Ο Ν. Μπογιόπουλος για τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης (Ηχητικό)

Του Γ.Γ.

Είχαμε ξεκινήσει να κάνουμε μια ανάρτηση με ερέθισμα τα όσα ισχυρίστηκε ο Α. Τσίπρας προαναγγέλλοντας την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή με αποκλειστικό θέμα τις εξελίξεις στο χώρο της Δικαιοσύνης, όταν ακούσαμε την σχετική τοποθέτηση του Ν. Μπογιόπουλου την οποία παραθέτουμε σε ηχητικό.

Δεν μπορούσαμε να προσπεράσουμε ασχολίαστες τις μπαρούφες που ακούσαμε από το στόμα του πρωθυπουργού με αποκορύφωμα την εκτίμησή του ότι  «για πρώτη φορά μετά από χρόνια η Δικαιοσύνη αναπνέει ελεύθερα και προχωρά στην εις βάθος διερεύνηση υποθέσεων που είχαν μέχρι πρότινος εγκαταλειφθεί "στην τρωκτική κριτική των ποντικών"».

Αρχικά να πούμε το αυτονόητο. Στο πολιτικό μας σύστημα, στον καπιταλισμό δηλαδή και στο λεγόμενο αστικό δίκαιο οι λαμογιές πολυεθνικών, μεγαλοσυμφερόντων, παράκτιων εταιρειών και γενικώς ... «δυνάμεων της αγοράς», είναι «νόμιμες» και θεσμοθετημένες, οπότε δεν τίθεται καν ζήτημα να ασχοληθεί μαζί τους η λεγόμενη αστική δικαιοσύνη.
Οσο για την «ελευθερία» της δικαιοσύνης –μια παπαριά που αποδίδεται στον  Γάλλο φιλόσοφο  Μοντεσκιέ ο οποίος έκανε λόγο για διάκριση των εξουσιών- θα μιλήσουμε παρακάτω.

Προς το παρόν παραθέτουμε σε ηχητικό την σχετική τοποθέτηση που έκανε στην ραδιοφωνική του εκπομπή ο Νίκος Μπογιόπουλος.


Με την ευκαιρία ας επαναλάβουμε κάποιες πάγιες απόψεις μας για την λειτουργία της αστικής δικαιοσύνης

Οπως το κράτος είναι όργανο της ταξικής κοινωνίας και ιδιαίτερα της κυρίαρχης τάξης, της αστικής (που κατέχει τα μέσα παραγωγής και εκμεταλλεύεται την εργατική τάξη), έτσι και η Δικαιοσύνη, που είναι στοιχείο αυτού του ταξικού κράτους, είναι και αυτή ταξική γιατί υπηρετεί, στα πλαίσια του κράτους, το ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα, της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το καπιταλιστικό σύστημα.

Τα πράγματα όμως είναι απλά. Τα συνταγματικά νομικά διατάγματα του αστικού κράτους, με βάση τα οποία κινείται η Δικαιοσύνη, είναι κομμένα και ραμμένα να δίνουν λεφτά στους πλούσιους και γροθιές στους εργαζόμενους και στηρίζουνε τον βάρβαρο καπιταλισμό.

Είναι δηλαδή εντελώς παραμύθιασμα στον κόσμο όταν οι αστοί πολιτικάντηδες θέλουν να περάσουν την αντίληψη ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού ενός συστήματος απ’ την φύση του διεφθαρμένου θα μπορέσει να εξαλειφθεί ή να περιοριστεί η διαφθορά αν υπάρχουν «σωστοί δικαστές».