοσία και το σύστημα. Η απειλή της πείνας και της ανεργίας, οι «αγανακτισμένοι» απεργοσπάστες, τα αστικά ΜΜΕ που με λύσσα συκοφαντούσαν χυδαία τον αγώνα τους, η κρατική καταστολή, τα ΜΑΤ.
Ο ηρωικός απεργιακός αγώνας των χαλυβουργών του Ασπροπύργου κράτησε 272 μέρες. Συσπείρωσε τμήματα της εργατικής τάξης και του λαού σε ένα πρωτοφανές δίχτυ ταξικής αλληλεγγύης, δέχτηκε μηνύματα συμπαράστασης από πολλά διαφορετικά σημεία του πλανήτη, υμνήθηκε από την τέχνη, ενέπνευσε κινητοποιήσεις σε μια σειρά από εργοστάσια, βιοτεχνίες και υπηρεσίες. Η μεγάλη απεργία των χαλυβουργών έδειξε για μια ακόμα φορά πως χαμένος αγώνας είναι μόνο αυτός που ποτέ δεν δόθηκε.
Οι εργάτες χαλυβουργοί έγιναν συνώνυμο της πρωτοπορίας της ταξικής συνείδησης, του αγωνιστικού πάθους, της δύναμης, της αισιοδοξίας, της αξιοπρέπειας, της ταξικής περηφάνιας. Οι εννιά μήνες του ηρωικού αγώνα τους «κυοφόρησαν» πείρα και συμπεράσματα για τους ίδιους και ολόκληρη την εργατική τάξη.
+ σχόλια + 13 σχόλια
Ο ηρωικός απεργιακός αγώνας συνώνυμος της ήττας
Μαζί με την γροθιά δώσανε και μικρόφωνο στον Κλασιδιάρη.
Τον είπανε αλληλέγγυο και απο πάνω!!!.
Καλα τα λες συντροφε οικοδομε ,αλλά μην ξεχνας οτι οι εργαζομενοι γυρισαν στην δουλια τους χτυπημενοι και με σκυμενο το κεφαλι, εφαρμοστικαν οτι απαιτουσε ο Μανεσης ,μετα και απ΄αυτον τον πραγματι ηρωϊκο αγωνα των χαλυβουργων κανενα συμπερασμα δεν εβγαλες ουτε εσυ ,αλλα και η ηγεσια του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ που καθοδηγησε αυτον τον αγωνα .Ετσι λοιπον φιλε μου μπαινει σ΄ολους μας το ερωτημα μπροστα σ΄αυτην την αγρια επιθεση ΕΕ- Τροϊκας -Συνκυβερνησης και εργοδοτων ,Πως μπορουμε να νικησουμε ; Αν αυτο το ερωτημα δεν βασανιζει ολους που καθημερινα δινουν την μαχη της επιβιωσης την μαχη για μια αξιοβιωτη ζωη ,δεν καταλαβες τιποτα και ζεις μεσα στα νοητα τειχοι των επαγγελματιων επαναστατων του Περισσου
Μόνο θλίψη προκαλούν τέτοια σχόλεια!!! Φαντάζομαι οι κύριοι που τα κάνουν έχουν κάνει αμέτρητες απεργίες, αμέτρητους αγώνες και έχουν κερδίσει πολλά.. Ντροπή.
Κ.Τ.
να ρωτησω τον οικοδόμο ΠΟΙΑ ακριβώς είναι τα συμπεράσματα αυτής της ηρωϊκής απεργίας;; Να πω εγώ μερικά:
- Κάθε απεργία για να νικήσει πρέπει να γίνεται σε όλο τον κλάδο. Οι χαλυβουργοί ηττήθηκαν, γιατί καταρχήν ο βόλος ήταν από την αρχή στην απεργοσπασία.
- Κάθε απεργία για να έχει ελπίδες νίκης, θα πρέπει να κατακτά την ευρύτερη δυνατή συμπαράσταση και αλληλεγγύη! Στην Χαλυβουργία, ο κόσμος έφτιαξε μια τεράστια ασπίδα αλληλεγγύης. Ολη η Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) και η αναρχία βοήθησε σε αυτό. Αντιθέτως, το ΚΚΕ προσπάθησε κεντρικά, ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΗ Η ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ! ΑΡΝΗΘΗΚΕ το κκε, την κοινή δράση με τα άλλα ταξικά σωματεία (ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ κλπ).
- Καθε απεργία για να έχει ελπίδες νίκης, θα πρέπει να συνοδεύεται από κοινο απεργιακό μέτωπο και συντονισμό με άλλους κλάδους. το κκε το αρνήθηκε και αυτό!
Διαβάζουμε στην ανάρτηση ότι “Η μεγάλη απεργία των χαλυβουργών έδειξε για μια ακόμα φορά πως χαμένος αγώνας είναι μόνο αυτός που ποτέ δεν δόθηκε.”
Κάθε ιστορία πρέπει να έχει και ένα δίδαγμα, αλλιώς είναι άχρηστη. Ο αγώνας αυτός, πέρα από τον ηρωισμό αυτών που τον πραγματοποίησαν, ήταν κερδισμένος ή χαμένος;
Αν ήταν κερδισμένος, να τον προβάλλουμε ως φωτεινό παράδειγμα για τους επόμενους αγώνες.
