Σαν σήμερα το 1946 η ΚΕ του ΕΑΜ εκδίδει ανακοίνωση στην οποία τονίζει ότι δεν πρόκειται να πάρει μέρος στις εκλογές που είχαν προκηρυχτεί ότι θα γίνουν στις 31/3/1946 αν δεν εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για γνήσια διεξαγωγή τους. Μιλάμε για εκλογές που θα γινόταν μέσα σε ένα κλίμα μαζικής λαϊκής τρομοκρατίας που είχε ακολουθήσει μετά την απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας.
Πέρα όμως από τις συλλογικότητες που απάρτιζαν το ΕΑΜ (ΚΚΕ, ΑΚΕ, Σοσιαλιστικό κόμμα κ.α) ή συνεργαζόταν μαζί του και άλλες πολιτικές δυνάμεις όπως το κεντρώο Προοδευτικό Κόμμα του Γεώργιου Καφαντάρη, και ο κεντρώος Εμμανουήλ Τσουδερός καλούσαν τους πολίτες σε αποχή.
(Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του υπουργείου Εσωτερικών, στις 3/4/1946 το ποσοστό αποχής ήταν 51,5%, ενώ όπως ήταν επόμενο η «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» του Θεοτόκη – Μαυρομιχάλη – Στεφανόπουλου, παρουσιάζεται να θριαμβεύει με ποσοστό που ξεπερνάει το 55%).
Στην συνέχεια και για να αποκτήσει ο αναγνώστης μας ολοκληρωμένη άποψη παραθέτουμε απόσπασμα από ανάρτηση της ιστοσελίδας μας που υπογράφει ο σύντροφος kokkiniotis.
Πολλές απόψεις έχουν ακουστεί γύρω από την ορθότητα ή μη της απόφασης εκείνης για αποχή, μιας απόφασης δύσκολης και εν πολλοίς “υποχρεωτικής” λόγω των συνθηκών βίας και τρομοκρατίας που επικρατούσαν. Συνθηκών που είχαν επιβάλει οι άγγλοι ιμπεριαλιστές και η μοναρχοφασιστική δεξιά.
Με την ασφάλεια των πολλών δεκαετιών που μας χωρίζουν από τότε, έχουμε όλοι την πολυτέλεια να σχολιάζουμε την ορθότητα επιλογών που έγιναν μέσα στη δίνη των γεγονότων, μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης. Αν και βέβαια είναι θεμιτή κάθε άποψη, χρειάζεται κατά τη γνώμη μας η απαραίτητη οριοθέτηση από όσους, στο όνομα των διώξεων που γνώρισαν κατόπιν οι αγωνιστές της εποχής που τήρησαν τη γραμμή του κόμματος και “στιγματίστηκαν” από το κράτος του δοσιλογισμού, φθάνουν να “αποδίδουν” τα εγκλήματα του μοναρχοφασισμού στο ΚΚΕ, το ΕΑΜ και την απόφαση της αποχής.
Δεν μας λένε βέβαια ότι ήταν τέτοιο το κλίμα, που ακόμα και αστοί πολιτικοί του κέντρου τάχθηκαν υπέρ της στάσης της αποχής.
Από τον Α’ τόμο του βιβλίου «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ» (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2011) παραθέτουμε το πολύ ενδιαφέρον απόσπασμα που αφορά στην απόφαση της αποχής. (Οι υπογραμμίσεις δικές μας):
8. Η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στις 12 του Φλεβάρη 1946, έναν ακριβώς χρόνο μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, συνήλθε στην Αθήνα η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ. Στις εργασίες της πήραν μέρος τα τακτικά και αναπληρωματικά μέλη της ΚΕ και της ΚΕΕ, που είχαν εκλεγεί στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος, εκτός από τους Μ. Παρτσαλίδη και Π. Ρούσο, που βρίσκονταν σε αποστολή στο εξωτερικό.
Η Ολομέλεια εξέτασε την κατάσταση στην Ελλάδα, τα προβλήματα του δημοκρατικού αγώνα και τα καθήκοντα του ΚΚΕ. Εισήγηση έκανε ο Ν. Ζαχαριάδης. Η ευθύνη της Ολομέλειας ήταν σοβαρή, γιατί έπρεπε να αποφασίσει για τη στάση του Κόμματος στις επικείμενες εκλογές (αν θα έπαιρνε μέρος ή θα έκανε αποχή) και να καθορίσει τις μορφές πάλης για την αντιμετώπιση της ωμής βίας και τρομοκρατίας που μαίνονταν σ' ολόκληρη τη χώρα ενάντια στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και το λαϊκό δημοκρατικό κίνημα.
