«Αγαπητέ Αλέξη, ίσως στο λεξιλόγιο αλλά και στο αντιληπτικό σου πεδίο δεν υπάρχει η λέξη ΕΥΘΥΝΗ και πολύ παραπάνω η φράση ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ, γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί η απουσία οποιοσδήποτε σκέψης για το αύριο, για την ελπίδα και τη προοπτική ανατροπής και αλλαγής που ζητά ο κάθε Ελληνας πολίτης. Πως αλλιώς να εξηγηθεί η μόνιμη καταγγελιολογία κατά πάντων χωρίς καμία μα καμία πρόταση διεξόδου».
«Λες και αυτές τις μέρες δεν έχει συμβεί τίποτα σε αυτό το τόπο, λες και όλα κυλούν με κέντρο το αντιληπτικό πεδίο του Αλέξη (από εδώ κοντά μέχρι εκεί δίπλα...), λες και η νοητική ακινησία ή ο διαγκωνισμός με το ΚΚΕ στο ποιος θα βρει πιο μακριά από τη πραγματικότητα αποτελούν πλαίσιο πολιτικής».
Παρακαλούμε τους συντρόφους διορθωτές,να μη διορθώσουν τη σύνταξη και την ορθογραφία. Ουδείς δικαιούται να διορθώσει έναν γίγαντα του πνεύματος όπως ο Ανδρέας Νεφελούδης.
Ναι, αγαπητοί, αυτός είναι που έβριζε τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον Τσίπρα (ηλίθιο τον χαρακτήριζε, όπως βλέπετε), με τον ίδιο ζήλο που βρίζει σήμερα τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ.
Ολα αυτά συνέβαιναν το... μακρινό 2011, όταν ο Νεφελούδης είχε φύγει με τον Κουβέλη και ήταν από τα ιδρυτικά στελέχη της ΔΗΜΑΡ και στενοχωριόταν για τον «παρολίγο δικό μας Δ. Παπαδημούλη», που αντί να πάει με τη ΔΗΜΑΡ, έμεινε στον ΣΥΡΙΖΑ και συνυπήρχε με τον Λαφαζάνη.
Ο Νεφελούδης έφυγε από τη ΔΗΜΑΡ στις αρχές του 2013, κάποια στιγμή εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, ανταμείφθηκε για τη μεταγραφή του με θέση γενικού γραμματέα στη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και εξακολουθεί να ασχημονεί πολιτικά παίζοντας το ρόλο του μαντρόσκυλου. Δεν είναι ο μόνος. Υπάρχουν και άλλοι που έχουν κάνει αντίθετες διαδρομές: ακροαριστεροί στα νιάτα τους, στυγνοί εξουσιαστές σήμερα. Δείγματα ενός σάπιου πολιτικού κόσμου που δεν έχει καμιά σχέση με ό,τι συμβολίζουν στην ελληνική πολιτική ιστορία οι έννοιες Αριστερά και αριστεροί: ανιδιοτέλεια, λαϊκό ήθος, διάθεση προσφοράς, αλληλεγγύη, θυσία.
Ακόμα και εμείς που ουδέποτε στηρίξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, ουδέποτε αμβλύναμε την κριτική μας, ουδέποτε αναρωτηθήκαμε μήπως μπορεί να συγκρουστεί έστω με το μνημονιακό καθεστώς, αλλά αντίθετα προδιαγράψαμε με απόλυτη ακρίβεια τι πολιτική θα ακολουθήσει ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ, υφιστάμεθα τη ζημιά που προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ στη λαϊκή συνείδηση.
Κόσμος που είχε φάει το παραμύθι και είχε επενδύσει ελπίδες στον ΣΥΡΙΖΑ, για κάποια ελάφρυνση έστω, ακούει Αριστερά και φτύνει στον κόρφο του. Οι δεξιοί κάνουν τη δική τους σπέκουλα και οι φασίστες προσπαθούν να ξεπλυθούν. Γι' αυτό και πρέπει να διευρύνουμε το ιδεολογικό μας μέτωπο. Να εξηγήσουμε στους εργάτες, τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους του λαού πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και είναι ένα αστικό κόμμα, που προσπάθησε να καπηλευτεί την ιστορία των κομμουνιστών και των αριστερών ανθρώπων. Να εξηγούμε πειστικά γιατί κάθε διαχειριστική πολιτική είναι «καταδικασμένη» να υπηρετήσει την ξένη και ντόπια κεφαλαιοκρατία. Και εξίσου υπομονετικά να ξεδιπλώνουμε τις πτυχές μιας επαναστατικής κομμουνιστικής τακτικής, που περιλαμβάνει ως ακρογωνιαίο λίθο της την οικοδόμηση ενός επαναστατικού πολιτικού υποκειμένου, του κόμματος της εργατικής τάξης που απαιτούν οι σημερινοί καιροί.
Δημοσίευση σχολίου