«Γεια σου περήφανη και αθάνατοι εργατιά». Αυτό το αθάνατο τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη θα ήταν το πιο ταιριαστό «χαλί» στους παιάνες των καναλιών που πρόβαλαν γενναιόδωρα την πορεία των εργαζομένων της Ελντοράντο στην Αθήνα, την περασμένη Πέμπτη. Πρώτη φορά στα τηλεοπτικά χρονικά η εργατική τάξη είχε την τιμητική της.
Πάμπολλοι ρεπόρτερ και τηλεοπτικά συνεργεία επιστρατεύθηκαν, άφθονος χρόνος στα μεσημεριανά και τα βραδινά δελτία ειδήσεων, άφθονα τα «φιλεργατικά» σχόλια. Ούτε ένα παράπονο για κυκλοφοριακό κομφούζιο, για ταλαιπωρία των Αθηναίων, για πλήγμα στην αγορά του κέντρου, παρόλο που για τη μετακίνηση των μεταλλωρύχων και των οικογενειών τους είχαν επιστρατευθεί 82 πούλμαν, ασθενοφόρα, χημικές τουαλέτες. Όσο για τον αριθμό των διαδηλωτών, αυτός κυμαίνεται από 4.000 σύμφωνα με τα κανάλια μέχρι 7.000 σύμφωνα με τους ίδιους, αν και τελικά ήταν αρκετά μικρότερος.
Αγκάλιασαν τα καθεστωτικά ΜΜΕ τη φιλοεργοδοτική πορεία, όπως την αγκάλιασαν και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που έσμιξαν με τους διαδηλωτές έξω από τη Βουλή. Ανάμεσά τους και ο Άδωνις Γεωργιάδης με πλαστικό κράνος μεταλλωρύχου...
Διαδήλωση με την ευγενική χορηγία της εταιρείας, όπως καταγγέλλει το Συντονιστικό Ιερισσού, που σε ανακοίνωσή του αναφέρει: «Η εταιρεία των καναδικών συμφερόντων καταστρέφει, φοροδιαφεύγει, διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, αποκρύπτει ατυχήματα, αποθέτει ανεξέλεγκτα τα απόβλητό της, προπαγανδίζει με γκεμπελικές μεθόδους, εκβιάζει και στοχοποιεί ανθρώπους».
Τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ, όπως κι όσα είδαν το φως σε εφημερίδες και ειδησεογραφικά πόρταλ, έρχονται σε άμεση αντίθεση με τον τρόπο που καλύπτονταν οι απεργίες και οι εργατικές κινητοποιήσεις στην προ ΣΥΡΙΖΑ εποχή. Τότε δύο ήταν οι τρόποι αντιμετώπισης των εργαζομένων: είτε πλήρης αποσιώπηση είτε συκοφάντηση και διαστρέβλωση των αιτημάτων τους. Εδώ ταιριάζει η γνωστή λαϊκή ρήση «ο ένας εργαζόμενος καλός, ο άλλος γ... τη μάνα του».
Ας αναφερθεί ότι στο προχθεσινό ρεπορτάζ του ο Ριζοσπάστης κράτησε ίσες αποστάσεις από τις δύο διαδηλώσεις της Πέμπτης: τη μεσημβρινή των μεταλλωρύχων και την απογευματινή των «φορέων που είναι ενάντιοι στα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική», («φορέων» έτσι γενικά...) Αναφέρεται φυσικά το αυτονόητο, δηλαδή ότι «απαιτείται κοινός αγώνας κι όχι τεχνητός διαχωρισμός». Πάντως το ρεπορτάζ του «Ρ» δεν περιλάμβανε καμία αναφορά στην ξαφνική εγκωμιαστική στάση των καναλιών, σαν αυτό να συμβαίνει κάθε μέρα.
Ό,τι συνέβη την Πέμπτη ήταν πρόβα τζενεράλε του τρόπου με τον οποίο τα καθεστωτικά ΜΜΕ θα προμοτάρουν και θα προβάλλουν και άλλες λαϊκές κινητοποιήσεις που αναπόφευκτα θα ξεσπάσουν (και όχι κατ’ ανάγκη επιδοτούμενες από την εργοδοσία) με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι να εμφανίζονται σαν προστάτες των εργαζομένων και των επενδύσεων και σαν πολέμιοι της ανεργίας (όπως και η Χρυσή Αυγή άλλωστε), σαν σύμμαχοι της νοικοκυράς η οποία, σύμφωνα με τους ευσεβείς τους πόθους, αργά ή γρήγορα θα βγει στο δρόμο με τις κατσαρόλες της.
Διαβάστε από την ίδια εφημερίδα
Ξαναμοιράζεται η «πίτα» στα ΜΜΕ
Δημοσίευση σχολίου