Αν ήταν χαμένος, να συζητήσουμε γιατί χάθηκε και πώς στον επόμενο αγώνα δε θα επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος.
Αν δε μιλάμε με τέτοιους όρους, θυμίζουμε αυτούς που λένε ποιήματα για τις μάχες που χάθηκαν και που στο μυαλό τους τις έχουν μετατρέψει σε νίκες. Και αυτό γιατί στην πραγματικότητα δεν τους ενδιαφέρει η ουσία της μάχης, αλλά η διαιώνιση του καθεστώτος τους
Προς τους παραπάνω συκοφάντες αυτών που συγκρούστηκαν με το μεγάλο κεφάλαιο και τους επικουρικούς μηχανισμούς του:
"Οι εννιά μήνες του ηρωικού αγώνα τους «κυοφόρησαν» πείρα και συμπεράσματα για τους ίδιους και ολόκληρη την εργατική τάξη."
- Οι μόνοι αγώνες που είναι σίγουρα χαμένοι είναι αυτοί που δεν έχουν δοθεί ποτέ.
Φαντάζομαι και η Κομμούνα των Παρισίων, οι απεργίες του Μάη του 1886 στις ΗΠΑ, η Επανάσταση των Σπαρτακιστών, η απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη του 1936, το Πολυτεχνείο ήταν εξίσου συνώνυμοι της ήττας, παρόλο που δεν είχαν την ίδια σημασία για το κίνημα... Για να μην αναφερθώ στους πιο πρόσφατους αγώνες των εργαζομένων στο Μετρό ή τους εκπαιδευτικούς...
12:27 π.μ. Καλά τα λες,αλλά σε λίγο θα βγει και ο TRASH με ένα κατεβατό και το σχετικό απόσπασμα από ΙΒ Λένιν,για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητο...
Σημασία δεν έχει να χάνεις ηρωϊκά,αλλά να κερδίζεις.
Η έννοια του "ήρωα" δεν υπάρχει σε κανένα μαρξιστικό βιβλίο,σε καμία μαρξική προσέγγιση.Τα υπόλοιπα είναι ονειρώξεις για απογοητευμένα μέλη,φίλους και συγγενείς του ΚΚΕ.
@ Θίασος "Ο Περισσός"
- Σημασία έχει να αγωνίζεσαι. Κι όχι να περιμένεις να αγωνιστεί "όλος ο κλάδος", όπως λέει κάποιος πιο πάνω, για τη δική σου υπόθεση, για να αγωνιστείς κι εσύ.
- Ας μας θυμίσουν αυτοί που επικρίνουν τους απεργούς των 9 μηνών ποιοί ψήφιζαν κατά της απεργίας στο Βόλο, πού ήταν οι ίδιοι όταν μπούκαραν τα ΜΑΤ στη Χαλυβουργία και τί συνέβη στο Βόλο όπου οι εργάτες δεν απήργησαν.
Ειναι πραγματικά γελοίο κατι φραγκόκοτες( ανώνυμες πολιτικά) του πληκτρολογίου να πιάνουν στο στομα τους εναν αγωνα που οι ιδιοι δεν θα κανουν τις μισές μερες απεργίας,,,απο αυτες που έκαναν εκείνοι οι εργατες... σε ολη τους την ζωη ....Και φυσικά προδίδει πόση σχεση η" τι είδους( αν?) σχέση εχουν με το κίνημα,, με τον τρόπο που το αντιμετωπίζουν,, καταγκελτικα ,,επιθετικά κ@λ@παιδιστικα .μονο και μονο για να την "πουν" σε καποιους που δεν γουστάρουν ,χωρις να λενε κατι ουσιαστικό ...Για παράδειγμα τι θα ηταν αυτο που θα εκανε πετυχημένη την συγκεκριμένη κινητοποίηση ,που κατα την γνωμη τους δεν ηταν
Την στιγμη που μιλαμε για την ποιο ιστορικη της μεταπολίτευσης απέναντι σε ολους τους μηχανισμούς.......
Για να καταλάβετε ποσο νούμερα ειναι καποιοι,,, νόμιζαν πως πρόκειται για την χαλυβουργική της Γιαννας..τουλάχιστον τωρα ξερουν (γεωγραφικά)αλλα δεν ειναι αρκετό
aeras kopanistos
Εσυ ρε αερα κοπανιστε τι εισαι; επωνυμος; Αντε απο κει ρε καραγκιοζη εκ Περισσου.
Θλίψη και οργή γι'αυτούς που δεν μπορούν ν'ακούσουν, δεν μπορούν να καταλάβουν, δεν μπορούν να συνομιλήσουν, δεν μπορούν να διαφωνήσουν. Θλίψη για τους αιρετικούς που νομίζουν ότι υπηρετούν τη σωστή εκδοχή!
ναι επώνυμος ειμαι ,,πολιτικά,, δεν φαίνεται..? αλλα και σαν φυσικό πρόσωπο...
Στην συγκέντρωση του Πειραιά ..Τι αλλο να πω...aeras kopanistos
Δημοσίευση σχολίου