Μια πολιτική προσέγγιση για την ένοπλη επίθεση στους χρυσαυγίτες

Του Γ. Γ.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δεν υπήρξε οργάνωση ένοπλης μειοψηφικής βίας που να σχεδίασε και να εκτέλεσε επιθέσεις σε απλούς πολίτες. (Την δολοφονία του Σ. Γκιόλια την ανέλαβε μια οργάνωση –η «Σέχτα Επαναστατών»- που σύμφωνα με αυτά που έχουν προκύψει «είναι ένα συνονθύλευμα ατόμων που έχουν επιλέξει τον χώρο του κοινού εγκλήματος στον οποίο προσδίδουν ωστόσο ιδεολογική χροιά και άλλοθι»).

Χτες όμως είχαμε μια επίθεση –άγνωστο ποιοι την έκαναν- κατά την οποία υπήρξαν νεκροί δυο χρυσαυγίτες.
Θα κάνω μια προσπάθεια να προσεγγίσω πολιτικά το θέμα, (τα αστυνομικά σενάρια έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο με ποιο χαρακτηριστικό το δημοσίευμα του Β. Λαμπρόπουλου στην ηλεκτρονική σελίδα του «Βήματος), χωρίς φυσικά να ασπάζομαι τις παπαριές του Σύριζα ότι «η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής συνιστά το ύψιστο έγκλημα».
 
Ασχετα απ΄ότι λένε οι δημοσκοπήσεις –για την «εγκυρότητα» του έχουμε μιλήσει πολλές φορές- όποιος είναι μέσα στην πιάτσα γνωρίζει ότι μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, την προφυλάκιση στελεχών της Χ.Α και τα όσα ήρθαν στην δημοσιότητα για την δράση της, η «αυγή» άρχισε να σκοτεινιάζει.

Χαρακτηριστικά τα γεγονότα ότι εκατοντάδες μέλη της προσήλθαν σε  κεντρικά νοσοκομεία για να σβήσουν τα τατουάζ με ναζιστικά σύμβολα που είχαν, ότι κατά τις συγκεντρώσεις συμπαράστασης στους προφυλακισμένους ηγέτες της Χ.Α δεν συγκεντρώθηκαν παρά κάποιες δεκάδες, ενώ κατέληξε σε φιάσκο ολκής η πολυδιαφημιζόμενη πρόσφατη σύναξη των ναζιστών.
«Η Χρυσή Αυγή μοιάζει να αποσυντίθεται», έγραφε πριν μερικές μέρες η «Καθημερινή» σε άρθρο της που τιτλοφορούσε «Ερημιά στα γραφεία, στα μπαλκόνια και στις εκδηλώσεις» και στο ρεπορτάζ της μας έδινε την εικόνα διάλυσης της ναζιστικής οργάνωσης.

Αυτή η εξέλιξη με την δολοφονία των χρυσαυγιτών λίγες μέρες πριν την απεργία στις 6 του μήνα ποιον βοήθησε; Να προσπεράσουμε ότι μπορεί να συσπειρώσει τα μέλη της ναζιστικής συμμορίας του Μιχαλολιάκου,και να οδηγήσει κάποια απ’ αυτά –με κεντρική καθοδήγηση ή όχι- σε εγκληματικές ενέργειες . (Δημοσίευμα της εφημερίδας των Συντακτών που μας λέει ότι «Κλίμα πολιτικής δολοφονίας και εκδίκησης καλλιεργεί η Χρυσή Αυγή»).  

Δεν θα εξαφανιστούν απ’ την πολιτική ατζέντα η νέα φοροκαταιγίδα, το ασφαλιστικό που πνέει τα λοίσθια του, οι νέες μειώσεις στις συντάξεις που έρχονται;
Δεν θα μας πιπιλίζουν, ΜΜΕ και κυβέρνηση, για μεγάλο διάστημα την καραμέλα για τα «δυο άκρα που δολοφονούν» και άρα πρέπει να ληφθούν και άλλα κατασταλτικά μέτρα;
Και το πιο βασικό. Εχει καμιά κοινωνική αποδοχή το να σκοτώνεις δυο άτομα στα οποία δεν μπορείς να τους αποδόσεις τίποτε άλλο παρά την ένταξη τους σε μια φασιστική οργάνωση;

Επίσης το όλο κλίμα που διαμορφώνεται βοηθάει να περνάνε στα «ψιλά» της ειδησεογραφίας σημαντικά ζητήματα όπως οι καθημερινές απολύσεις και το βάθεμα της ανεργίας, η εξαθλίωση που βιώνουν τεράστιες μάζες του πληθυσμού μας, το ότι οι τράπεζες  κατάσχουν σπίτια καθημερινά γιατί δεν μπορούν να εξοφληθούν στεγαστικά δάνεια με τα τοκογλυφικά επιτόκια που επιβάλλουν και λόγω της βαθιάς ύφεσης, την κοινωνική καταστροφή που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μιας δράκας ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών.

Προσωπικά δεν είμαι θιασώτης των σεναρίων συνωμοσιολογίας. Οπότε δεν θα ισχυριστώ ότι το θάνατο των δυο χρυσαυγιτών τον προκάλεσαν "δυνάμεις του παρακράτους". "μυστικές υπηρεσίες" κλπ. Εκτιμώ όμως ότι αυτή η ενέργεια δρα αντικειμενικά σε βάρος του εργατικού λαϊκού κινήματος και βοηθάει τις δυνάμεις της αντίδρασης. 

(Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι θα επαληθευτεί το σενάριο που θέλει να αποδίδεται αυτή η ενέργεια σε οργάνωση μειοψηφικής βίας. Αν πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ μαφιόζων –δεν συχνάζουν λίγοι τέτοιοι τύποι στην Χ.Α- θα χρειαζόταν άλλη προσέγγιση)