Περί δικαστικής εξουσίας πρόκειται και μάλιστα σκληρά ταξικά και πολιτικά προσανατολισμένης

Της Αλέκας Ζορμπαλά

~Στο νέο σήριαλ, αλλά και κουϊζ, ποιός είναι ο ανώτατος δικαστικός με τον οποίο μιλούσε, ασκώντας πιέσεις, ο Πρωθυπουργός για τους νεοναζί

 ~Στις νέες πτώσεις από τα σύννεφα αυτών, που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης,

 Ας γίνει αντιληπτό ότι

• Στα σύγχρονα καθεστώτα του κοινοβουλευτικού αστισμού δεν υφίσταται , παρά μόνο de jure, η διάκριση των τριών εξουσιών του κράτους, όπως την ανέλυσε ο Μοντεσκιέ. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα καν μιας αυτοτελούς και πλήρως ανεξάρτητης και αποστασιοποιημένης από το πολιτικό προσωπικό δικαστικής λειτουργίας. Και μόνο το γεγονός ότι οι ηγεσίες των ανωτάτων δικαστηρίων διορίζονται από την Κυβέρνηση και οι «επάνω» δικαστές ελέγχουν τους από «κάτω», καθορίζει και το «ανεξαρτησιόμετρο» τους

• Παράλληλα , και για όσους/ες αναφέρονται στην «Δικαιοσύνη», να γίνει ξεκάθαρο ότι πρόκειται περί ενός ιδεαλιστικού όρου. Περί δικαστικής εξουσίας πρόκειται και μάλιστα σκληρά ταξικά και πολιτικά προσανατολισμένης. Που λειτουργούσε, λειτουργεί και θα λειτουργεί πάντα εκφράζοντας και υλοποιώντας την βούληση ή την εικαζόμενη βούληση των κυρίαρχων πολιτικών επιλογών.

Σπάνιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα, απλά!