“Είναι δύσκολο ν’ αφήσεις μια ζωή έντονης ρουτίνας,
ακόμα κι αν τη μισείς.”
Στη βιβλιοθήκη, στο σπίτι των γονιών μου, υπήρχε, μεταξύ άλλων, και ένα βιβλίο, που ο τίτλος του και μόνο κέντριζε την παιδική φαντασίωση,
«Τα σταφύλια της οργής»
Πως ένα παιδί να συνταιριάξει στο μυαλουδάκι του ένα αγαπημένο, πανέμορφο φρούτο του καλοκαιριού, με ένα βαθύ, ακραίο συναίσθημα;
Όταν το βιβλίο «κατακτήθηκε», σε τρυφερή και πρόωρη ηλικία, ένας άλλος κόσμος φανερώθηκε, σκληρός, άγριος, αποτρόπαιος, εκμεταλλευτικός, αλλά και ένας κόσμος της ελπίδας, παρά την αέναη διάψευση προσδοκιών και ονείρων, ένας κόσμος της κοινωνικής αλληλεγγύης, του αγώνα για ζωή, αποτελώντας έτσι το βιβλίο αυτό, ένα από τα πρώτα εργαλεία κοινωνικής χειραφέτησης και πολιτικής συνειδητοποίησης.
Όμως ακόμα και σήμερα, μετά πολλά πολλά χρόνια, υπάρχουν στιγμές, που χάνω το «συνταίριασμα» και μένω γοητευμένη από τα χρώματα και τη γλύκα των σταφυλιών..
Τζων Στάϊνμπεκ, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1902 και πέθανε μόλις 66 χρονών, μια που η νικοτίνη είχε φράξει ολοκληρωτικά τις αρτηρίες του..
Εμβληματικός αμερικάνος λογοτέχνης με μνημειώδη έργα, όπως «Ανατολικά της Εδέμ», «Άνθρωποι και Ποντίκια», «Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες», «Τα Σταφύλια της Οργής» και κινηματογραφικά σενάρια, όπως το θρυλικό «Βίβα Ζαπάτα».
Μίλησε για την οικονομική κρίση και τις τραγικές συνέπειές της,
Μίλησε για τους απόκληρους, για τους φτωχούς, για τους αγρότες, για τους μετανάστες, για τους «καταραμένους κόκκινους», που απεργούν διεκδικώντας 30 σέντς, ενώ το αφεντικό δεν θέλει να δώσει ούτε 25…
Μίλησε για τον Καπιταλισμό δηλαδή…
Δημοσίευση σχολίου