Φάουλ της Ζ. Κωνσταντοπούλου

Του Γ. Γ.

Η υπερβολή ποτέ δεν έλειψε, ούτε λείπει από τον πολιτικό λόγο. Το ίδιο συμβαίνει και με τα «χτυπήματα κάτω από την ζώνη», μεταξύ όσων θεωρούνται πολιτικοί αντίπαλοι. Αυτό είναι κάτι συνηθισμένο και δεν εντυπωσιάζει κανέναν.

Όταν όμως τα υπονοούμενα που αφήνονται σε μια τέτοια αντιπαράθεση εστιάζονται αναπόδεικτα στην ηθική ακεραιότητα ενός ατόμου είναι προβληματικό. Και αναφερόμαστε στα τουιταρίσματα που υπήρξαν μετά την πρόσφατη παρουσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου σε εκπομπή της τηλεόρασης του Αλαφούζου.

Ο Κώστας Βαξεβάνης έκανε μια σωστή παρέμβαση, λησμονώντας προφανώς την φράση που έγραφε ο Σαίξπηρ στον «Εμπορο της Βενετίας»: «Για τους σκοπούς του ο Διάβολος μπορεί να απαγγείλει ακόμα και την Αγία Γραφή».

Ο Σκάι και τα συμφέροντα που υπηρετεί, ακροβατούν μεταξύ στήριξης της μνημονικής ταξικής κυβερνητικής πολιτικής και κριτικής στο Μέγαρο Μαξίμου γιατί παρουσιάζει παλινωδίες στην εφαρμογή της πολιτικής που επιβάλλουν ντόπιοι πλουτοκράτες και ξένοι κηδεμόνες του αστικού κράτους.
Εφτασε μάλιστα στο σημείο να πιθανολογεί κυβερνητική ανάμιξη όταν δέχτηκε επίθεση από φιλάθλους του Ολυμπιακού το κτίριο του Φαλήρου όπου στεγάζονται οι εγκαταστάσεις του. 

Το να προβάλλει δηλαδή, ο Σκάι την πρόεδρο του κόμματος «Πλεύση Ελευθερίας» και την δριμύτατη κριτική που ασκεί στο κόμμα της Κουμουνδούρου είναι κάτι το αναμενόμενο. Όπως επίσης είναι επόμενο ΜΜΕ που πρόσκεινται στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ανακυκλώνουν τα λεγόμενα της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Πόσο θεμιτό είναι όμως η πρώην πρόεδρος της βουλής να εκφράζεται τόσο απαξιωτικά, αφήνοντας αιχμές, ότι πιθανόν να χρηματίζεται ο εκδότης του περιοδικού Hot Doc για να εκφράζει τις απόψεις που διατυπώνει;

Το ισχυριζόμαστε αυτό γιατί η φράση της Ζ. Κωνσταντοπούλου «Οσα κι αν είναι τα λεφτά …», είναι διφορούμενη. Από κάποιους μπορεί να εκληφθεί ότι ο Κ. Βαξεβάνης έχει υπόγειες συναλλαγές με την Ν.Δ, ενώ σε διαφορετική ανάγνωση  μπορεί να θεωρηθεί ότι η πολιτική τοποθέτηση που έχει επιλέξει ο εκδότης του  Hot Doc συμβάλει στην αύξηση της κυκλοφορίας του περιοδικού του και στην αναγνωσιμότητα της ιστοσελίδας του.

Όσες ενστάσεις και να έχει κανείς για την για την πολιτική μεταστροφή του Κ. Βαξεβάνη –που τυχαίνει να τον γνωρίζω προσωπικά αρκετές δεκαετίες- είναι ανήθικο να του απευθύνεται μ’ αυτές τις εκφράσεις. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση η Ζ. Κωνσταντοπούλου διέπραξε ένα μεγάλο φάουλ, άσε που δεν είναι στην κουλτούρα της αριστεράς να αντιμετωπίζουμε τους πολιτικούς μας αντιπάλους μ’ αυτό τον τρόπο.

Υ.Γ Πλεονασμός να πω ότι βρισκόμαστε σε διαμετρικά αντίθετα πολιτικά στρατόπεδα απ’ αυτά που υπηρετούν Κωνσταντοπούλου – Βαξεβάνης. Η τοποθέτηση όμως της πρώην προέδρου της βουλής μου έφερε ασυναίσθητα στο μυαλό την φράση «Άξιος ο μισθός του», που για όσους παραμένουμε στο κομμουνιστικό κίνημα ξέρουμε που παραπέμπει.