Κάπνιζε σαν φουγάρο, ταξίδευε διαρκώς, αγαπούσε τις γάτες και τα σκυλιά, λάτρευε και λατρευόταν· φυλακίστηκε, νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρική κλινική, παντρεύτηκε τρεις φορές, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει άλλες τρεις, την ίδια στιγμή που ομολογούσε πως ο φόβος κάνει τον άνθρωπο μικρό. Περπάτησα πολύ μέσα στα βιβλία της, ξεκουραζόμουν και αναστατωνόμουν, συγχρόνως, στο Επάγγελμα Πόρνη και τη Συβαρίτισσα, στην Αγάπη (που) Άργησε μια Μέρα και την Αντιγνώση, όπως και επιστρέφω σε αυτά, κάθε φορά που η περιρρέουσα γίνεται χαοτική. Στην αλήθεια των πιο πολιτικών και ταυτόχρονα ερωτικών λόγων της έβρισκα ανέκαθεν και το δικό μου κέντρο βάρους. Την αγαπώ παράφορα, επειδή συνέθεσε σε μια συναρπαστικά θαυμαστή ενότητα το ονειρικό υλικό των ακραίων αντιθέσεων από το οποίο ήταν φτιαγμένη.

«Αν ξαναγινόμουν είκοσι χρόνων θα ξεκινούσα από τις κορφές των βουνών, αντάρτης, ληστής, πειρατής, ν’ ανοίξω τα μάτια εκείνων που δέχονται αδιαμαρτύρητα τη μοίρα τους, όσο και κείνων που εθελοτυφλούν.
Όχι, η επανάστασή μου δε θα στρεφόταν κατά του κατεστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα, την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη.
Η γη έτσι κι αλλιώς δε χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Όπως δε χωρά άλλα φερέφωνα προκάτ επανάστασης.
Η ζωή γίνηκε πια πάρα πολύ απάνθρωπη για να την καλουπώνουμε σε σχήματα, δε μας ανήκει καν, όπως δε μας ανήκει τίποτα, από τη γη που κατοικούμε ως τα πρόσωπά μας.
Όταν ο κάθε τυχάρπαστος, ο κάθε τιποτένιος, μπορεί να μας δέσει πάνω σε μια καρέκλα, σ’ έναν πάγκο ή σ’ ένα κρεβάτι, να μας φτύσει, να μας μαστιγώσει, να μας βιάσει.
Το Σύστημα αποχαλινωμένο καλλιεργεί σκόπιμα την ασυνειδησία, την αγριότητα, το χάος, καταλύοντας το σεβασμό για τον ανθρώπινο παράγοντα.
*
Η ταπεινοφροσύνη, αν είσαι μικρός, είναι δουλοπρέπεια, αν είσαι μεγάλος υποκρισία. Να ‘σαι περήφανος. Η περηφάνια ταιριάζει σ’ όλα τα αναστήματα.
*
Ο άνθρωπος βγαίνει στο σφυρί. Για να μη βρίσκει το Σύστημα καμιά αντίδραση και να μπορέσει αύριο να βγάλει ελεύθερα στο σφυρί και τις πατρίδες.
*
Αιωνιότητα δεν είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο –γιατί τότε θα ’χαν τα πρωτεία οι πολυκατοικίες και οι ουρανοξύστες– αλλά ό,τι σφραγίζει μια στιγμή ανεπανάληπτα. Ο ερωτικός σπασμός είναι μια αιωνιότητα, κι ας μην αποτυπώνεται πουθενά αυτός.»

Και επειδή "οι πολλοί είναι παντού, οι λίγοι είναι σπάνιοι", όπως συχνά έλεγε, η απέραντη Λιλή Ζωγράφου, που γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου, στο Ηράκλειο της Κρήτης, όταν κάποτε ο ποιητής Γιώργος Χρονάς τη ρώτησε «Πιστεύετε σε πρίγκηπες, πια;», του απάντησε με μια αμείλικτα αδιαπραγμάτευτη αλήθεια:
«Πρίγκηπες είναι οι άνθρωποι των επιθυμιών μας, κύριε Χρονά. Πρίγκηπες είναι τα αγόρια που μας προκαλούνε το τρεμούλιασμα σε όλη μας την σάρκα.»
Πηγή:
Δημοσίευση σχολίου