Σήµερα στη µεγάλη πορεία του Πολυτεχνείου θα συνενωθούν όλα τα ποτάµια αντίστασης και αγώνα, για τη µεγάλη ανατροπή που έχει ανάγκη ο λαός και η νεολαία. Με προσυγκέντρωση στην πλατεία Κλαυθµώνος στις 2:30 µ.µ. το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η αντικαπιταλιστική και κοµµουνιστική Αριστερά, θα δώσουν µαχητικό «παρών». Θα είναι εκεί όλες οι γενιές, όλα τα ρυάκια της ανατροπής, σε µια εποχή που απαιτεί καινούργια επαναστατική στράτευση µε µαχητές και όχι στρατιώτες. Στηριγµένη στο δίκαιο του αγώνα, σε ένα «µεγάλο σχέδιο» για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης και την επαναστατική κοµµουνιστική δυνατότητα της εποχής µας µε µια άλλη Αριστερά. Και µε τη γνώση ότι ο αγώνας θα είναι δύσκολος, πολύ δύσκολος, αλλά η νίκη θα είναι του λαού.
Σαράντα χρόνια µετά την εξέγερση του Νοέµβρη του ’73 πόσο επίκαιρο ακούγεται σήµερα το «Ψωµί-Παιδεία-Ελευθερία». Πόσο αληθινό µοιάζει το µήνυµα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ότι «οι χούντες πέφτουν µε εξεγέρσεις»! Ακούσατε τον υπουργό Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλο; Μιλώντας προχθές στον Ρίαλ, πρώτη µέρα των εκδηλώσεων του Πολυτεχνείου, έστειλε τελεσίγραφο στους ανυπότακτους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ: «Αυτή τη στιγµή οι διοικητικοί υπάλληλοι κάνουν µια απεργία η οποία έχει κηρυχθεί παράνοµη από το Πρωτοδικείο Αθηνών… Συνεπώς λοιπόν οι καθηγητές και οι φοιτητές θα πάνε τη ∆ευτέρα στα µαθήµατά τους κι αν παρεµποδιστεί η είσοδος από τον οποιονδήποτε το έργο το έχει η αστυνοµία, διότι αυτή τη στιγµή βάσει του νόµου, αν συµβαίνουν παραβατικές πράξεις, ακόµα και µέσα στα πανεπιστήµια δεν µπορεί να γίνει τίποτε άλλο εκτός από ό,τι συµβαίνει σε όλη την επικράτεια, δηλαδή τήρηση του νόµου».
Στην ερώτηση αν όποιος παρεµποδίσει την πρόσβαση στις αίθουσες διδασκαλίας θα συλλαµβάνεται, ο υπουργός Παιδείας ήταν κατηγορηµατικός: «Βεβαίως». Έχει προηγηθεί η επίµονη διαρροή φηµών ότι εάν συνεχίσουν την απεργία τους οι διοικητικοί θα επιταχθούν κι αυτοί. ΜΑΤ στην ΕΡΤ, ΜΑΤ στην πορεία, ΜΑΤ στα ΑΕΙ, ΜΑΤ παντού, σήµα κατατεθέν της ελληνικής δηµοκρατίας 2013. Όπως ο ανεκδιήγητος Α. Γεωργιάδης διεκδικεί τη δόξα των απολύσεων από την τρόικα, έτσι και ο Κ. Αρβανιτόπουλος επιζητά τη δόξα του δοτού «υπουργού» Παιδείας της χούντας Παναγιώτη Σιφναίου, που απαγόρευε τον ελεύθερο φοιτητικό συνδικαλισµό. Να που οδηγεί η κατάργηση του πανεπιστηµιακού ασύλου: σε συλλήψεις όσων εργαζόµενων ή φοιτητών υλοποιούν τις αποφάσεις των συλλόγων τους. Και βεβαίως σε κατάργηση ακόµα και του δικαιώµατος ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, µε την απειλή αστυνοµικής εισβολής εάν εκπέµψει από το Πολυτεχνείο η ΕΡΤ!
Εδώ ξανά Πολυτεχνείο λοιπόν. Με πολλές µικρές µικρές σπίθες αντίστασης και αγώνα που καίνε σε όλη τη χώρα. Αλλά και µε τον ηρωικό αγώνα των διοικητικών του Μετσόβειου και του Καποδιστριακού Πανεπιστηµίου Αθήνας, µε ένδεκα βδοµάδες απεργία, να δίνει το στίγµα. Πρόκειται για έναν αγώνα µε ανατρεπτικά χαρακτηριστικά και γι’ αυτό έχει µπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης. Γι’ αυτό έχει λυσσάξει εναντίον του ολόκληρο το αστικό µπλοκ εξουσίας. Και γι’ αυτό αξίζει την ολόπλευρη στήριξη όλου του εργατικού κινήµατος σε δηµόσιο και ιδιωτικό τοµέα, της νεολαίας, όλου του λαού.