Στο ζήτημα των εκλογών η Ολομέλεια συζήτησε τη θέση που είχε πάρει η ΚΕ του ΕΑΜ στις 7 του Φλεβάρη 1946, δηλαδή αποχή από τις εκλογές, εφόσον δεν εξασφαλιστούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την ελεύθερη έκφραση της θέλησης του λαού, αλλά δεν πήρε απόφαση. Εξουσιοδότησε το Π.Γ ν' αποφασίσει, αφού ζητήσει και τη γνώμη αδελφών κομμάτων, που ήταν βασικά κατά της αποχής. Παρ' όλα αυτά, το Π.Γ πήρε απόφαση για αποχή από τις εκλογές.
Η απόφαση αυτή στηρίχθηκε στις διαπιστώσεις ότι, ένα χρόνο ύστερα από την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, στην Ελλάδα δεν υπήρχε δημοκρατία ούτε εθνική ανεξαρτησία. Στο εσωτερικό επικρατούσε απόλυτα ο μοναρχοφασιστικός δωσιλογισμός, που πήρε την εξουσία αποκλειστικά και μόνο χάρη στη βίαιη ένοπλη επέμβαση. Το παλαιοδημοκρατικό Κέντρο, που σχημάτισε κυβέρνηση με εντολή των Άγγλων, αρνήθηκε στην πράξη όλα όσα διακήρυχνε στα λόγια. Πρόδωσε ακόμα μια φορά τη δημοκρατία και πούλησε την εθνική λευτεριά και ανεξαρτησία. Με την ολόπλευρη εγγλέζικη υποστήριξη είχε επιβληθεί καθεστώς μονόπλευρου εμφύλιου πολέμου και φυσικής εξόντωσης των λαϊκών αγωνιστών, με σκοπό να στραγγαλιστεί η δημοκρατική θέληση του λαού και να στερεωθεί η κυριαρχία των ντόπιων και ξένων εκμεταλλευτών. Η δολοφονική δράση των συμμοριών της Δεξιάς ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο και κάθε όριο.
Σ” αυτές τις συνθήκες, λεύτερες, τίμιες εκλογές ήταν αδύνατο να γίνουν. Οι εκλογές, που ετοιμάζονταν, θα ήταν μία απόπειρα «νομίμου» πραξικοπήματος και προσπάθεια εξαπάτησης της παγκόσμιας δημοκρατικής γνώμης. Η παρουσία ξένων παρατηρητών δε θα άλλαζε τη σκληρή πραγματικότητα. Απλώς θα έδινε μια νομιμοφάνεια στο εκλογικό πραξικόπημα.
Οι διαπιστώσεις αυτές ήταν σωστές. Η οριστική, όμως, απόφαση για αποχή αποδείχτηκε πως δεν ήταν αυτή που επιβαλλόταν. Γιατί, ενώ υπήρχε δυνατότητα πάλης τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα, αφέθηκαν εντελώς ασύδοτοι και ανεξέλεγκτοι οι εκλογομάγειροι ξένοι παρατηρητές, που αποκαλούνταν ειρωνικά «κουκουβάγιες», να εμφανίσουν την εκλογική δύναμη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ με το απαράδεκτο ποσοστό 9,3%. Επικράτησαν στις εκλογές οι μοναρχικές δεξιές δυνάμεις και αποκλείστηκε εντελώς η Αριστερά. Εξαπολύθηκε άγριος διωγμός ενάντια στους δημοκράτες που δεν πήραν μέρος στις εκλογές. Το «στίγμα» της αποχής τους κυνηγούσε για πολλά χρόνια. Είχε αναγορευτεί σε βασικό κριτήριο της «εθνικοφροσύνης» κάθε Ελληνα και Ελληνίδας.
Παίρνοντας υπόψη ότι, παρά την επέμβαση των Άγγλων και την αιματηρή τρομοκρατία που είχε εξαπολυθεί μετά τη Βάρκιζα, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ διέθεταν ακόμα μεγάλη πολιτική και ηθική επιρροή και οι δυνάμεις της αντίστασης, της δημοκρατίας και της εθνικής ανεξαρτησίας παρέμειναν ισχυρές, μπορούμε να θεωρήσουμε βέβαιο ότι, με τη δραστηριοποίηση και κινητοποίησή τους θα ξεπερνιόνταν πολλά εμπόδια, θα έμπαινε κάποιος φραγμός στο τρομοκρατικό όργιο και θα εξασφαλιζόταν μια σημαντική εκπροσώπηση της Αριστεράς στο κοινοβούλιο. Αυτό το γεγονός θα της έδινε άλλες δυνατότητες για άσκηση πίεσης και ανάπτυξης της πάλης για την ομαλότητα και τη δημοκρατία. Η νοθεία, η βία, οι επεμβάσεις μπορούσαν να καταγγελθούν και μετά τις εκλογές και να φανεί πιο καθαρά ακόμα και στους ταλαντευόμενους ότι δεν απέμενε άλλη λύση από τον ένοπλο αγώνα.
