Τρεις συμπαθέστατες καθ΄ όλα γιαγιάδες, τάισαν και κανάκεψαν ένα μωράκι -που ευτυχώς επέζησε του προσφυγικού ταξιδιού του- βοηθώντας τη μικρομάνα του, που ευτυχώς επέζησε και αυτή.
Επραξαν δηλαδή το αυτονόητο, αυτό που αιώνες τώρα πράττουν οι γιαγιάδες της πατρίδας μας!
Ενας γιατρός-ΑΝΘΡΩΠΟΣ, τιμώντας το λειτούργημα του, προσφέρει εθελοντική βοήθεια στους ''κολασμένους'' αυτής της γης. Πολύτιμη ανταμοιβή του, και ίσως γι αυτόν ένας απ' τους λόγους ύπαρξης του, ένα μωρουδιακό χαμόγελο.
Και ο χαμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης!
Οι δυο φωτογραφίες αναπαραγόμενες με καταιγιστικούς ρυθμούς, δημιούργησαν αισθήματα βαθιάς εθνικής υπερηφάνειας για πλήθος συμπατριωτών μας και ανέδειξαν στις τηλεοπτικές οθόνες τις ευαισθησίες των Καμπουράκηδων!
Και κάπως έτσι, το βλέμμα δεν εστιάστηκε στην προσφυγοπούλα μικρομάνα που χαμογελά γιατί κέρδισε αυτή και το μωρό της, το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στη ζωή! Χαμογελά, αν και βρεγμένη και ταλαιπωρημένη, γιατί δεν βρέθηκε στον πάτο του Αιγαίου όπως χιλιάδες συμπατριώτες της, κάτι που σίγουρα φοβόταν στη διάρκεια του βασανιστικού ταξιδιού της! Χαμογελά ελπίζοντας, παρ' όλη την αβεβαιότητα του ''τι μέλλει γενέσθαι''!
Και κάπως έτσι, η σκέψη δεν αγκάλιασε το μικρό προσφυγόπουλο που χαμογελά αμέριμνο για τα βάσανα που του επιφύλαξε η μοίρα από τις πρώτες κιόλας μέρες της ζωής του! Χαμογελά χωρίς να ξέρει ποιος θα διαδεχτεί στο υπόλοιπο ταξίδι του, το καλοσυνάτο βλέμμα του γιατρού- σωτήρα του!
Και κάπως έτσι, ευχαριστημένοι και υπερήφανοι για τη ράτσα συνεχίζουμε εμείς την εγωκεντρική ζωούλα μας και εκείνοι την ανάβαση στο Γολγοθά τους!
Δημοσίευση σχολίου