Βαστάει χρόνια η εν λόγω κόντρα. Ασίγαστη φλόγα που αναζωπυρώθηκε με αφορμή την έξοδο της Σουλεϊμάν Σαμπιχά από το ευρωψηφοδέλτιο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο πρώην υπουργός θεώρησε «δήλωση πίστης στο τουρκικό .προξενείο» τη συγκεκριμένη επιλογή της Κουμουνδούρου, διατεινόμενοες ότι κάνει «τεμενάδες στον Ερνιογάν».
Χτικιάσανε οι μισητοί αντίπαλοι, δivovras την πληρωμένη απάντηση πως είναι «ο τελευταίος που δικαιούται, ηθικά και πολιτικά, να ομιλεί περί Tουρκίας καθώς όλοι γνωρίζουν ποιος της παρέδωσε τον Οτσαλάν».
Βεβαιώνουν πολλοί, γράφαμε παλιότερα, ότι ο ευτραφής Ελευσίνιος μπορεί να χύνει ενίοτε την καρδάρα με το γάλα, να φέρνει σε δύσκολη θέση στελέχη και μέλη του κόμματός του, να πολιτεύεται εξόχως αναποτελεσματικά αλλά, αν μη τι άλλο, είναι ο εξυπνότερος των τριακοσίων της βουλής..
Λάθος και μάλιστα μέγα. Ολα τα εγχειρίδια βλακείας βασίζονται στην επιτομή του Carlo Cipolla, ο οποίος κατατάσσει τους ανθρώπους σε τέσσερις κατηγορίες: τους αμόρφωτους που ευνοούν τους άλλους αλλά όχι τον εαυτό τους, τους κακοποιούς που βλάπτουν τους γύρω τους κερδίζοντας οι ίδιοι, τους έξυπνους που ωφελούν εαυτούς και αλλήλους και, τέλος τους βλάκες οι ενέργειες των οποίων επιφέρουν δεινά στους πάντες, της αφεντομουτσουνάρας τους μη εξαιρουμένης.
Καταιγισμό φληναφημάτων που ξηλώνουν τα παντελόνια του εξαπολύει ο εγγονός του δικτάτορα, όστις μετρούσε με τη μεζούρα τις φούστες. Κορυφαίο το «μαζί τα φάγαμε».
Ομοβροντίες εκτοξεύει με την πρώτη ευκαιρία, της οποίας δράττονται οι επιτελείς των πρωινάδικων και τον καλούν αποβλέποντας στα νούμερα. Ωχριά και η πλέον απύθμενη ανοησία μπροστά στις περισπούδαστες ατάκες του Πάγκαλου. Πρόκειται για τυπικό δείγμα ηλίθιου, που ανήκει μάλιστα στο πιο επικίνδυνο είδος. Γιατί όταν ένας βλαξ είναι ταυτοχρόνως εύστροφος και οξυδερκής καταντά καταστροφή, σωστός δημόσιοε κίνδυνος. Σύμφωνα με τον Cipolla, «δεν υπάρχει κάποιος λογικός τρόπος να προβλέψει κανείς αν, πότε, πως και γιατί ένα ηλίθιο πρόσωπο θα εξαπολύσει την επίθεσή του. Είμαστε ολοκληρωτικά στο έλεος των βλακέντιων».
Σκορδοκάίλα του θ. Πάγκαλου ποιους πλήττουν τα πάρθια βέλη του. Επιδιώκει να ερεθίσει τα πάθη προκαλώντας συνήθως την κοινή λογική. Οχλαγωγεί ψιθυρίζοντας και κορυβαντιά σιωπών.
Ρωτήθηκε κάποτε εξερχόμενος από γυμναστήριο ο Διογένης εάν βρίσκονται μέσα πολλοί άνθρωποι. «Οχι» απάντησε με βεβαιότητα. «Υπάρχει πολύ όχλος μέσα;» του έκανε ο επόμενο. «Ναι» αποκρίθηκε ακόμα πιο σίγουρος ο εκκεντρικός Σινωπεύς. Πληθωρικός ο άλλοτε αριστερός υπουργός συνιστά όχλο, ορδή, λεφούσι και μπουλούκι από μόνος του. Τα μετέωρα τον αποδοκιμάζουν με τουρλουμπούκι και ανοιξιάτικες νεροποντές.
Πηγή: Μετέωρος - "Εφημερίδα των Συντακτών".
Δημοσίευση σχολίου