«Ξεμπερδεύουμε με το παλιό» ήταν το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ και της... «δεύτερη φορά αριστερής» κυβέρνησης σ’ αυτές τις εκλογές, θαυμάσια.
Ας δούμε, λοιπόν, τι σημαίνει «νέο» και πώς ακριβώς «ξεμπερδεύει» με το «παλιό»:
Ξεμπερδεύουν με το παλιό μ’ ένα τρίτο μνημόνιο ίδιο με εκείνα που θα «καταργούσαν».
Ξεμπερδεύουν με το παλιό με μέτρα καταστροφής που έρχονται να προστεθούν πάνω στην ήδη συντελεσθείσα κοινωνική καταστροφή.
Ξεμπερδεύουν με το παλιό με ιδιωτικοποιήσεις και μάλιστα υπερκερδοφόρων τομέων, όπως για παράδειγμα το λιμάνι του Πειραιά. Ξεμπερδεύουν με το παλιό με νέες μειώσεις στις συντάξεις και με νέους φόρους στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.
Ξεμπερδεύουν με το παλιό κι έχουν για σημαία τους την επιχειρηματολογία των προηγούμενων ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς».
Ξεμπερδεύουν με το παλιό και ακόμα και οι φράσεις που χρησιμοποιούν είναι καρμπόν εκείνων που χλευάζανε. Δεν χρειάζεται να απορεί κανείς.
Σε συνθήκες κρίσης, θολούρας και ματαίωσης της ελπίδας, δεν είναι ανεξήγητο το παλιό να παριστάνει το νέο. Ο Μπρεχτ στο ποίημά του «Η παρέλαση του παλιού καινούργιου» το περιέγραφε έτσι: «Στεκόμουν πάνω σε έναν λόφο/ Κι είδα το Παλιό να πλησιάζει/ Μα ερχόταν σαν Νέο/ Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια/ Που κανένας δεν είχε ξαναδεί/ Κι απέπνεε νέες μυρωδιές σαπίλας/ Που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει (...)».
Δημοσίευση σχολίου