Ειλικρινά δεν γνωρίζουμε μέχρι ποιου σημείου θα φθάσουν οι αποκαλύψεις για τα βρώμικα κυκλώματα στα ΜΜΕ και του κυκλώματος δημοσιογράφων. Μέχρι πού θα ξετυλιχτεί το κουβάρι. Γνωρίζουμε όμως σίγουρα την πηγή και την αιτία του. Η οποία καθόλου περιέργως ξεχνιέται, δεν εξιστορείται, κυρίως δεν αναζητείται. Τόσο από τους πολίτες, που παρακολουθούν έκπληκτοι, όσο και από τα ΜΜΕ, τα οποία δηλώνουν κι αυτά «έκπληκτα». Δεν το πιστεύω. Γιατί το όποιο βρώμικο κύκλωμα εκβιαστών δημοσιογράφων δεν πατάει μόνο σε καθ' όλα νόμιμα πολιτικά κόμματα ή πολιτευτές κομμάτων. Προέρχεται από τα σπάργανα των Μέσων και της λειτουργίας τους όπως αυτή καθοδηγήθηκε και επιβλήθηκε τα τελευταία 20 χρόνια.
Πώς το έλεγε ο Νίκος Κακαουνάκης; «Ο καλύτερος δημοσιογράφος έχει σκοτώσει τη μάνα του»; Ήταν η δημόσια παραδοχή για το πού μπορεί να φθάσει ο δημοσιογράφος για να ανακαλύψει κάτι. Εκείνες οι εποχές πέρασαν. Τις εξαφάνισαν οι ίδιοι οι εκδότες, τις εξαφάνισαν οι λοχίες δημοσιογράφοι, που στο μεταξύ έγιναν λοχαγοί, εκδότες και διευθύνοντες σύμβουλοι.
Τώρα ο καλύτερος δημοσιογράφος είναι αυτός που έχει τα κονέ στην εξουσία. Στην όποια εξουσία του δίνει την είδηση, το αποκλειστικό, το παντεσπάνι του.
Ή μήπως ξεχάσαμε όλοι μας την απαρχή στην ενσωμάτωση της δημοσιογραφίας στην πολιτική και οικονομική εξουσία; Τότε που ο εκσυγχρονισμός είχε κυριαρχήσει στα ΜΜΕ, τα οποία έβγαζαν λεφτά με το τσουβάλι από το Χρηματιστήριο, τότε που έγινε η μαζικότερη επιχείρηση εκμαυλισμού των δημοσιογράφων.
Με αντάλλαγμα βέβαια. Δεν γράφεται και δεν μεταδίδεται οτιδήποτε ενοχλεί τον πολιτικό μας, τον διαφημιστή μας, τον διαφημιζόμενο μας, τη γυναίκα και την εταίρα του..
Κι έτσι σταδιακά ό,τι ενοχλούσε την «αγορά» τους κόπηκε από τις εφημερίδες, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση. Το ρεπορτάζ μετακόμισε από το δρόμο και τους φορείς της κοινωνίας στα σαλόνια των επιχειρήσεων, τα μπίφινγκ των πολιτικών, στα τραπέζια τα βραδινά, τις εκδρομές και τα ταξίδια. Κόπηκε το ελεύθερο ρεπορτάζ, κόπηκαν τα γράμματα των αναγνωστών, κόπηκε το ρεπορτάζ περιφέρειας, κόπηκε το κοινωνικό, το εργασίας. Και το οικονομικό γινόταν από τα χρηματιστηριακά γραφεία, μερικά εκ των οποίων έστησαν επιτήδειοι λοχίες στα ΜΜΕ. Από το να πετάς ειδήσεις, μέχρι να γράφεις κατά παραγγελία μια ανάσα δρόμος είναι... Είναι και οι ρημάδες οι σελίδες που πρέπει να γεμίσουν.
Το «κύκλωμα των εκβιαστών», όπως αποδεικνύεται απ' όσα η πολιτική εξουσία δίνει στη δημοσιότητα, δεν φοβόταν να εκβιάζει ΔΕΚΟ για διαφημιστικό χρήμα γιατί κάνεις δεν το ταρακούνησε.
Κυρίως δεν φοβόταν, γιατί όλοι στη λεγάμενη πιάτσα γνώριζαν, πολύ περισσότερα γνώριζαν οι εκδότες, οι διευθύνοντες σύμβουλοι, οι διαφημιστές και οι μάνατζερ. Αν γραφόταν μυθιστόρημα, από αυτά που τα αναφερόμενα στο βιβλίο ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα, φανταζόμαστε πως οι μάνατζερ κάθε είδους ή οι πολιτικοί ή οι εκδότες θα ήταν οι πρωταγωνιστές που θα χρησιμοποιούσαν τις υπηρεσίες των «βρόμικων κυκλωμάτων».
Δημοσίευση σχολίου