- Είσαι κομmουνιστής;
Θα ήταν τίτλος τιμής αν ήμουν, αλλά δεν είμαι. Είμαι αριστερός. Πρέπει να ανέβω μερικά σκαλοπάτια, για να γίνω κομουνιστής. Ζω σε ένα σκληρό καπιταλιστικό περιβάλλον και προσπαθώ να επιβιώσω μέσα σε αυτό. Προσπαθώ, βέβαια, να ζω μέσα σε ένα πλαίσιο όσο το δυνατόν πιο αυστηρής εργασιακής ηθικής -ειδικά απέναντι σε πρόσωπα που είναι άμεσα εξαρτώμενα από τη δική μου εργασία-, αλλά δεν μπορώ να υποστηρίξω πως ζω ως κομουνιστής.
Σε κόμμα δεν είμαι εντοτγμένος, εντάσσομαι σε συλλογικότητες που τις αντέχω και με αντέχουν. Εδώ και πολλά χρόνια έχω καταλάβει ότι η τέχνη μου μπορεί να είναι όπλο, αλλά και παρηγοριά
για τους ανθρώπους. Αν μπορώ, λοιπόν, τραγουδώντας να τους βοηθάω να αντιπαρέρχονται στις δυσκολίες που περνούν, το κάνω όσο πιο συχνά γίνεται και πάντα αφιλοκερδώς. Αυτό με εντάσσει σε μια συλλογικότητα.
- Ποιο είναι το κοινωνικό σου όνειρο;
- Θα ήθελα να μην υπάρχουν παιδιά που υποσιτίζονται, ζουν άσχημα, δεν τους δίνονται οι δυνατότητες να παίζουν και να χαίρονται και δεν τους παρέχεται καλό επίπεδο υγείας και παιδείας. Δεν αντέχω να βλέπω παιδιά στενόχωρη μένα. Ένα νεκρό παιδί από κακές συνθήκες διαβίωσης
σημαίνει κατάρρευση για τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως η Δύση, ο καπιταλισμός, είναι κτισμένα πάνω στο ανθρώπινο αίμα.
Προσωπικά θα ήθελα κάποιος ή κάποιοι να με πείσουν πως μπορούμε να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα. Θα ήθελα να πειστώ από κάποιον και θα συντασσόμουν μαζί του. Προφανώς, αυτοί που το λένε σήμερα δεν είναι αρκετά πειστικοί. Και αυτό δεν είναι θέμα ιδεολογικού οπλοστασίου. Οι
ριζοσπαστικές ιδέες του 19ου και του 2οού αιώνα είναι εργαλεία. Η υλική βάση υπάρχει όπως και τα εργαλεία, αλλά τα αφήνουμε να σκουριάζουν.
Φυσικά, θα ήμουν πρόθυμος να ακούσω για νέα επαναστατικά εργαλεία. Θα τα άκουγα όλα, γιατί, έτσι κι αλλιώς, στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια τα έχω δει όλα.
Δημοσίευση σχολίου