Γιατί δεν είναι επιµέρους αγώνας, αλλά αντιµάχεται σθεναρά, µέχρι τη νίκη, το σχέδιο της διαθεσιµότητας, που είναι κεντρικό για κυβέρνηση και ΕΕ. Γιατί αναδεικνύει το θέµα της δηµόσιας εκπαίδευσης, ενάντια στη διάλυση των πανεπιστηµίων και την παράδοσή τους στα ιδιωτικά συµφέροντα. Γιατί δεν είναι αγώνας συµβολικός, διαµαρτυρίας, αλλά αποφασιστικός.
Γιατί ανέδειξε την αλληλεγγύη µεταξύ των εργαζοµένων, προκάλεσε µια ραγδαία ριζοσπαστικοποίηση των υπαλλήλων, η οποία τον ανατροφοδοτεί. Γιατί αποφασίζεται και οργανώνεται «από τα κάτω», µέσα από µαζικές γενικές συνελεύσεις των συλλόγων, οι οποίες ανατρέπουν µε συντριπτικό τρόπο (όπως έγινε τη ∆ευτέρα στο Πανεπιστήµιο Αθηνών) ακόµα και τις προτάσεις των ∆Σ για αναστολή των κινητοποιήσεων, ακόµα και την ηττοπαθή στάση της ρεφορµιστικής Αριστεράς. Γιατί αντέχει κι επιµένει, παρότι η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της Α∆Ε∆Υ δεν προχωρά σε συνολικοποίησή του (αντί για απεργία έβαλε µια ψοφοδεή τρίωρη στάση εργασίας). Γιατί η µεγαλύτερη υπηρεσία του αστικοποιηµένου συνδικαλισµού είναι ακριβώς η επιµονή του να κρατά τους αγώνες χωριστά, όπως επιδιώκει το σύστηµα. Είδαµε πόσο ενόχλησε η λειτουργία ραδιοσταθµού της ελεύθερης ΕΡΤ µέσα από το Πολυτεχνείο, η δυνατότητα να συνενώνονται τα µέτωπα πάλης.
Η αντίδραση εναντίον του ραδιοσταθµού δείχνει πόσο φοβούνται την ελεύθερη έκφραση της φωνής του κινήµατος, των αγωνιζοµένων, του λαού και της νεολαίας. Η επίθεση του ολοκληρωτικού κοινοβουλευτισµού εναντίον των δηµοκρατικών ελευθεριών είναι ισοπεδωτική. Το Συµβούλιο της Επικρατείας απέρριψε τα ασφαλιστικά µέτρα των διοικητικών, µε την αιτιολογία ότι οι διαθεσιµότητες – απολύσεις αποτελούν µνηµονιακή υποχρέωση της χώρας! Άρα Μνηµόνιο υπεράνω όλων των δικαιωµάτων… Οι διοικητικοί υποχρεώθηκαν σε ηλεκτρονικό αυτοφακέλωµα (απογραφή) και όσοι δεν πειθάρχησαν οδηγήθηκαν σε… τηλεαπόλυση. Ποτέ άλλοτε η απόλυση δεν ήταν τόσο εύκολη και ταυτόχρονα τόσο στοχευµένη. Κι από κοντά η πλύση εγκεφάλου των καναλιών, που θρηνούν για το «χαµένο εξάµηνο», όταν φτιάχνουν παράλληλα µια «χαµένη γενιά» µε νεανική ανεργία 60%.
Η κατάσταση είναι τέτοια που κάθε αγώνας γίνεται πολιτικός και συµπυκνώνεται στο κεντρικό ερώτηµα για την αναγκαιότητα να σπάσει, να ανατραπεί η επίθεση της σύγχρονης χούντας κυβέρνησης-ΕΕ-∆ΝΤ. Στο κακοτράχαλο έδαφος της πραγµατικής ζωής και των σκληρών αγώνων, όχι µε άσφαιρα κοινοβουλευτικά χάπενινγκ. Για να συνενωθούν οι διάσπαρτες µικρές φλόγες που αντέχουν στην καταιγίδα, σε ένα µέτωπο αγώνα και ρήξης. Το φετινό Πολυτεχνείο δεν θα «τελειώσει» την Κυριακή, αλλά θα δώσει νέα ώθηση στον αγώνα για ανατροπή.
Δημοσίευση σχολίου