Διαβάζω άρθρα στην Οικονομική Καθημερινή, βαρύγδουπα και επιθετικά. Για τα πλεονεκτήματα των ιδιωτικοποιήσεων, την αβασιμότητα των αντιδράσεων κ.λπ. Και μετά κοιτάω τις ιδιότητες των αρθρογράφων.
Σύμβουλος επιχειρήσεων ο ένας, σύμβουλος επενδύσεων η άλλη. Γέμισε ο τόπος από δαύτους. Υπάλληλοι των περιφερόμενων κεφαλαίων που πέφτουν σαν τα κοράκια όπου δουν κάτι να σπαρταράει. Δουλειά τους όχι να συμβουλεύουν τις εταιρίες και τους επενδυτές, αλλά να πιέζουν τους πολιτικούς και να τους δίνουν επιχειρήματα και άλλοθι για να ξεπουλήσουν οτιδήποτε έχει την παραμικρή αξία στον τόπο. Με τη συνδρομή-συνενοχή των εντεταλμένων δημοσιογράφων που έχουν αναλάβει την εκλαΐκευση της «γραμμής» για να χειραγωγείται το κοινωνικό σώμα και να μην αντιδρά.
Γέμισε ο τόπος από συμβούλους, εμπειρογνώμονες, δημοσιογράφους, οικονομολόγους με διδακτορικά από ξένα πανεπιστήμια διασυνδεδεμένα με τα χρηματοπιστωτικά μεγαθήρια, λομπίστες, μεγαλοδικηγόρους, διαχειριστές και στελέχη μη κυβερνητικών οργανώσεων που χρηματοδοτούνται από το κράτος και τις μεγάλες επιχειρήσεις, στρατιές ολόκληρες πρακτόρων ξένων συμφερόντων, όχι με την κλασική έννοια του οο7 ή του ΘουΒου, αλλά με τη νεωτερική, του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, που έχει απλωθεί σαν χταπόδι στη γήινη σφαίρα και υφαρπάζει και απομυζά από τα πιο ευάλωτα κράτη με τις πιο ξεπουλημένες, ανίκανες και προδοτικές ηγεσίες, κάθε πολύτιμο στοιχείο που διαθέτουν, είτε πρόκειται για πρώτες ύλες, είτε πρόκειται για παραγωγικές βιομηχανίες, είτε πρόκειται για εμπορικά δίκτυα είτε για γη, θάλασσα και αέρα, για σπίτια, λίμνες και δάση, είτε πρόκειται για ανθρώπους, ανειδίκευτους εργάτες για τις πιο σκληρές εργασίες και μορφωμένους για τις πιο εξειδικευμένες.
Θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί, με χαμηλό κόστος και σ” αυτήν την έκταση, η λεηλασία αυτή χωρίς τους συμβούλους, τους ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου