Για αυτή την κατάσταση βασική ευθύνη έχει η κυβέρνηση. Προφανώς, δεν υποτιμάμε τους συντριπτικούς διεθνείς συσχετισμούς σε βάρος της ελληνικής πλευράς, ούτε το λυσσαλέο πόλεμο των κυρίαρχων για να συντριβεί το αριστερό παράδειγμα στην Ελλάδα. Eίναι πιθανό ακόμα και αν υπήρχαν η αναγκαία προετοιμασία για έξοδο από την ευρωζώνη και η αποφασιστικότητα για ρήξη η μάχη να μην κερδιζόταν, όμως τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Αντίθετα, το πρωθυπουργικό επιτελείο με ένα εκπληκτικό μείγμα αυταπατών και αστικού ευρωπαϊσμού, αρχηγισμού, αδιαφάνειας και ανειλικρίνειας, αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων και αμοραλισμού κατόρθωσε να κατακερματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, να εγκαταλείψει τις κοινωνικές συμμαχίες του, να απογοητεύσει μεγάλο μέρος του «62% ΟΧΙ», να πείσει ένα κοινωνικό κομμάτι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, ότι ο μόνος δρόμος είναι τα μνημόνια, να δημιουργήσει αντικειμενικές συνθήκες ενίσχυσης της Ακροδεξιάς και, πάνω από όλα, να απαξιώσει τις ιδέες και την ηθική υπεροχή της Αριστεράς. Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι μονόδρομος και σε ό,τι μας αφορά, είμαστε κατηγορηματικά απέναντί του.
Η μετεκλογική περίοδος θα χαρακτηριστεί από την ένταση της αντικοινωνικής επίθεσης και του αυταρχισμού, ιδιαίτερα αν δημιουργηθούν «οικουμενικές» κυβερνήσεις, με κύρια πεδία εκδήλωσής τους τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά και το μεταναστευτικό-προσφυγικό. Επείγει, ως εκ τούτου, ο πλατύτερος συντονισμός σωματείων, επιτροπών, συνελεύσεων ενάντια σε όλες τις πτυχές του τρίτου μνημονίου, χωρίς ηγεμονισμούς και απεραντολογίες, με συγκεκριμένα αιτήματα και ενωτικές μορφές πάλης, με πανελλαδική δικτύωση και πρωταγωνίστριες την κοινωνική αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.
Παράλληλα, πιστεύουμε ότι έχει πρωταρχική σημασία η δημιουργία μιας πολιτικής-κινηματικής συλλογικότητας αναζήτησης και δράσης, με έντονη τη νεανική διάσταση, που θα επιχειρήσει με συντροφικό και αγωνιστικό τρόπο να βρει περάσματα για την αριστερή αντεπίθεση και την κινηματική ανασυγκρότηση. Που θα έχει το θάρρος να σκέφτεται και τη δύναμη να πράττει και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο.
Με αυτή την έννοια, θεωρούμε ότι όσοι-ες επιλέξουν να συμμετέχουν στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου οφείλουν να υποστηρίξουν αριστερά αντιμνημονιακά και αντικαπιταλιστικά ψηφοδέλτια, ως, αμυντικό έστω, συσχετισμό στο κεντρικό πολιτικό πεδίο απέναντι στη δεξιά αντεπίθεση και την απαξίωση της Αριστεράς, συνυπολογίζοντας και την αναγκαιότητα να εκφραστεί και στο κοινοβούλιο το «ΟΧΙ» της 5ης Ιουλίου.
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Δημοσίευση σχολίου