Οι εξελίξεις όμως αυτής της υπόθεσης και ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκε από κόμματα της αντιπολίτευσης και ΜΜΕ τον έκαναν να αλλάξει αντίληψη. Σήμερα σε κείμενο του, έμμεσα αποκαλεί ηλίθιο τον Τσίπρα.
Του Θανάση Καρτερού – Hot Doc
Η αβάσταχτη ελαφρότητα του... ξύνε
Γιατί χαμογελούσε ο Γιάννης Πανούσης βγαίνοντας από το γραφείο της εισαγγελίας; Γιατί κατέθεσε στη Δικαιοσύνη μαγνητοφωνημένες συνομιλίες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με φυλακισμένους και ύποπτους για τρομοκρατία. Και πού τις βρήκε αυτές τις συνομιλίες, που ήταν προϊόν «κοριών» της ΕΥΠ;
Τις παρέλαβε υπηρεσιακά, ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη, και τις πήρε μαζί του προσωπικά, όταν επανήλθε στις τάξεις του απλού πολίτη. Και προφανώς, ως απλός πολίτης τις κράτησε κάνα-δυο μήνες στο σπίτι του. Η υπόθεση έχει όλες τις προϋποθέσεις για να διεκδικήσει θέση στο βιβλίο Γκίνες. Όχι για τις ίδιες τις καταγγελίες, τις οποίες είναι υποχρεωμένη να εξετάσει σοβαρά η Δικαιοσύνη και να δει αν προκύπτουν ευθύνες πολιτικών ή άλλων προσώπων. Αλλά για τη σοβαρότητα ενός ανθρώπου, στον οποίο είχε εμπιστευτεί ο Αλέξης Τσίπρας την πιο σοβαρή υπόθεση: την προστασία μας. Τη δημοκρατική ομαλότητα. Το σεβασμό του Συντάγματος και των νόμων από κάθε πολίτη, αλλά και από κάθε αστυνομικό. Και φυσικά τη δίωξη της τρομοκρατίας.
Θέλετε κι άλλα; Αυτός ο άνθρωπος βούτηξε, υπεξαίρεσε, πήρε, ενθυλάκωσε, τσέπωσε, έκλεψε τελικώς από το υπουργικό γραφείο τα προϊόντα των υποκλοπών της ΕΥΠ χωρίς να πει σε κανέναν τίποτε. Ωραία. Δεν τα έστειλε ή δεν τα πήγε, όμως, αμέσως στον εισαγγελέα, αλλά αποφάσισε -έτσι είπε στις δηλώσεις του- να τα αξιοποιήσει για να γράψει βιβλίο. Και όταν τελικώς επικρίθηκε από την κυβέρνηση για την ελαφρότητά του, πήγε στον εισαγγελέα. Με το επιχείρημα μάλιστα ότι: αφού ο Τσίπρας με προκαλεί να κάνω, το κάνω!
Μιλάμε δηλαδή όχι για την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, αλλά για την αβάσταχτη ελαφρότητα του ξύνε.
Και είναι να απορεί κανείς για δυο πράγματα. Το πρώτο: Πώς, από πού κι ως πού, ο πρωθυπουργός έδωσε ένα τόσο σοβαρό υπουργείο στον συγκεκριμένο Πανούση;
Και το δεύτερο: Πώς, από πού κι ως πού, περιμένουμε να αλλάξει κάτι στη σκωληκόβρωτη από τους νεοναζί αστυνομία, όταν τον Κικίλια διαδέχεται στην Κατεχάκη ο συγκεκριμένος Πανούσης; Όταν η Δημοκρατία παίζει τις κουμπάρες, ενώ οι εχθροί της παίζουν με τα κουμπούρια;
Δεν είναι να απορούμε, πάντως, γιατί οι άνδρες των ΜΑΤ κοίταζαν τα περιστέρια όταν οι τραμπούκοι κακοποιούσαν τον Κουμουτσάκο. Όπως και γιατί οι τραμπούκοι της μεγάλης ενημέρωσης έδειξαν τόσο μεγάλο σεβασμό στην ειλικρίνεια του Πανούση και τόση μεγάλη εκτίμηση στη σοβαρότητά του.
Έτσι που να μη βρεθεί ένας, ή μια τους, να αναρωτηθεί, ή να ρωτήσει: Κι εσύ τι έκανες στο υπουργείο, κύριε Πανούση; Ίσως γιατί ήξεραν την απάντηση: Μάζευα κοριούς για να φάνε τους ηλίθιους που με έκαναν υπουργό...
Δημοσίευση σχολίου