Την απόφαση του ΚΚΕ και του ΕΑΜ για αποχή φαίνεται να επηρέασαν και οι παραιτήσεις 15 υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης Σοφούλη, στο διάστημα από 5 μέχρι και 29 του Μάρτη, σ' ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα και την επίμονη άρνηση της αγγλικής κυβέρνησης να δεχτεί αναβολή των εκλογών.
+ σχόλια + 5 σχόλια
Καταρχήν να τόνισω οτι ο 1ος Τόμος 1919 1949 που εκδόθηκε το 1995 με τις επεξεργασίες να έχουνε γίνει πριν την ανατροπή του Σοσιαλισμού το 1991 και με το αρχείο του ΚΚΕ λεηλατημένο το 1968 στην Ρουμανία. Το Αρχείο έχει συμπληρωθεί με τα στοιχεία που λείπανε μετά την πολύχρονη έρευνα και την ζημιά που έγινε απο τις πλυμμήρες του 1994. Ο 1ος Τόμος θα κυκλοφορήση μέσα στο 2016 απόλυτα συμπληρωμένος. Απόφαση για Αποχή είχε πάρει το ΕΑΜ που υπήρχε ακόμα. Η Συμβουλή απο την ΕΣΣΔ ήτανε η Συμμετοχή στις Εκλογές με 1 υποψήφιο συμβολικά σε κάθε περιφέρεια και η προετοιμασία του ΔΣΕ.Αυτή ήτανε και η απόφαση του Π.Γ του ΚΚΕ που δεν μπορέσανε να την περάσουνε στο ΕΑΜ οι Εκπρόσωποι του ΚΚΕ Σιάντος Παρτσαλίδης.
Το 2011 εκδόθηκε ο 2ος Τόμος παιδιά. Με καλή πρόθεση πιστεύω οτι κάνατε λάθος.
Ολο το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι το ΕΑΜ και η ηγεσία του ΚΚΕ Σιάντος Παρτσαλίδης Νεφελούδης δέσμιοι των Αυταπατών τους για Εθνική Ενότητα και Σοσιαλισμό με Στάδια Εγκλωβίσανε τον λαό με τις Εγκληματικές συμφωνίες ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΖΕΡΤΑ και δεν πηρανε την εξουσία τον Οκτώβρη του 1944 μετατρέποντας τον πόλεμο σε Ταξικό. Την στιγμή που είχανε διαλύσει την Κ.Δ λόγω Εθνικών ιδιομορφιών. Οποιος διαβάσει τι ειπώθηκε το 2008 σε συγκέντρωση του Συνασπισμού το 2008 για τα 40 χρόνια του ΕΣωτερικού τα λέει όλα.Είχανε τον Ευρωκομμουνιστικό δρόμο έτοιμο για αυτό και γίνανε όλα αυτά
Μέσα στον 2ο Τόμο που βγήκε το 2011 παρά το ότι είναι απο το 1949 αναφέρει για την αποχή οτι ήτανε απόφαση του ΕΑΜ σε αντίθεση με το Π.Γ που είχε πάρει απόφαση για συμβολική συμμετοχή με ένα υποψήφιο σε κάθε περιοχή και προετοιμασία ΔΣΕ όπως έλεγε και το Ινφομπιρο.Αυτή την απόφαση δεν μπορέσανε να την περάσουνε στο ΕΑΜ οι Σιάντος..Παρτσαλίδης.. Αυτά τα στοιχεία δεν υπήρχανε στο 1ο Τόμο που κυκλοφόρησε το 1995 με τις επεξεργασίες να έχουνε γίνει πριν το 1991.....και το αρχείο να έχει κλαπεί το 1968....το γιατί δεν υπήρχανε εύκολα το καταλαβαίνει καθένας. Ο 1ος τόμος πλήρως συμπληρωμένος θα κυκλοφορήση μέσα στο 2016
Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργάτες, τα συνδικάτα, τη νεολαία σε μαζική συμμετοχή, μαζί με τους αγρότες, στο πανελλαδικό συλλαλητήριο, το Σάββατο 13 Φλεβάρη!
Απαντάμε αγωνιστικά, ενωτικά, ταξικά στην κυβέρνηση, στα κόμματα που στηρίζουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, στην ΕΕ!
Αποκαλύπτουμε τα ψέματά τους! Ως εδώ!
Αρκετά πληρώσαμε! Αρκετά ματώσαμε!
Εργατιά - αγροτιά μια φωνή και μια γροθιά!
Μπορούμε να τους σταματήσουμε.
Τέρμα στα ψέματα... Ως εδώ! Όλοι στο πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 13 Φλεβάρη!
Δημοσίευση σχολίου