Στον αγώνα που διεξάγει ο λαός κατά των Γερμανών κατακτητών, η πάλη της Αθήνας, του Πειραιά και των συνοικιών παίζει κυρίαρχο κι αποφασιστικό ρόλο. Ως το Σεπτέμβρη του 1943 ο αγώνας των πόλεων εκδηλώνεται με σαμποτάζ, απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις. Μετά το Σεπτέμβρη του 1943 ή ένταση, το βάθος κι ο συνειδητός χαρακτήρας του αγώνα τρομάζουν τον κατακτητή και προκαλούν την έντονη αντίδραση των Γερμανών και των συνεργατών τους. Το 1944 βρίσκει την Αθήνα, τον Πειραιά και τις συνοικίες σε μια -διαρκώς εντεινόμενη- εμπόλεμη κατάσταση.
Από τις 4 έως τις 8 Μάρτη 1944, η Κοκκινιά έζησε από τις πιο τραγικές μέρες της πολύχρονης ιστορίας της. Έγινε στόχος μεγάλων εχθρικών δυνάμεων. Δυνάμεων που αποτελούνταν από Ναζί, χωροφύλακες, ταγματασφαλίτες που είχαν συγκροτηθεί από τη δοσίλογη κυβέρνηση του Ιωάννη Ράλλη και εξοπλιστεί από τους Γερμανούς καθώς και από τους τσολιάδες του Ι.Πλυντζανόπουλου, του Γ.Σγούρου, του Γκίνου, και του επικεφαλής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Ν. Μπουραντά.
Οι εργατικές κινητοποιήσεις της Κοκκινιάς επιδεικνύουν ένα ιδιαιτέρως αγωνιστικό πνεύμα, εξαιτίας της εργατικής σύνθεσης της πόλης, της οποίας ο αγώνας έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τη μαζικότητα και την οργανωμένη αντίσταση. Οι Γερμανοί γνώριζαν πως χτυπώντας την Κοκκινιά θα έπλητταν ολόκληρο το αγωνιστικό κίνημα. Για το λόγο αυτό η Μάχη της Κοκκινιάς είναι η πρώτη μεγάλη μάχη που δόθηκε σε πόλη.
Γερμανικές δυνάμεις σε συνεργασία με χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες θέτουν στο στόχαστρό τους την πόλη, η οποία αντιστέκεται πεισματικά με πρωτεργάτες το 6ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, τα μέλη του ΕΑΜ, τους αγωνιστές της ΕΠΟΝ και -κυρίως- τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κοκκινιάς. Στο πρόσωπο της πόλης που ανάθρεψε πλήθος ανταρτών και διέθετε ένα οργανωμένο αντιστασιακό κίνημα επιχειρήθηκε από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους να καμφθεί το αντιστασιακό φρόνημα του Ελληνικού λαού, που πάλευε για εθνική απελευθέρωση, διεκδικώντας ταυτοχρόνως να στρέψει προς όφελός του τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Και ενω ο λαος μας πολεμησε τους Γερμανους και χαρη στις νικες της ΕΣΣΔ απελευθερωσε την χωρα δεν μπορεσε να παρει την εξουσια στα χερια του. Γιατι η ηγεσια του ΕΑΜ Σβωλος Κυρκος Τσιριμωκος Πασαλιδης και του ΚΚΕ Σιαντος Παρτσαλιδης Εγκλοβισμενοι στις αυταπατες για εθνικη ενοτητα και σοσιαλισμου με σταδια οδηγησανε τον λαο στις εγκληματικες συμφωνιες ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ δεν πηρανε την εξουσια τον Ολτωβρη του 1944 συμφωνα με τις θεσεις του Απριλη δινοντας τον χρονο στην αστικη ταξη και τους αγγλους να συγκεντρωσουνε στρατο και να μας χτυπησουνε τον δεκεμβρη. Δωσανε την μαχη μονο με το εφεδρικο ΕΛΑΣ με τον Αρη στην Ηπειρο και τον ΕΛΑΣ πελοποννησου εξω απο την αθηνα να περνει διαταγη να φυγει. Και υπογραψε το Εγκλημα στην Βαρκιζα ενω μπορουσε να συνεχισει τον αγωνα. Τους χαλασε τα σχεδια η επιστροφη του ΗΡΩΑ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ και η ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΤΟΥ ΔΣΕ που θα ειχε νικησει αν το 1948 η προδοτικη συμμορια ΤΙΤΟ ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗ ΒΑΦΕΙΑΔΗ δεν εκλεινε τα συνορα. Επιβαιβεωθηκανε για αλλη μια φορα τα λογια του ΛΕΝΙΝ οτι βασικη προυποθεση για την νικη της προλεταριακης επαναστασης ειναι η συντριβη του οπορτουνισμου ολων των αποχρωσεων Ειναι ο καπιταλισμος μεταμφιεσμενος ΑΛΗΤΕΣ ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΤΕΣ
Την ανοιξη του 1944 εγινε το κινημα της ΑΣΟ στην Μεση Ανατολη οπου την πνιξανε στο ΑΙΜΑ οι ΑΓΓΛΟΙ μαζι με την αστικη ταξη της χωρας. Η Αντιπροσωπεια του ΕΑΜ για την συμφωνια του Λβανου συναιχαρει τους αγγλους για αυτο το εγκλημα, Επισης την ιδια εποχη η ηγεσια του ΕΑΜ υπογραψε την συμφωνια Μυριοφυλου Πλακας που διεσωσε τον ΕΔΕΣ απο την καταστροφη. Ο Καπεταν Γιωτης στην ομιλια του στην 3η Συνδιασκεψη του 1950 περιγραφει πως 3 φορες διαλυσανε τον προδοτη ΨΑΡΡΟ και τις 3 φορες η ηγεσια τιυ ΕΑΜ τον βοηθησε να τον φτιαξει ξανα. Αυτος ειναι παντα ο προδοτικος ρολος του οπορτουνισμου
Δημοσίευση σχολίου